Notes

Za siedmioma blokami, siedmioma ulicami, gdzieś na siódmym piętrze mieszkał Grzesiek. Był to dziewiętnastoletni chłopak, który pochodził z osiedla słynącego w całym mieście z przestępstw, jakie miały tam miejsce.


Pewnego dnia Grzesiek szedł spotkać się ze swoimi kolegami na ławce przed blokiem. Gdy otworzył drzwi klatki schodowej, jego oczom ukazały się łyse głowy przyjaciół z dzielnicy. Przez chwilę popatrzył na sklep muzyczny po drugiej stronie ulicy, już chciał oderwać od niego wzrok, ale wtedy zobaczył za jego szybą duży plakat reklamujący nową płytę jego ulubionego artysty. Widniała tam również cena owego towaru – 50zł. Gdy już przestał wkuwać wzrok w reklamę, przywitał kolegów. Byli dużo wyżsi od Grześka. Usiadł z nimi na ławce, rozmawiali. Cały czas przypominał mu się temat płyty. Nie wytrzymał. Zapytał kolegów czy pożyczą mu 50zł. Zgodził się na to jeden z nich, tęgi chłopak imieniem Andrzej. Wyjął banknot z kieszeni i wręczył Grześkowi. Ten obiecał że odda jeszcze w tym tygodniu. Pobiegł do sklepu, kupił to co miał kupić. Wrócił do domu, bez ustanku słuchał tych samych utworów. Nastał wieczór, chłopak zasnął ze słuchawkami na uszach.


Kilka dni później, rano, zadzwonił dzwonek do drzwi. Chłopak otworzył. Nie było tam nikogo. Na podłodze leżała kartka z pogróżkami. Grzesiek nie wiedział o co chodzi. Wtedy przypomniało mu się, że nie oddał pieniędzy Andrzejowi. Nie miał ani grosza. Mieszkał sam, nie mógł liczyć na pomoc. Ta sytuacja powtarzała się bardzo długo. Z czasem rosły też jego długi u kolegów, a nie było to miłe towarzystwo. Pewnego dnia, patrząc w lustro Grzesiek zdecydował, że czas z tym skończyć. Chciał się utopić w pobliskiej rzece. Poszedł na przystanek autobusowy. Długo czekał na pojazd, jednak ten się nie zjawiał. Chciał zapytać chłopca czy autobus już jechał. Młodzieniec stał tam od dłuższego czasu, więc musiał coś wiedzieć. Ten jednak, widząc zbliżającego się mężczyznę w czarnej bluzie, z kapturem na głowie bardzo się przestraszył. Natychmiast zaczął uciekać. Wtedy Grzesiek przysiadł na przystanku. Myślał o tym zdarzeniu. Wtedy przypomniał mu się wiersz Adama Mickiewicza, pod tytułem „Zając i żaba”, który znał z czasów gimnazjum. Porównał swoją sytuację do tej opisanej w utworze. Wrócił do domu, nie myśląc o tym, co się działo. Po drodze zaczął sobie powtarzać słowa mickiewiczowego dzieła: „Każdy ma swoją żabę, co przed nim ucieka i swojego zająca, którego się boi.”