Notes

ساعت 3 زنگ زد که:" اگه خونه ای من دارم میام اونجا"
ده دقیقه بعد رسید.ناهار نخورده بود. من رفتم و دو تا تخم مرغ توی بشقاب آهنی درست کردم و آوردم که بخورد. با همان زیرپوش رکابی سفید و در حالی که پاچه های زیرشلواری اش توی جورابش بود نشست و شروع کرد به غذا خوردن. اما از قیافه ی بچه سال ولی درد کشیده اش معلوم بود که حالش خوب نیست. پرسیدم:" چی شده؟ اینجا چکار میکنی این وقت ظهر؟". گفت:" تو خیابون دیدمش. ولی اون منو ندید. همون مانتوی سورمه ای که براش خریده بودم تنش بود. خودش بود."
گفتم:" خب کی بود که کشید کنار؟ تو بودی که ولش کردی. تو بودی که زدیش تو دیوار. اون بیچاره کم التماس کرد؟ کم منتتو کشید؟ به خدا مردم آرزو دارن یه همچین دختری براشون فقط یه گوشه چشم بیاد" انگار لقمه ی تخم مرغ بزرگی که توی دهانش بود همانجا گیر کرده بود. گفت:" به خداوندی خدا، کور بشم اگه زده باشمش تو دیوار". و ادامه داد:" آخه نگو اینجوری تو که میدونی من چقدر این پدرسگو میخواستمش. نمیشد که به هم برسیم. حالیته؟ آخه چقدر میشه یه دختری رو که میدونی قرار نیست مال تو بشه یه لنگ پا، وسط زمین و آسمون نگه داشت؟ تا کی بگم حالا صبر کن. حالا بذار ببینم چی میشه؟ حالا بیا فعلا با هم خوش بگذرونیم. این آخریا هر بار که دستشو می گرفتم میخواستم از غصه بمیرم به روح بابام قسم که میخواستم بمیرم. چون داشتم خودمو آماده می کردم که بهش بگم فلانی من رفتنی ام. اگه عاشق هم نبودیم غمی نداشتم یه بهونه جور می کردم و می پی چوندمش. مگه کم پیچونده بودم دخترای مردمو؟".
و لقمه را به سختی فرو برد و اندیشناک و خراب، سرگرم آماده کردن لقمه ی بعدی شد. غذا نمی خواست، فقط می خواست که حرف نزند. من گفتم:" کجاست الان؟"
گفت:" تا نیم ساعت پیش، توی یه مانتوی سورمه ای خوشکل" قبل و بعدشو نمی دونم".
من با سردرگمی گفتم:" نمی گی الان داره تف و لعنتت میکنه؟ نمی گی میگه این پسره با زندگیم بازی کرد و ولم کرد رفت؟"
لقمه غذا در دستهایش بود و گفت:" بذار چند سال بگذره خودش میفهمه که من بهش خیانت نکردم. من نزدمش تو دیوار. بابا دختر مردم آینده میخواست. می فهمی آینده یعنی چی؟ یعنی خواستگار، عروسی، شوهر، بچه، مسافرت. بابا و مامان آدم نمی فهمن که عشق یعنی چی؟ از نظر اونا عشق اونه که بچشون شب جمعه ها رو نخوابه و صبح بره حموم و بعدشم بیاد به مامانش بگه مامان من حامله شدم و خونوادش از خوشحالی ندونن چکار کنن. اونا نمی فهمن که عشق، اونیه که تا وقتی کنارته بخنده و وقتی از ماشینت پایین شد، یه چشمش اشک باشه و یه چشمش انتظار."
گفتم:" چی بگم والا. ولی همه آرزو دارشتن مثل شما دو تابودن و تو زدی زیر همه چی".
نفس عمیقی کشید در حالی که وقتی ریه هایش داشت پر می شد، صدای نفسش می لرزید. من داشتم نگاهش میکردم. چشمهایش را از روی زمین کند. آن چشمهای درشت و خسته، پر از اشک شده بود. نمی دانم که چرا نمی شود به چشمهای اشک آلود مردها نگاه کرد. گفت:" به خودش قسم که هنوز عشقش تو سینمه. احساس میکنم دارم پیر میشم ولی این راه رو باید برم". بلند شد و رفت توی آشپزخانه در حالی که من به زمین خیره شده بودم. از کنار سینک ظرفشویی دوباره گفت:" هر رفتنی بی وفایی نیست. شاید وقتی میزاری و میری یعنی خیلی خاطر خواش بودی. عشقش همیشه تو سینمه"