Notes

Yetişemiyorum sana yamsuk ağazlım, yetişemiyorum. Fındık kokunu tadamıyorum ellerindeki. Uzanamıyorum sana, ağacın tepesindeki olmuş fındık gibi. Seni eğdiğimde, fındık dalı gibi gelmiyorsun ki, yamsuk ağazlım, gelmiyorsun. Yine gecelerden birindeyim bugün, seni andığım. Elimdeki bir kase fındıkla kafayı buluyorum, kaçamıyorum. Canım tek orduyu ve seni çekiyor. Sensizken boğazımdan fındık bile geçmiyor artık. Dertlerime bir tek fındık derman oluyor, bir çuvalı bitirmek üzereyim. Ama sen bana hala yazmıyorsun, amele başı kadar inatçısın. Seni fındık bahçem kadar sevdiğimi görmüyorsun, yamsuk ağazlım, görmüyorsun. Ve sensiz olmak, çürük fındık yemek kadar acı veriyor şimdi bana. Anlamıyorsun. Ordulu olmayanın orduluyu anlamadığı gibi anlamıyorsun. Ah be yamsuk ağazlım, seninle fındık baççasında oturup demli çaylarımızı ve tenceredeki hafif ılık keşkeğimizi kaşıklarken, belimize giren karıncaları çıkarmaya yardım etmek vardı şimdi. Isırganların ve dalların açtığı yaraları beraber iyileştirmek, beraber fındık yemek vardı...