Notes

Günlerden bir gün, gecenin karanlığı ile birlikte, Aiwelen evreninde bir evin önüne çarşaflar ile sarılı bir tiefling bırakıldı. Bu dünya haritalarında bile olmayan küçük köy, pek bilinen bir yer değildi. Çocuğun ağlaması, ilk önce evin sahibi olmak üzere, köyün sakinlerinin dikkatini çekti. Bu çocuğu bulduklarında onu yadırgamadan büyüttüler.. Yani, böyle olması gerekiyordu. Fakat bu çocuğun hikayesi ne yazık ki bu kadar beklendik değildi. Bu küçük köyün sakinleri, Vulcan adlı bir ateş tanrısına inanan kült üyeleriydiler. Bu tiefling çocuğu bulduklarında ise bir kargaşa çıktı. Herkes bu çocuğun, tanrıları Vulcan'dan bir hediye olduğunu düşünüyordu. Hatta bazıları bu çocuğu Vulcan'ın bir reenkarnasyonu olarak dillendirirler. Bu konuşmaların ortasında, bu kültün üst kademelerinden biri ipleri eline alıp emirler yağdırmaya başladı. Daha sonra ise tiefling çocuğu tanrılarına taptıkları ve kurban adadıkları yere getirdiler. Her köşesinde meşaleler ve yanan figürlerin olduğu bu odanın içinde, tiefling çocuğu alevlerle çevrili bir alana yerleştirdiler. Yerde, kanla işlenmiş gizemli çizimler bulunuyordu. Sonrasında, tarikat üyeleri, tiefling çocuğu yerleştirdikleri alevlerle çevrili oyuğun etrafında dans etmeye başladılar, bir tür ritüel yapıyormuş gibiydiler.
Bu ritüel yapılırken, kaderin oyunumudur bilinmez, beklenmedik bir şekilde çocuğun güçleri uyandı, etrafındaki alevler yavaşça ona doğru akmaya başladı ve merkezi çocuk olacak bir şekilde, bir tür alev hortumu oluştu. Bu alev hortumu dönerek tiefling çocuğun bedenine nüfuz etmeye başladı. Sonrasında ise, kült üyeleri ritüelin doruklarında iken, tiefling çocuktan küçük çaplı bir şok dalgası yayıldı ve tüm alevler söndü. Bu günden sonra tarikatın tüm üyeleri, çocuğa "Vulcan" adıyla hitap etmeye başladı.

Yıllar boyu bu küçük köyün inandıkları bilgilerle Vulcan`ın beyni yıkanmıştı. Vulcan köylülere göre bu köyün 'tanrısı' olduğu için, yediği önünde yemediği arkasında olan, şımarık bir çocuğa dönüşmüştü. Ve doğduğundan beri, istediği her şeye sahip olduğu icin, inanılmaz derecede güç sarhoşluğuna sahipti. Yine bir gün, Vulcan kendine tahtadan yapılan tahtında otururken, önüne kanlar içinde bir adam getirildi. Bu adamın her yerinde pençe izleri kolayca gözüküyordu. Bu yaralı adami getiren köylüler Vulcan'a yalvarmaya başladı. Fakat Vulcan'dan istedikleri adamı kurtarmalari değildi. Onu pọgatrị adı verilen, bazı dinler için 'cennet' adıyla geçen yere göndermeleri için yalvardılar. İnandıkları dine göre Vulcan'ın alevleri tarafından yanarak yitip gidersen bu yerde küllerinden tekrar doğduğun