Notes

28 Aralık 2023 tarihli rüya

Bir gece vakti Ankara'dayken yanımda ailem ve akrabalarımla oturuyorken ayın parçalandığı haberi tüm televizyon kanallarına ve internete düşüyor. Ay henüz Amerika kıtasına dönük ve ay parçalarının dünyaya ilk çarpışı Avrupa ve Asya'ya olacak. Bunun neticesinde ayın bazı parçaları tıpkı Satürn'de olduğu gibi dünyaya halka oluşturmak üzere yörüngeye yerleşirken bazıları şiddetli bir şekilde dünya yüzeyine doğru ilerliyor. Acilen şehrime dönmem lazım diyorum. Kendim için telaşlanamıyorum aksine benim kendim için hissettiğim duygu Dünya tarihinin sonuna egzantirik bir şekilde şahit olacağım için heyecanlıyım. Bana bir şey olmayacağını içten içe biliyor gibiyim. Bu olaydan sağ çıkacak ve nihayet evime kafa dinlemeye gidecekmişim gibi hissediyorum. Evim neresi bilmiyorum.

Kendimi bir anda Real AVM önünde buluyorum. Ertesi günü ve güneşin batmasına yakın saatler. Ilık bir esinti ilkbahar günü. Bu havanın bende yarattığı his seviliyorum duygusu uyandırıyor. Rehavetteyim. Koskaca şehirde kimseleri göremiyorum. Herkes imkanlarınca sığınaklara yerleşmiş vaziyette. İçime bir ateş düşüyor. O napıyor güvende mi diye düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum. Ya ölürse?

Tam o esnada işte dünya tarihinin en egzantirik olayı gerçekleşmeye başlıyor. Ay tüm ihtişamı ile dünyaya yaklaştığını çıplak gözlerimle görebiliyor ve heyecanlanıyorum. Aya ve ayın parçalarına gökyüzüne bakarak kitleniyorum ve hayran kalıyorum. Kendimi uzayda ve ait olduğum yerde gibi hissediyorum. Evimdeyim! İçime huzur doluyor. Sanki o taş parçaları beni uzaya gönderebilecekmiş gibi hissediyorum. İçimde öleceğime dair bir his yok. Elektrikler de tamamen yok olduğu için yıldızlar ve galaksi daha net görünür hale gelmiş. Sonunda diyorum, özüme dönüyorum! Ayın 3/4'ü yok tam dolunay şeklinde görünüyor ve uzaydan düşen ilk ay parçalarının sesini duyabiliyorum. İnanılmaz bir ses ve bu ses beni kendime getiriyor. Acil bir şekilde onu bulmalı ve kaderine terk etmemeliyim. O ve diğer herkes buradan sağ çıkamaz. Kendi ailem bile. Ya yeğenim? O daha çok küçük. Onlar bizden çok uzakta onu kurtaramam artık. Özür dilerim.

Koşmaya çalışıyorum koşamıyorum bacaklarım tutmuyor sanki. Rastgele bir arabaya binip hızlıca sürüyorum. Nereye sürüyorum bilmiyorum. Sadece sürüyorum. Hiç bilmediğim bir sokak arasında yeşilliği oldukça güzel görünen bir parkın bankında beyaz şişme mont görüyorum. Kalbim çok hızlı atmaua başlıyor. Ben bu montu bi yerden tanıyor gibiyim. Elektrikler olmadığı için arabayı parkı aydınlatabilecek bi şekilde çekiyorum. Buldum. Salıncakta sallanıyor montunu banka koymuş. Birazdan her yer ve tüm insanlık yok olacak ama ben salıncakta sallananı görünce kalbim yerinden çıkacak gibi hissediyorum. Arabayı görüyor ama oralı olmuyor. Her şeyin sonu geldiğinden emin sanki. Arabadan iniyorum yanına gidemiyorum. Engel oluyor bir şey bana. O beni görmüyor bile. Hiçbir şey yapmazsan çok değil en geç 1-2 saate ölecek diyorum kendime ama yapamıyorum. Gidemiyorum kahroldumm. Görüntü kayboluyor blurlaşıyor ben içimdeki bu histen dolayı bende ölmek istiyorum. Kurtaramamak ve rüya esnasında sebebini bilmediğim bir şey yüzünden. Kabusa dönüyor her şey. İçerisinde bulunmak istemiyorum böyle bir olayın. Arabaya tekrardan biniyorum ve onu öylece bırakmak zorunda kalıyorum. Ağladım. Yarım saate falan her şey sona erecek. Arabayı hızlıca çok yüksek bir tepeliğe çekiyorum. Kendimi çimenlere bırakıyorum ve ay parçalarının düşüşünü, koskoca ayın dünyaya yaklaşmasını izliyorum. Sanki elimi uzatsam aydayım. Galaksi harika görünüyor. İçime güzel bir his doğuyor tekrardan. Evime dönmüşüm gibi huzurluyum. Evim gökyüzünde bir yerde oraya tekrar gideceğim nihayet. Eve dönüş. Yazış saati 07.05