Notes

Bugün size arkadaşımın başına gelen ve halen etkisinde olduğu bir olayı anlatacağım. Olay psikolojik bi durum olduğu için lütfen etkilenecek kişiler videoyu geçsin. Olay 2014 yılının yaz ayında gerçekleşmişti. Arkadaşımın adını vermek istemiyorum bu yüzden isim olarak Tülay diyeceğim. Tülay yazları köye babaannesinin yanına gidiyordu. O yazda babaannesini ziyarete gitmişti. Olayı arkadaşımın ağzından anlatıyor gibi anlatıcam. O gün arkadaşlarımla beraber yakar top oynamıştık. Sıcaktan hepimiz bunalmıştık ve evlere dağılmak istedik. Herkes gitti bende yavaş yavaş eve gidiyordum. Etraf gündüz olmasına rağmen bana garip derecede ürkünç geliyordu. Eve varmıştım ve babaannem koltukta boş boş oturuyordu. Onda garip birşey sezmiştim ayaklarını saklamaya çalışıyordu. Elleri, yüzü her zamankinden daha buruşuktu ve bana kızgın gözlerle bakıyordu. Göz bebekleri simsiyah bir şekildeydi. El tırnaklarını uzatmayı sevmezdi ancak tırnakları aşırı uzundu. Korkmuştum ama belli etmemiştim. Odama geçtim ve uzandım aradan bir dakika geçmeden içeriden Tülaaay diye biri seslendi babaannemin sesinden daha kalındı. İlk başta garipsedim babaannemin sesine benzemediği için kalkmadım. Ardından bir daha TÜLAAAAY diye bağırdı. Yerimden irkilerek kalktım ve içeri koştum babaannem orada halen kızgın şekilde oturuyordu. "Efendim" dedim bir şey demedi sen mi seslendin dedim cevap vermedi iyice korkmuştum. Sonra kalın bir ses tonuyla bir bardak su getir dedi. Korkudan hemen mutfağa gittim. Ellerim titriyor kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu. Raftan bardağı aldım suyu doldurdum o sıra telefonum çaldı. Telefonu açtığımda biri Kızım ben nursele geldim, bir saate gelirim dedi. Kimsiniz dediğimde babaannen tanımadın mı dedi. O an vücuduma kaynar sular dökülmüş gibi hissettim. Titrek sesle babaanne sen misin dedim. "Evet kızım benim, ne oldu dedi." Korkarak "içerde biri var sana benziyor ama gariplik var" dedim. Oda bana "Senden bir bardak su mu istedi." dedi. Bende korkarak "evet nereden biliyorsun". dediğimde bana "hemen o suyu ona ver ve hızlıca evden çık!!" dedi ve telefonu suratıma kapattı. Ne olduğunu anlamış değildim. Korkudan gözlerim dolmuştu, ne yapacağımı şaşırmıştım. Cesaretimi toplayıp bardağı elime aldım derin nefes alıp içerideki varlığa suyu götürdüm. Bana halen kızgın şekilde bakıyordu garip şekilde hiç hareket etmemişti. Suyu ona uzattım bana baktı bir şey demedi. Suyu yanındaki sehbaya indirdim ve "dışarı çıkıyorum" dedim. Bana baktı ve "kendine iyi bak" dedi. Sesi normalleşmişti ama halen kaskatı duruyordu. Bende sesimi çıkarmadan hemen evden ayrıldım. Evden çıktığım gibi 50 metre kadar koştum. Arkamı birden döndüğümde ev tamamen harabe olmuştu. Ne deprem oldu ne başka bir yıkıcı olay. Komşulara seslendim evimiz yıkılmış diye kimse nasıl olduğunu bilmiyordu. Herkes bana soruyordu ama ne olduğunu anlamış değildim. Ambulans, jandarma, itfaiye hepsi gelmişti. Evde kimsenin olup olmadığını sordular bende babaannem var demiştim. Evin enkazını köylüler ile beraber kaldırmaya başladılar. Ev müstakil ve kerpiçten olduğundan 1 saatte içeride bir ceset buldular. Ceset babaanneme aitti hiçbir yeri kanamamış sapasağlam şekildeydi ve elinde benim verdiğim demir bardak halen elindeydi. O olayın üstünden tam 9 sene geçti halen olayın etkisindeyim. Kimse olay hakkında bana bir açıklama yapmadı. Bana bu olayı neden yaşadığımı ne olduğunu anlatabilir mi? Sonuna kadar dinlediğiniz için teşekkür ederim.