Notes

Anton Zakhaev 02.02.1989 yılında Rusya'nın Novgorod şehrinde soğuk bir kış akşamında dünyaya geldi. Daha üç buçuk aylıkken anne ve babası tarafından yetimhaneye bırakıldı. Burada hayatına devam eden Anton çok zorlu dönemlerden geçerek çocukluğunu atlattı. Bu dönem ona göre aşılması güç bir imkansızlık olarak görülsede, onu güçlü kılan en önemli etmenlerden biriydi, ileride olacağı insan olmasını sağlayan, onun zekasını ve özgüvenini yükseklere taşıyacak olan şey onun o dönemlerde ki yaşadıklarıydı. Anton annesiz ve babasız bir şekilde sevgisiz bir halde 18 yaşına kadar yetimhane kapılarını arşınladı, orada kendine kardeşler edindi, orada kendine dostlar edindi, onu hiçbir aile istemedi, yakışıklı ve güzel bir çocuktu fakat yetimhanede kimsede olmayan bir özelliği vardı bu özellik onda ki deli cesareti ve şımarıklığıydı, her gece yetimhaneden kaçar, dış dünyayı keşfetmeye çalışır ve hava aydınlanmadan geri dönerdi, bunu her akşam tekrarlardı, yetimhaneden kimsenin haberi olmadan bazı çocuklardan haraç kesmeye çalışır, onlardan aldığı şeyleri kardeş bildiği dostlarıyla paylaşırdı, Anton düşmanının gözünü korkutmasını bilirdi, aynı dostunu sırtlamasını bildiği gibi.

Anton 18 yaşına ulaştığında yetimhaneden ayrıldı, 22 yaşına kadar, günlük/haftalık/aylık karnını doyurmaya yetecek paralar alarak çalıştı, hayatın asıl zorlukları onu şimdi bekliyordu, bu para sadece midesini doldurmaya yetiyordu, aklını değil...

Gel zaman git zaman, Anton gerçek kimliğini keşfetmeye başladı, yetimhane çocuğunun büyüdüğünü ve geliştiğini hissediyordu, bu benliği onu hiç bilmediği yerlere ***ürerek hiç bilmediği kişilerle tanışmasını sağladı, yeni dostlar, yeni düşmanlar edindi ve ayrıca yeni bir meslek; araba hırsızlığı.

İşinde gayet iyidi, üç beş kuruş kazanmak için harcadığı 4 yıl ona çöp gibi geliyordu, benliğini dört yıl boyunca hapsettiğine inanamıyordu, bu işler onun kanında varken, o gidipte üç kuruş için ağız kokusu çekmeyi tercih etmişti, o yıllarından her zaman nefret etti. Artık kendi paravan ufak bir yeri vardı, Novgor Tamirhanesi onun namına işliyordu, burayı açmak ona bir yıla patladı ama iyiki de patlamıştı, hem legal taraf hemde illegal taraf ona özgürlüğünü sağlıyordu, gerçekliği bulmasına yarıyordu, ne polisler bir şey bilir ne başkaları, sadece Zakhaev neyi bilmelerini isterse onu bilirlerdi, ismi piyasada oturmuş saygıdeğer bir insandı, tabi yakalanan dek.

Bir Mart gecesi tekrardan çıktığı hırsızlık sırasında hiç beklemediği anda sanki bir ordu gibi toplanmış en az 25 kişilik bir polis ekipleri tarafından enselenmişti, uzun yıllar hapis cezasına çarptırıldı, mal varlığına el konuldu, geriye sadece toprağa gömdüğü birkaç bin doları kalmıştı, hapishane yılları sona erdiğinde artık her şeyi daha berrak gözlerle görebiliyordu, bu şehir artık onun değildi, onun ayaklarının altından çekip alınmıştı, gömdüğü paraları alıp kulağına kazınmış o sesi dinlemeye çalıştı, Santos... Santos... geleceğinin orada onu beklediğine inanıyordu, bu Santos ismi hapishanede onun kulağına birkaç defa mükemmel suçlu şehir olarak kulağına gelmişti, sonuçta daha genç sayılırdı ve hayatında kendisine göre uzun bir ömrü olacaktı, denemeye değerdi, uçak biletini aldı ve Santos uçağına binerek Novgorod'dan ayrıldı.