Notes

Seviyorum, uzun bir aradan sonra belki de ilk defa bu kadar içten. Hayaliyle uykumu kaçıracak kadar hatta. O, şu ana kadar tanıdığım en güzel kadın. Sevgilim olmaz belki, belki konuşmak bile istemez benimle… Ama tanımak istiyorum işte, daha yakından. Onunla eğlenmek, onunla mutsuz olmak, mutsuz olacaksak da. Benim geleceğe dair hayallerim yoktu mesela uzun bir süredir. Bir yuva kurmak gibi, mutlu bir geleceğe dair bir beklentim yoktu. Ama şimdi, onunla hayaller kuruyorum, onunla uyuyorum, uyanıyorum… Küçükken yaz tatili yaklaştığında hep heyecanlanırdım Ankara’ya gideceğimiz için, gideceğimiz günün gecesinde heyecandan uyuyamazdım hatta. Ne zaman onu görecek olsam o anlamsız heyecanla doluyorum. Herkes kendine göre yorum yapar, bir şeyi ne kadar önemsediğinin farkına varabilmek için. Benimki de zaman, eğer çalıyorsam zamanımı farkında olmadan, hiç keyif almadığım şeylerden keyif alabiliyorsam, sırf görebilme umuduyla birini. Çok geç kalmışımdır artık geri dönmek için. İşte şu an yaşadığım şey, tam olarak bu. Ona olan sevgim, Nazım’ın vatan sevgisi kadar gerçek, Barış Manço’nun cümleleri gibi saf ve Cem’in dizeleri kadar içten.
Seviyorum, ömrümün geri kalanını ona adayacak kadar. Boşa geçirdiğim tüm zamanımı, onunla doldursam, geriye dönüp baktığımızda, gülümseyerek hatırlayacağımız anılarımız olsa mesela. Mutlu olduğum her anımı paylaşsam, onunla renk katsam sıradan hayatıma. Bir Ataol Behramoğlu şiiri olsak, yarın, mutluluğa açsak penceremizi, bir güzel arınsak kederimizden. Kısacası onunla başlayıp, onunla biten cümlelerim var benim. Onunla umut dolan, onunla yeşeren bahçelerim.
Hoş geldin hayatıma, düşlerime ve hayallerime…