Notes

Utopia verður ikki nakað, Vit fara at uppliva. Tey, ið innsíggja feilir teirra og deila frygteligheitina, hava einki at goyma. Utopia er, at kenna, og vita hvør persónurin virkuliga er. Alt annað er falskt. Hettar síggja vit, sum menniskju, á fólki. Lýgur persónurin ellla sigur persónurin satt? Havi eg álit á hendan persónin? Hesin tankin kann bert prógvast, við at persónurin ger tað, ið persónrin hevur sagt og hugsa. Um tað er ein "cyclus" av gerðum og tala, so vita vit, at hettar er ein tanki, ið persónurin verðuliga meinar. Hettar upplivdi eg við Áka, og tók tað ongantíð við álvara. Vit skuldu gera ein sang. Hann hevði skriva nakrar sangir, og hann spurdi hvussu teksturin var. Teksturin var genialur, og hann yvaðist í, hvussu teksturin skuldi syngjast. Eg visti ikki hvussu man skuldi seta "trýsti" á reglunum, so hann skuldi finna útav tí aftaná ein "melodiur" var settur til. So tit kunnu gitað at hann setti ofta "Trýst" á meg, men eg orkaði ikki. Einaferð sótu vit í kamarinum hjá mær, og eg vísti honum eitthvørt, ið eg hevði skrumla saman á GarageBand. Honum dámdi tað væl, og eg stoltur av, at onkur dámdi mítt verk. Vit gjørdu so ein sang. Tað ljóðaði einki gott, kann eg siga. Og hannsara evnir at skriva, liggur upp ímóti John lennon, ella yvir. Míni skræpu evnir at gera eitt "Beat" vóru ella rættari sagt eru ikki á støði við hansara evnir. So eg bleiv kvirrur á hasum staðnum, ímeðan hann koyrdi á.
Hettar var tað einasta nøkulunda "Professionella" sum vit høvdu koyrandi. Hjá mær var tað stuttleika tíð framman fyri telduni, men hann sá eitt potentiali, og vildi gjarna nógv meir.
Hví kundi Áki ikki bara vera eitt ár eldri enn eg? Tórður Skaalum dugir so forbannað væl við hasum har.