Notes

Merhaba,
Gözlerim der ki ellerime; insene aşağıya, yorumlara, görelim ne demişler diye. Ve mantığım der ki bunu yapmamalısın ama ben her ikisine de müsaade ederim. Çünkü hem dinlemek istiyorum hem konuşmak: hem küfür etmek istiyorum, hem de hoş görülü olmak: hem sevinmek istiyorum varlığına, hem de yok etmek. Hem kalmak istiyorum, hem de gitmek.

Ama bu yazdıklarım açıklayıcı nitelikte değil: bunları yazmamın nedenini. Bu yüzden;

Evet, anlayabiliyorum. Genel olanı yazmayacağım, hani şu herkesin söylediği, hepimizin az çok duyduğu, gördüğü şeyleri. Tutumunu anlayabiliyorum, videolarını izledim, hepsini değil ama hemen hemen hepsini. Bu tadı biliyorum, enerjiyi ve bu enerjinin getirmiş olduğu lezzeti. Bu yüzden çok hoşnut oluyorum bundan. Ve enerjine, yani sana bu durumdan ötürü minnettarım. Değinmek istediğim şey ise seninle ilgili olan tespitlerim değil, sadece bu videoda konuk olarak aldığın ve onunla ettiğin sohbette duyduğum şeyler ve bunlar üzerine olan düşüncelerim ve aktarmak istediklerim; Evet, anlayabiliyorum. Dört yıl önce yaptığım bir davranışı hatırlayınca haliyle utanıyorum kendimden, ne dördü, üç yıl önce yaptığım o hareketi hatırlayınca, ne üçü, iki yıl önce güldüğüm o şeyi görünce utanıyorum, ne ikisi, bir yıl önce ne dediğimi hatırlayınca kafama vuruyorum, ne bir yılı, bir ay önce ne dediğime takılıyor aklım, ne bir ayı, bir hafta önce düşündüğüm o şey kemiriyor zihnimi, ne haftası, dün nasıl öyle düşünürüm diye kızıyorum kendime, ne dünü, bir saat önce, böyle de bakılmalı bu konuya diye kızdım kendime, kızdım ve bu kadar uzattım bu yazıyı, henüz, biraz önce... Çünkü tam ortadayım ben, kimsenin adına konuşamam, üzgünüm, bu yüzden kendimden örnek vermek zorunda kaldım ve kişiselleşti konu, ama yorumum böyle benim; tabiki de bir cümle kurmak dahi zorken nasıl olur da bir yorum yaparız karşımızdakine, nasıl deriz, nasıl yıpratırız, nasıl iteriz uçuruma, biz uçurumdayken hele; Açık olayım, şu küfürlerle karşılanan, sevilen, sevilmeyen, saygı duyulan, saygı duyulmayan, x ya da y olan konuğunun benim gördüğüm tek bir gerçeği var, ama nasıl olur da söylenmez: söylenirken şu eleştiri cümlesi: "Onlar senin ailen değil mi?";

-"İyi de, stres çarkı trend olduğunda sen eğlenmek için ve hoş geldiği için mi yoksa izlenmesi için mi video çektin?",

-"Demedin mi kendi ağzınla, saçma sapan bir video, niye izlendi: Çünkü sen izlenmesi için yaptın o videoyu, daha doğrusu izlenecek bir kanal, bir hat için yaptın.",

-"Bir iş yapıyorsak, onu iyi yapmalıyız diyorsun ve her gün video atıyorsun iyi de, sen de söyledin şimdi 'napıcaz, osurmama challenge mı?' diye sormadın mı ona, ama o bunun üzerine demedi mi kaliteli olmalı diye, emek olmalı diye?",

-"Çaba sarf etmesi, azim göstermesi, her gün video atıyor olması neyi gösterir? Azimli olmasını, evet, bu doğru. Azimli olması her gün video atmasını sağladı fakat gerçek nedir?",

"Ben söyleyeyim, daha fazla izlenmek, sürekli yapmak, -video, kurgu, yükle tüm bunların arkasında duran tek bir gerçek var, hırs.",

-"Nedir bu hırs? Babamızın hayrına mı attı videoları? Emek verdi o kadar? Elbette ki hayır, kimse de yapmaz zaten babasının hayrına. Para için yaptı, para gelince daha fazla yaptı, ve daha fazla yaptı.",

