Notes

Gecenin bu vakti oldu hala uyumadım. Şu an kendimi hiç olmadığım kadar kötü, çaresiz hissediyorum. Bunlar sana söyleyeceğim son sözler muhtemelen. Bu yazıyı sonuna kadar okursan şu an bana yapabileceğin tek iyiliği yapmış olursun. Tabi vicdanın el verirse. O geceyi düşünüyorum. Sana aşık olduğum geceyi. Ne kadar masumdun. Hala o kadar masum musun emin ol bilemiyorum. Galiba bundan sonra bazı şeyleri ayırt etmekte zorlanacağım. Kimseyi sevmemiştim ben şimdiye kadar. Bundan sonrası da yine meçhul ama şunu bil ki hiç kimse, hiçbir şey senin yerini tutamayacak. Yazdığım şiirler, hayallerim içimde yanıyor şu an. Bizdeyken telefonunu gizlice karıştırıp mesajını gördüğümde tarif edilemez duygular yaşadım. Sen giderken bana sarıldın ya, ağlayacaktım biliyor musun? Ben. Evet ben. Herhangi bir şey için ağlayanlarla dalga geçen ben, zor tuttum kendimi. Gel gör ki şu an çok öte bir durumdayım. Ne kadar ilginç, değil mi? Ertesi gün sana açıldığımda senin de bana geleceğinden emindim. Verdiğin cevaplardan bir an umudumu kessem de o gün seninle çıkmaya başladığımda mutluluktan ayaklarımı hissetmiyordum, uçuyor gibiydim. Sonraki iki gün zaten hayatımda hiç olmadığı kadar mutlu geçen iki gün oldu ve öyle kalacak. Bugün. Bugün ağlıyorum. Saatlerdir aralıksız ağlıyorum. Seni düşünüyor, beni sevdiğini düşünüyor ağlıyorum. Bazen kandırıldığımı düşünüyorum, ağlıyorum. Evet ben ağlıyorum. Bunu çocukça bir şey olarak görüp beni daha da üzmezsin umarım. Çünkü bu öyle bir şey değil Gamze. Ben her gece seninle yattım, her sabah seninle uyandım. Her anım seninle geçti. Sırf mutlu olayım diye arkadaşlarıma seninle çıktığımızı söyledim. Buradayken mesela yüzüne bakıp konuşamıyordum bile doğru düzgün. Bilmiyorum ama ben artık bıktım bu hayattan. Galiba ölmek istiyorum. Ama merak etme, böyle devam etmeyecek. Bu gece bu defteri kapatacağım. Kapatacağım ama bu defterin yüzü hiçbir zaman kaybolmayacak önümden. Hep bir yara olarak kalacak. Ne zaman senin gözlerini görsem ne zaman adını duysam bu yaşadıklarım kalbimi parçalayacak. Ama dediğim gibi ben bu defteri kapatıyorum. Kendimi derslerime vererek sadece kendini düşünen bencil bir adam olacağım ben de artık. Kendimi eve kapatacağım ve sadece geleceğim ile kendi mutluluğumu düşüneceğim. Bir daha bu dünyada birbirimizi asla görmeyeceğiz. Ha olur da pişman olursan eğer, ben o defteri açmaya da, tüm bu allahın belası hisleri tekrar yaşamaya da razıyım. Ne kadar deliyim değil mi hala kopamıyorum senden. Böyle. Instagram hesabımı kapatıyorum, numaranı ve mesajlarını da telefondan siliyorum. Siliyorum ki olur da bir gün bu iki günün mesajlarından birine, resmine denk gelirsem benim için pek iyi şeylerin olacağını sanmıyorum. Bu yazı böyle sonsuza kadar gider ama bitiriyorum. Cevap vermene, bi hoşcakal demene bile gerek yok. Beni üzdün Gamze. İnşallah hep mutlu olursun ama şu hayatta emin olduğum şeylerden biri şu ki insan yaşattığını yaşar. Daha fazla bir şey söyleyip küçük düşmek de, seni üzmek de istemiyorum. Gerçi bilemem, belki okumadın, belki de okuyup ciddiye bile almadın. Ama şunu bil ki Gamze, ben seni çok sevdim. Evet sevdim. Öl desen ölecek kadar sevdim. Bundan emin olabilirsin. Kendine iyi bak. İnşallah hiçbir şey senin beni üzdüğün kadar üzmez seni.