Notes

11.2023
(bu geniş zamanlı mektuptan dolayı gelecekteki biricik karım, sevgili eşime özürlerle.. beni tanıdığında sende ona teşekkür edeceksin.)

selam! bunca zaman sonra sana selam vermek bi garibime gitmedi değil. hoş, sana hiç selam dediğimi de hatırlamıyorum. gerçi çoğu şeyi hatırlayamıyorum artık. selam, bu işin önemsiz kısmı. artık hatırlayamadığım ve anımsamakta güçlük çektiğim birçok şey var. notun yazılma amacı bu. unutmamak! ne yaşadığımı ve yaşattığımı.

geçmiş ve gelecek arasında gitmek istiyorum. yazdığım düşünceler çarpık ve alakasız olabilir.

son doğum gününde mutlu etmekten mutlu olduğumu dolu dolu hissettiğim başka bir zaman olmamıştı. bu benim için o kadar enterasan bi duyguydu ki bunu yerimde olmadan anlayamazsın. zira hasta olan benim sen değil. insanlara değer vermek, sevgi göstermek, sevildiğini hissettirmek benim için hep çok zordu. hala zor ama artık bilmediğimden istemediğimden değil. sağlıklı ilişkiler kuramıyorum, derin duyguları deneyimleyemiyorum. kendimi de suçlayamıyorum. evet hala. her şeyi doğru yaptım diyemediğim gibi yüzde yüz suçluyum da diyemiyorum. benim sorunum bambaşka. istemsizce ''bu kişi ya da olay benim için ne ifade eder?'' takıntısı. bu takıntının tehlikeliği benliğimin içime gömülmesinden kaynaklanıyor. ifade edeceği şeyleri kendi adıma olumlu kılmak için söylemeyeceğim yalan, yapmayacağım şey yok. benliğimin bu kendime gömülmesi benliğimin gereksinimlerinin tatminini engellediği gibi amacıma ulaşma ya da bir başkasıyla ilişki kurma noktasında ağzımdan hep ''aslında istediğim bu değildi'' lafını çıkartıyor. (fun fact vereyim, ilişkimizin 2.haftası senden ayrılacaktım istediğim bu değildi diye. dershanedeki arkadaşım durdurdu:d) hem benliğimin gereksinimlerine tam olarak gömülüyorum hem de gereksinimlerimin tam olarak doyurulmasını engellemiş oluyorum. bunları yazarken rahatsız oldum biraz kendimi ifşa etmişim gibi ama ilerleme kaydetmenin tek yolu bu. bunun ne kadar beni yıprattığını benimle aynı şeyleri yaşayan bir insandan başkası anlayamaz.

''keşke daha fazla hissedebilseydim, gerçekten hissedebilseydim, o zaman seninle ya da başkalarıyla sağlıklı bir ilişki kurabilir, gerçek ilişkilere girebilirdim. maalesef ki hiçbir ama hiçbir karşılaşma anında ya da olay anında yeterince bir şeyler hissetmiyorum'' bu hissedememezlik empati yeteneğimi engelliyor. sonuçlarını düşünmeden adımlar atmamı sağlıyor.
bir yeterince hissedebilsem..

aramızdaki sorunun kaynağı buydu. tuhaf kısmı bizi bir araya getiren de buydu. benim kimseyi umursamaz, dünya bir yana ben bir yana tavırlarım. sek erkek di mi. ayıran da buydu. ağlarsan ağla banane, ağlaman bitince gel dediğimi anımsar gibiyim. dıştan çok acımasız vicdansız görünüyor farkındayım ama hiçbir zaman tam anlamıyla bir şeyler hissedemedim ki. cami yanındaki parkta yanımda dakikalarca ağladığını ve donuk suratla sana baktığımı hatırlıyorum. insan olan bunu yapmazdı. artık birçok şeyin iç yüzünü psikoterapiler sayesinde biliyorum. sana kötü davranışlarımın kötü sözlerimin seninle bir alakası yok. senin bir şeyleri gerçekten dolu dolu hissedebildiğini görmek beni öfkelendirip kıskandırıyordu. bu yalnızca ağlamana geçerli değil, yanımda çocuklar gibi mutlu olup şımarınca yine sana donuklaştığımı ve pasifleştiğimi, yanlış olmasın dur artık dediğimi hatırlıyorum. çünkü sen her ne hissediyorsan gerçekti ya. kıskançmışım ben evet, hislerini bile kıskanmışım.

son süreçte kendimi kaybetmişim gibi davranışlarımın sebebi gerçek hisleri bir başkası yoluylada olsa deneyimleyemeyecek olmaktı. yokluğun demek, duygu akışının durması demek. bu yüzden her ne kadar söylemesi rahatsız etsede benim için saatlerce ağlaman dahi hoşuma gidiyordu. sen duygu demektin. son zamanlarımda ''annesinin sütünden zorla alıkonulan sübyandan farksızca delirmişliğin sebebi bu.''
''DSM-5-TR NPD''

özünde tek isteğim hissetmek. ah bir hissedebilsem. senin gibi gülüp ağlayıp aşık olabilsem. gördüğüm ve tanıdığım en iyi aşıksın. hak edene doya doya ver. karşılığını sana noksansız verecek kişi eşin olacak. ne mutlu adına. olmayı dilerdim. eğer hissedebilseydim..

bense senden sonra doğmamış ve doğmayacak olanı mevcut şartlarda mümkün mertebe en iyi şekilde koruyabilmek adına Kara Harp Okulunu hayal ettim. sözlü ve fiziki mülakatlarına girdim. Sporda grubumun 2.si oldum. görsen gurur duyardın. Kara Harp Okulu asil 575.kişi olarak kazandım. Nizamiyeye teslim ol çağrım yapıldı.

Onun içindi. Tıpkı konuştuğumuz gibi:) Babasının onun için aylarca koştuğunu, 400 metre derecesi aldığını ve Harp Okulu spor salonunda onu düşündüğünü kimse bilmezse o biliyor. Olmasaydı 2. olamazdım.. sözünde durdu baban. göremeyeceğin güneşe, kokusunu alamayacağın denize ağladım. dinleyemeyeceğin müziklere, edinemeyeceğin erkek arkadaşlara.

hissetmek güzel şey. kıymetini bilmek lazım.

sana gelirsek,
bilmiyorum nerdesin ne yapıyorsun ya da nasılsın. tüm bu satırlar bir yana sana demek istediğim tek bir şey var.
iyileştirmek için çaba sarfettiğin için, gözümü açtığın için, bana öğrettiğin için, öğretmeye devam ettiğin için, hayatımın bir parçasında var olduğun için ve sana yaptığım, dediğim tüm kötü şeyler için

teşekkür ederim ve özür dilerim ilk göz ağrım. kayıp evren atlasında sana yakın dünyalar aradım.










(bu mesajı o okuyormuşcasına olanları yazmam istendi.)

doktoruma teşekürler..