Notes

Kahramanımız 1931 yazının ilk haftasında Raşit çocuğu ziyarete gider. Raşit çocuk kahramanımızın emektar hizmetçisinin ve süt annesinin oğludur. “Çocuk” ona ailece takılmış bir lakaptır. Yoksa Raşit çocuk tam 60 yaşındadır,. Raşit çocuk askere gittiği zaman kahramanımız tıbbiye talebesidir. Fakat memlekette idare bozuktur, hürriyet yoktur. Bunları o düzeltmezse kim düzeltecek ? İşte o zaman kendine bir hayat programı yapar. Mektepte bir yandan Gano’nun fiziğini, Testü’nün tarihini ezberlerken; bir yandan da Bühner’ivolter’i okur. Babasını 8 yaşındayken kaybetmiştir, annesini ise hiç tanımaz. Bu nedenle amcasının yanında büyümüştür.Pervasızca, politikadan, dinden uluorta bahseder. Amcası nasihat ettiği zaman da O’nu korkaklıkla suçlar. İşi öyle azıtır ki kitaplarının kenarına yazdığı ipsiz sapsız notlar nedeniyle Hasan Paşa karakolunu boylar. Karakola gittiğinin 9. günü onu Trablus’a sürerler Trablus, o zaman sürgünler panayırı gibidir. Burada 4 sene kalır. İlk yılında büyük bir şok içerisindedir. Fakat duruma gitgide alışmaya başlar O’nun için doktorluk faslı çoktan bitmiştir. Çaresiz politikacı olacaktır, hem de alim bir politikacı. Kendisine yeni bir program yapar. Fizik, kimya, tarih, felsefe... hepsini okur, hatta ezberler.Hizmetçisinin izinli olduğu bir gün evine döndüğünde kapısını kırılmış, birçok gizli kitabının, evrakının ve tabancasının aşırılmış olduğunu görür. Neler olduğunu Aksaraylı Halil isminde birinden öğrenir. O gün eve iki sivil memur gelmiş ve ehemmiyetli gördükleri şeyleri alıp götürmüştür. Tek çareyi Paris’e jön Türklerin yanına kaçmakta bulur. Sonradan öğrendiğine göre kitapları ve tabancayı alan Aksaraylı Halil’dir. Yani bir hiç uğruna Paris’e gider. Paris’te de Trablus’takine benzer bir program yapar.

Nihayet 11 senelik ayrılıktan sonra Meşrutiyetin ilanıyla İstanbul’a döner. Ahmet Rıza O’na gazetecilik yapmasını teklif eder, o’da kabul eder. Başarılı olamaz. anlar ki bu 40 sene içerisinde sevmeye fırsat bulamamıştır. Bir aile ocağı kuramamıştır. Evindeki yalnızlık elli yaşından sonra o’na ağır gelmeye başlamıştır. Tesadüfen sevim ile karşılaşır. Sevim kahramanımızı bir müsamereye davet eder, kimsesiz olmadığını kanıtlamak için de O’nu arkadaşlarına amcam diye takdim eder. Bir gün Mükerrem ve Turgut kahramanımızı ziyarete gelir.Kahramanımız Mükerrem’le geçirdiği geceleri “gökyüzü geceleri” olarak adlandırır. Mükerrem, Sevim ve kahramanımız Bursa’ya gitmeye karar verirler. Hem Bursa’da gezecekler, hem de ruh çağırma sahnesine tanık olacaklardır. Sonunda ruh çağırma seansı başlar, ışıklar kapatılır. On dakika geçmesine rağmen hala ruhlardan ses yoktur. O sırada dışarıdaki evlerin bacalarından birindeki leyleğin düşmesiyle Sevim irkilir ve bağırır. Seans bozulur. Sevime bilinmeyen bir hastalık teşhisi konur.
Artık yaz gelmiş, sonbahar yarıyı bulmuştur. Mükerrem’in Aydın’da 15 senedir bitmeyen bir miras davası vardır. Onu halletmek için 9-10 günlüğüne Aydın’a gider.Kahramanımız Sevim’in hastalığı boyunca kendine bakamamıştır. Aynayı alıp baktığında saçındaki akların çoğaldığını, saç tellerinin kalınlaştığını, saçlarının seyreldiğini farkederve şu sözü söyler: “tıp; mutlaka ölümle bitmeye mahkum bir hastalık tanır: İhtiyarlık”. Yani kahramanımız bir yaş krizi içerisindedir.
Sevim yolda yürürken Bedia yengeyle karşılaşır. . Bedia yenge Sevim’in hastalığının bildiğimiz hastalıklardan olmadığını söyler, Mayongalar adında eski bir ocaktan bahseder. Bu Mayongalarda birtakım fakir arap kadınları otururmuş. Yeni bir çocuk dünyaya geldiği zaman çocuk tütsüden geçirilirmiş. Böylece çocuk ömrünün sonuna kadar iyi saatte olsunlara, Mayongalara bağlanmış olurmuş. Mayongalarda bazı hastalar için büyük gece davetleri yapılırmış.Bedia yenge bir tütsücüye başvurulması gerektiğini söyler. Fakat kahramanımız bunu komik bulur ve kesinlikle reddeder. Ama aklına da takılmamış değildir.kahramanımız çaresizlik karşısında artık gökyüzünden medet ummaya başlar. Fakat bu o’na utanç verici bir durum gibi gelmektedir. Bir gece Sevim’in odasından büyük bir gürültü gelir. Kahramanımız odaya gittiğinde kapının arkasında yere devrilmiş bir sandalye görür. Sevim susadığını, suyu almaya çalışırken sandalyeye takılıp düştüğünü söyler. Kahramanımız teslim bayrağını çekerek Sevim’in Mayongalara götürülmesini söyler. Sevim için bir Mayonga düğünü yapılır.
Mayıs 1939: Hastalık hiçbir iz bırakmadan geçmiş, Sevim eski haline dönmüştür. Turgut’la Sevim nişanlıdırlar. 1-2 ay sonra evleneceklerdir. Kahramanımız kendisine hala inanamamaktadır. Tütsü ve Mayongaya inandığı için kendisini küçülmüş görmektedir. Fakat zamanla bu ıstırabada alışacağını düşünür. Birgün Pervin çocuklarıyla Asude bacıyı da alarak kahramanımıza gelir. Sevim Asude bacıdan bir ma sal ister. Asude bacı da “Bamedune Masalı” nı anlatır. Sevim’in hastalık gecelerinde söylediği kelimeler Bamedune’nin şarkısının sözleridir. Kahramanımız hayretten donakalır. Yine bir gün tavan arasında bir şey ararken mahut yeni dünyaya gözü ilişir. Çengelli çivi hala ucunda durmaktadır. Demek Sevim’in intihar hikayesini de kendisi uydurmuştur, bunu fark eder.

Demek ki çocuklukta beraber hayal ve masal devresini kapatıyor, ihtiyarlık yani ikinci çocukluk gelince tekrar açıyoruz.