Notes

Kendilerine tanrı diyenlerin başlattığı ve tarihin gördüğü en büyük savaştan sağ çıkan tek kişi bendim.
Hiç uğruna savaşanların kıyameti oldu o savaş. Başlattıkları kıyametten korkup kaçan sahte tanrıların her biri bir köşeye saklandı.
Tek bir kişi bile sağ kalmamıştı.
O' nun haricinde.
Başından beri onun farklı olduğunu hissedebiliyordum. Tıpkı benim gibi kimsesizdi.
Hiç konuşmazdı, sanki hiçbir duyguyu hissetmiyor gibiydi. Ya da çok iyi saklıyordu duygularını.
Çok sessizdi, ama içinde bulunan güç korkutucu derecedeydi. Ve bir türlü çözemediğim bir gizemi vardı.

Bir gün ismini sorduğumda öylece gözlerime bakıp gülümsedi. Gülümsediğini ilk defa görmüştüm. Çok şaşkındım, bahsetmediği onca şeyi sanki tek bir gülümsemenin arkasına sığdırmıştı.
O günden beri birlikteydik. Saklanan sahte tanrıları tek tek bulup öldürmeye ant içtik.
Neredeyse tüm sahte tanrıları bulup öldürmüştük.
Son bir sahte tanrı kalmıştı: E'ir
E'ir savaşın başkomutanıydı. Diğer tüm sahte tanrılardan daha zeki ve daha güçlüydü.
Ve sıra ona gelmişti, ya o hiçliğe gidecekti ya da biz.

Son nefesimiz kalana kadar savaştık. Ve sonunda kılıcımı E'ir ' in kalbine sapladım. Ölürken gözlerindeki nefreti görebiliyordum. Sanki intikam için geri döneceğim der gibiydi gözlerindeki nefret. Ve işte, son sahte tanrı da ölmüştü.
Öylece yere uzandım, nefes nefeseydim. Bir süre sonra o'nun olmadığını fark ettim. Bir anda sıçrayarak ayağa kalktım ve etrafıma bakındım. Biraz ilerde yerde uzanıyordu. Yanına koştum ve başucuna çöktüm.
Yine gözlerime baktı ve işte o gülümseme. Bu gülümsemeyi tanıyordum. Ben neler olduğunu anlamaya çalışırken bir anda 'Madara' dedi. 'İsmim Madara'. Kendimi yanına bırakıp gülmeye başladım. Ve öylece uzandığımız yerden gökyüzüne bakarak kahkahalar attık.
Tek ve gerçek dostum Madara'ya sevgiler.
-Rime