Notes

Ruhundaki acıyı fiziksel acıyla bastırmaya çalışmak... Sırf o içindeki sızı dinsin diye kendine zarar vermek nedir bilir misiniz? Herkes uyuduktan sonra banyoya girip, suyu açıp, eline jileti alıp öylece bir köşede oturmayı. Saniyelerin, dakikaların ne kadar yavaş ilerlediğini. Her şeyden vazgeçmeyi. Hayallerinden, gençliğinden. Bakın ben size bunu tarif edemem.
Bunları düşünürken dayanamazsın. Daha çok acı çekersin. Ellerin titreyerek jileti yavaş yavaş koluna yaklaştırırsın. Ardından bir kaç kesik. Gözyaşların yanaklarından süzülür ama bu yaşlar kolundaki kesikler için değil. Ruhundaki yaralar için. Sonra o kesiklerden akan kanı izlersin. Kolunu kanlar kaplamıştır. Kolundan süzülen kanlar yere damlar. Ama o kanı durdurmak için hiçbir şey yapmazsın. Öylece beklersin. Ne kadar çaresiz olduğunu anlarsın. Seni kurtaracak kimsenin olmadığını..
Ağlaman şiddetlenir. Ama kimse duymasın diye sessiz sessiz ağlamaya çalışırsın. Bir süre sonra ayağa kalkıp gözyaşlarını silersin. Ruhundaki acı az da olsa hafiflemiştir. Kolundaki kanı temizlersin. Sararsın. Sonra banyodan çıkıp odana doğru ilerlersin. Yatağına uzanıp yastığına sarılırsın. Yorganı tepene kadar çekersin. Odanın sıcak olmasına, kar kat giyinmene rağmen yine de üşürsün.
Bir kaç gözyaşı daha dökülür yastığına, sonra da uyuyakalırsın...