-"Tüm bunları yaptı, aptalca dediği şeyleri, niçin izleniyor, 'kikiki' dediği şeyleri, baktı daha fazla izleniyor, daha da fazla yaptı. Çünkü para getiriyor, umurum da değil ne yazdıkları. Ailem onlar benim, kandırayım. Mühim değil. Bunun gerçek bir örneği de var; Ailem dediği izleyicisine 'sikeyim hepsini, ne ailesi amk' diyen birisinin videosu çıktıktan sonra daha fazla izlendi, insanlar bunun üzerine sövdü ona, çıktı takipten, meşgul etti gündemi ve sonra; özür diledi, cart dedi, curt dedi, videoları yoruma kapattı, beğeni grafik çubuğunu kapattı ve yine normal bir şekilde devam etti.",

-"Ee, yani? Ne yapsın? Ben şunu demiyorum, para için yapacaksa hiç yapmasın, hayır bunu demiyorum. Yapılan aptalca bir şeyin farkında olup, yine de bunun zıttını savunmak...Ve buna rağmen susmak hazır karşındayken... Ben buna sinirleniyorum, hayatım da belki de hiçbir zaman binemeyeceğim bir arabaya istediği zaman binebileceği için kıskanıyor falan değilim, umurumda değil o arabalar yahut yaptığı şeyler, ama sırf emek veriyor, video çekiyor diye her eleştiride 'ama emek var, saygı duyun', 'Ben video yapayım, adam boş koltuğa izletsin, terbiyesizlik' ya diye söylenmek de nedir? Sorarım sana nasıl böyle dersin, aptalca olduğunu savunduğun halde, nasıl olursa saygıyı ve desteği isteyen gözlerle bakıp, emeği ve geriye kalan tüm olması gerekenleri sıralar ve istersin tüm bunları.",

-"Nasıl olurda tüm bunları derken bile tam zıttını yapıp, beynimizle taşşak geçersin?". Ben çok üzüldüm, anlayabiliyorum, çok kritik bir şey, çok zor bir şey konuşmak, daha doğrusu o ağırlığın, o söylediğin cümlenin ağırlığının altında eğilmek ve sırtlanmak o ağırlığı, bir utanca sahip olmak nasıl bir duygu çok iyi anlıyorum, ama nasıl olur da tüm bunları bile bile, tüm bunları göre göre yine de söylemezsin? Nasıl olur da saygı duyun, çünkü ben sıçarken çaba sarf ettim diyen birisine, saygı duyuyorum dersin. Ama anlıyorum. Ben saygı duymuyorum... Çünkü mantığı savunurken aptallığın peşinden gidene, gül kokularını anlatırken bokun içinde yüzene, maneviyat derken, maddiyata sarılana ben saygı falan duymuyorum. Çok üzgünüm... Herkes için ve özellikle de kendi adıma. Ve tüm bu yazdığım sözcüklere, cümlelere bir alıntı eklemek istiyorum;

Zerdüşt bir gün büyük köprünün üstünde yürürken, sakatlar ve dilenciler sardı etrafını ve bir kambur şunları söyledi ona: "Bak, Zerdüşt! Halk da bir şeyler öğreniyor senden ve inanmaya başlıyor öğretine: ama sana tamamen inanması için bir şey daha gerekiyor - biz sakatları da ikna etmelisin! İşte güzel seçenekler sana ve sahiden, birçok fırsat var karşında! Körlerin gözlerini açabilirsin ve felçlileri yürütebilirsin; ve sırtında fazlalık bulunandan elbette biraz alabilirsin; - sakatları Zerdüşt'e inandırmanın en doğru yolu budur bence!"

Konuşana şöyle yanıt verdi Zerdüşt: "Kamburu alınırsa kamburdan, tini alınmış olur ondan - budur halkın öğrettiği. Ve gözleri açılırsa körün, öyle fena şeyler görür ki yeryüzünde: beddua eder kendisini iyileştirene. Bir felçliyi yürüten, en büyük zararı verir ona: çünkü yürümeye başlar başlamaz günahları da yürür onunla birlikte - budur halkın öğrettiği, sakatlar hakkında. Eğer halk Zerdüşt'ten öğreniyorsa, neden halktan öğrenmesin ki Zerdüşt de?"

"Böyle Söyledi Zerdüşt" kitabı, "Kurtuluş Üzerine" bölümünden -Friedrich Nietzsche