Notes

Kendim hakkında...
Bir Ağustos sabahı dünyaya geldim. Yaşamımın ilk dokuz yılı her türden çiçeklerle dolu, çift bahçeli, kendisi küçük olan ancak içinde kocaman bir aile barındıran bir evde geçti. Babaannem, halam, amcam, annem, babam ve evin en küçüğü ben. Ardından bu küçük evin artık bize yetmediğini düşünerek çekirdek aile olarak taşınma kararı aldık. Birkaç mahalle ileriye taşındık, o zamanlar kimseye belli etmezdim ancak eski mahallemi çok özlerdim. O dokuz yıl, doğanın çocuklara karşı fazlasıyla cömert olduğu yıllardı, göl kıyısına iner ağaçlarda kendimize evler yapardık. Sanırım köyde yaşamanın getirdiği bir artı olacak ki o zamanlar büyükler bunlara hiç müdahale etmezdi, oyun alanlarımız her zaman bize aitti. Bu yüzden hep şanslı son nesil olduğumuzu düşünürüm, biz sokağın tadını gerçekten almış milenyum çocuklarıyız. Yaşamımın bu dokuz yılı yaşadığım yer, yani Gölyazı pek tanınmazdı. Genelde sessiz ve sakin olurdu, yaşadığım yeri gerçekten sevdiğim zamanlardı.

Taşındıktan sonra ailemize yeni bir üye katılmıştı, kardeşim. İlk eve geldiği günü hatırlıyorum da kucağıma almaya korkmuştum, küçücük bir kız çocuğuydu. Kardeşimin ailemize katılmasıyla çocukluğumun getirdiği sorumsuzluğu kaybettim. Ecrin, hastalıklarla boğuşarak geçirdi bebeklik dönemlerini. Ben de anneme yardımcı olmak için ufak tefek ev işlerini yaptım. Birkaç yıl sonra hemen arka tarafımızda başka bir eve taşındık. Bir veya iki yıl sonra da liseye geçtim. Şuan Şahinler Anadolu Lisesi'nde 11. sınıfım ve dil bölümü okuyorum. Liseye geçene kadar pek fazla otobüs kullanmazdım, liseye geçtikten sonra günümün yaklaşık 3 saati yolda geçmeye başladı. Bu 3 saatin farkına lisedeki 3. senemde vardım, fazlasıyla boş geçiriyordum. Bu yüzden aslında eskiden var olan ama yok olmaya yüz tutmuş bir hobimi tekrar kazandım, kitap okumak. İlkokulun ilk yılında fazlasıyla sessiz ve çekingen bir çocuktum ama öğrenmeyi seviyordum, bize bir anne kadar yakın olan bir öğretmenim vardı. İlk seneyi atlattıktan sonra öğretmenim bize yarışmalar yapmaya başladı (eğitimde yarış sistemini hiç sevmesem bile o dönem çok eğlenceli gelirdi). Sanırım kitap okuma hobisini de o günlerde ki "en fazla kelimeyi okuma" yarışmasından kazandım.

Yaşadığım bu güzel şeylere rağmen çok zor zamanlarım oldu, özellikle aile hayatımda. Çocukluğumda şiddet görmedim ama şiddetin ne olduğunu gördüm. Yaşadığımız olaylar beni daha olgun düşünmeye mecbur bıraktı. Şimdilerde bunun kötü bir tarafı olduğunu söyleyemem tabii ki ama çocukluk yıllarımda olgun düşünmek çocukluğumu daha erken kaybetmeme sebep oldu. Dokuz sene sokaktan eve gelmeyen ben bir anda asosyal birine dönüşmüştüm. Şimdilerde benim hakkımda “çocuk gibi hareketler yapıyor” diye düşünenlere keşke kendimi ifade edebilsem diyorum. Keşke hayata karşı daha doğduğumuz andan itibaren kaybettiğimiz şeyleri benim erken kaybettiğimi söyleyebilsem. Bunu hiçbir zaman yapamadım, gerçek düşüncelerimi dinleyen birilerinin bana vereceği tepkiden korktuğum için belki, belki de anlamayacağını düşündüğüm için.

Yani bu kadar kötü gün geçirmeme karşın hiç kimseye ne yaşadığımı belli etmedim. Yaşadıklarımı içimde tuttum. Her zaman mültefit biri oldum. Gün içinde kendime farklı bir kişilik yarattım geçen zamanla birlikte. Alıştım böyle yaşamaya. Çok fazla şikâyette etmedim bu durumdan, şikâyet etmem bir şeyi değiştirmezdi çünkü. Arkadaşlarımın beni ne kadar anladıkları bilinmez. Yaşıtlarımın beni anlamasını beklemem ne kadar mantıklı bende bilmiyorum. Ama lisedeki öğretmenlerimin beni anladıkları aşikâr, yani en azından bir kaçının.

Zor zamanlarımda kendimi soyutlayıp karalamalar yapardım böyle günlerde 6 sene önce photoshop ile tanıştım. O da ayrı bir hobim oldu daha sonra bazı küçük işlerde yer aldım. İş demişken üniversite için ve kendi özel isteklerim için yaz aylarında çalışırım. Bir kaç yıldır böyle geçiyor yaz aylarımın 1 veya 2 tanesi. Çalıştığım ilk günlerde eve parayla dönmenin verdiği hazzı unutamam. 16 yıllık hayatımı daha ne kadar uzun anlatırım bilemiyorum. Henüz çok fazla başarımın olduğunu da düşünmüyorum, öyle ki ilk sosyal etkinliğime bu sene katıldım. Sorumsuzluk veya katılmak istemediğimden değil, cesaret eksikliği. Korktum, her zaman bir şeylerden korktuğum gibi...