Notes

Tam tamına 22 yıl oldu koca bir yirmi iki yıl.Hep boşlukta yaşadım kendimi bildim bileli ne gerçekleşebileceğini umduğum bir hayalim vardı ne de uğruna harekete koyulma mı gerektirecek bir sebep. Hiç dünyayı tadamadım ben hiç zevk alamadım en mutlu dediğim günlerde bile hep bir şey eksikti sanki.Hayatım boyunca kendimle çeliştim ne istediğimi bilemedim ben. Ne arıyorum dedim hep kendime neden yaşıyorum.Hep birileri geldi aşık oldum seviyorum dedi..Sonra biri çıktı karşıma o kadar saftı ki acımaya başladım benimsedim şefkat duydum beni sevmesinden korktum en çok severse kapılırdım ona çünkü.Korktuğum başıma geldi her tanıştığım kız gibi o da aşık olmuştu bana.Ama bu diğerlerinden farklıydı çok masumdu.Her gece nasıl kendimi soğutabilirim diye düşündüm kırmadan nasıl bitirebilirim dedim hep çok masumdu benim için öyleydi.günler geçiyordu yapamıyordum hayattan o kadar darbe almış birine ben ayrılıyorum demeyi yakıştıramıyordum.Zaman geçiyordu git gide ona alışmaya başlıyordum.Duyduğum şefkat beni esir almıştı istemiyorum seni diyemiyordum ayrılmak istiyorum diyemiyordum ya üzülür ağlarsa benim yüzümden ya kötü birini severse benden sonra ya onu üzerlerse daha da çok nasıl affederdim kendimi.Tercihler gelmişti tek tesellim üniversiteye gitmekten vazgeçtim ben demesiydi diyemedi ve o can alıcı soruyu sordu her hafta beni görmeye gelirsin dimi yada seni görmeye gelmeme izin verirsin dimi dedi.Allahım beni gerçekten seviyor böylesine masum böylesine güzel böylesine genç bir kız beni gerçekten seviyor dedim şaşırmıştım.Ben onu asla görebileceğime inanmazken o bunu nasıl söyleyebilirdi.Aklım almıyordu ben gelemem gelme sende yanıma diyemedim evinde kalmasını istiyordum hem üstelik küçücüktü gözümde başka bir şehir de bir başına ne yapar nasıl yapardı.Kendi hayatımı düşündüm bulunduğum şehirde ya bölümüme devam edecektim yada iyi bir bölüme gidecektim başka bir şehirde son şansımdı bu iyi bir yere yerleşip kalıcı olmam lazımdı.Bir yanda ama o küçük kızın mutluluğu vardı ne yapardım bir çözüm yolu buldum puanları düşüktü mimarlığa geçerim diye kandırıcaktım onu benim için 4 yıllıkları iptal etme demesin diye.Nasıl olsa vazgeçer bende burdaki bölümüme devam ederdim ailesi salmaz zaten diye kurdum kendimi.Tercihleri vermiştik artık gerçekten seven biri vardı beni ilk defa biri hayatına ortak etti beni o zaman dedim.Artık hayallerim vardı kalıcak memleketinde güzelce hazırlanıcak sınava bende çalışıp okuyacaktım...Bunların hiç biri olmadı başkasını severken yakaladığımı sndım ayrıldım gitmiceğinden de ço emindim ama gitmişti.Başkasını seven birini nasıl mutlu edebilirdim diye düşündüm.İçimde ki ona duyduğum şefkat buna rağmen beni oraya sürükledi sonra çok sevdim köpe gibi aşık oldum o bana şefkat duymadı.Hayatımı mahvetse de beni artık sevmediğinden emin olsam da içimde hala ona şefkat duyan bir kalp var onun mutluluğunu herşeyden çok istiyorum.büyük ihtimal bu satırları ona yollucam.Kendini suçlu hissetme sen olmasan zaten bunu yapıcaktım bana hayatı dolu dolu yaşattın küçüğüm iyi bak kendine :)