Notes

Peterhof to miasto w północnej Rosji w rejonie pietrodworeckim Petersburga, nad Zatoką Fińską. Peterhof oddalony jest od centrum Petersburga o 30 km i posiada z nim połączenie kolejowe, drogowe, a w sezonie letnim także statkami białej floty pływającymi między przystaniami: w Petersburgu na Newie koło Pałacu Zimowego i w Zatoce Fińskiej w tutejszym zespole pałacowo-parkowym.
Miasto powstało trzy wieki temu z woli cara Piotra I. Początkowo jako jego „przydrożny dwór” i przystań na drodze do wyspy Kotlin, jak zapisano w dzienniku władcy w 1705 roku. Jest to zespół pałacowo-ogrodowy. Wielki Pałac zaprojektowany przez Jeana-Baptiste'a Le Blonda budowano w latacj 1714-1721. Za czasów carycy Elżbiety Bartolomeo Rastrelli dodał drugie piętro oraz skrzydła zakończone pawilonami. Starał się on zachować wczesnobarokowe elewacje, zmienił jednak wystrój wnętrz, dając wiele barokowych złoceń. Cesarzowa Katarzyna II około roku 1770 zleciła Jurijowi Feltenowi zmianę wystroju niektórych wnętrz, w tym sal Tronowej i Czesmeńskiej.

Wielki Pałac stoi pośrodku parku, którego górna część stanowi park francuski z m.in. fontanną Neptuna wykonaną w 1658 roku w Norymberdze dla uczczenia końca wojny trzydziestoletniej. W 1782 roku została sprzedana carewiczowi Pawłowi. Zanim to się wydarzyło, powstały pierwsze fontanny w Dolnym Parku, do których wodę sprowadzano specjalnym wodociągiem o długości 40 km z 18 stawami – zbiornikami wody na trasie, o łącznej powierzchni prawie 100 ha i pojemności ponad 1,3 mln m³. Zbudowano go według projektu inżyniera-hydraulika Wasyla Tuwołkina. Tworzenie tego wspaniałego zespołu pałacowo-ogrodowego zakończono w 1723 roku. Park dolny, w stylu angielskim, dzieli Wielka Kaskada, upamiętniająca triumf Rosji nad Szwecją ukończona w 1724 r. Zdobi ją 37 złoconych posągów z brązu, 64 fontanny i 142 wodotryski. Interesującym przykładem sztuki wodnej są niektóre fontanny mechaniczne. Należy do nich fontanna Słońce, w postaci wysokiej kolumny ze złoconymi tarczami, z których wystrzeliwują 72 strumienie wodne na kształt promieni słonecznych. Woda do parku doprowadzana jest z oddalonych o 22 km Wzgórz Ropszyńskich, spływa ona potem do Kanału Morskiego i dalej do Zatoki Fińskiej. Wszystkie fontanny zużywają dziennie do 100 tys. m³ wody.

W czasie II wojny światowej w Peterhofie siedzibę miał sztab niemieckiej armii, która przez blisko 900 dni oblegała Leningrad. W czasie odwrotu Niemcy zniszczyli budynki, podkładając w nich ogień, który spowodował wypalenie wnętrz pałacowych. Zniszczone zostały również ujęcia wodne. Po wojnie obiekty te odbudowano i odrestaurowano. W latach 1946 - 1960 w Peterhofie mieściła się Leningradzka Suworowska Pograniczna Szkoła Wojskowa. Od 1828 roku w pobliżu miasta odbywały się letnie ćwiczenia poligonowe wychowanków petersburskich szkół wojskowych. W kolejnych dekadach XIX w. w pobliżu zespołu pałacowo – parkowego, a także na jego obszarze, powstawały kolejne obiekty. Szpital wojskowy, Park Kolonistów, Dom Górnego Ogrodu, Domy Dam Dworu, szpital pałacowy, poczta, stajnie oraz dworzec kolejowy. W latach 1853 – 1857 znany ówczesny przedsiębiorca A. Stiglitz wybudował na własny koszt 30km linię kolejową łączącą Peterhof z Petersburgiem. Pociąg nazwany „Kukułką” kursował nią regularnie, ale bilety sprzedawali studenci mieszkający w okolicy. Nieetatowi byli również maszynista i konduktor. W 2005 Peterhof roku stał się Miastem Nauki, do którego przeniesiono wydziały i instytuty nauk ścisłych Uniwersytetu Petersburskiego oraz inne placówki naukowe. Pierwsze kontakty nawiązano w 1988 roku, zaś porozumienie o partnerstwie podpisano w 1990 roku. Współpraca skupiona jest głównie wokół wymiany młodzieży oraz kontaktów kulturalnych.