Notes

Osmanlı'da Köle, Abd ve Kul denir. Osmanlılar bu köleleri savaş esiri, yağma akınları veya kaçırma yoluyla tedarik eder. Karadeniz'in kuzeyi ve Afrika köle kaynağı olarak görülür ve buralardan getirilen kölelerin sevkiyatı genellikle Orta doğu ve Avrupa'ya (Özellikle İtalyan şehirlerine) yapılır. Kölelerin çoğunluğunu Ruslar, Slavlar, Çerkesler ve Alanlar oluşturur. Bu kölelerden erkek olanlar için Esir, Gulam, Abd-ı Abik, Abd-ı Memluk ve Kazak denir. Kadın olanlar için ise Devke, Düğe, Cariye ve Marya denir. Kazak olgun erkek köle, Gulam ergenlikten yeni çıkmış erkek köle, Abd-ı Abik Firar eden köle, Abd-ı Memluk Birine mülk olan kişi, Devke bakire köle, Cariye çocuk doğurmuş köle ve Marya ise yaşlı kadın köle anlamını taşır. Kişinin cariyesinden çocuk sahibi olması durumuna Ümm-i Veledilik denir ve bu senaryoda cariye rehin edilemez, satılamaz veya başka birine bırakılamaz. Eğer ki köle mal sahibi ise köle öldüğünde Vela hakkı sayesinde sahibi de mal da pay sahibi olabilir. Kölelerin sınıflandırması ise şu şekildedir;
1. Kazak
2. Gulam
3. Çora
4. Devke
5. Cariye
6. Marya
Köleler toplum içerisinde tipleri ve kılık kıyafetleriyle belli olurlar. Köleleri azat etmek hayır ve sevap işi olarak görülmesi Osmanlı'da köle nüfusunu azaltır. Bu kölelerin azat edilmesi sonucu Itıkname adlı belge verilir. Kölenin Mukataba denen sözleşme ile kendi başına çalışıp kazancını biriktirerek fidyesini ödemesine ve özgürlüğünü satın almasına imkan sunulur.