Notes

Günün birinde tesadüf eseri biri çıkar karşına. Güzelliği dikkatini çekmiştir. Görmezden gelmeye çalışırsın. Gelemezsin. Aklına takılır, akıp giden hayata odaklanamazsın. Israrla görmezden gelmeye çalıştığın o hoşlanma hissi inkar ve itiraf edemediğin sevgiye dönüşür. Gözlerini her kapattığında seni senden alan o güzelliği görür, mutlu olursun. Onsuz geçen her saniyen huzursuz eder seni. Seversin. Hem de çok. Tüm benliğinle ve safça. Bir gülüşüne ömrünü feda edebilecek kadar. Tıpkı bir aptal gibi. Sen istememişsindir sevmeyi. Senin tercihin değildir aşık olmak. Ama yüreğinin en derininde hissettiğin o acı… İşte onun her zerresi sana ait. Üzgünsün ve hatta kırgın. Aklına her geldiğinde bir kere daha acıyor için. Ama telaşlanma. Gönlünün yarası henüz taze. Elbet birgün kabuk bağlayacak. Hissizleşecek hatta. İşte o zaman tebessümle okuyacaksın bu satırları ve aptallığına bir kere kızacaksın. Kızma. Tecrübe kazandın sen, bedelini ödeyerek hem de. Kabuk bağlamış yaraların yol gösterecek sana ve bir daha hiç bu kadar üzülmeyeceksin. Ve asla yaşadıkların için pişmanlık duyma. Pişman olması gereken sen değilsin. O’na bak. O ne yapsın? Bir daha asla böyle sevilmeyecek, yazık. Böyle büyük bir sevda bir kere çıkar karşına…