Notes

BİR DESTANDIR ÇANAKKALE DİLDEN DİLE DOLAŞAN

Yüzyılların ötesinden gelen mehter sesiyle çınlayan kulaklarımıza, yüzyıllar sürecek olan ve tarih yazan sesler yükseliyor. Ey bu seslerin sahibi şanlı ecdadım!


Yine Mart ayı yaklaşıyor, ne kaldı ki şunun şurasında ? 101.yıl dönümü yaklaşıyor aziz şehitlerim. Sevinsem mi, Üzülsem mi bilmiyorum. Çünkü ; Sevinsem arkada kalan gözü yaşlı eşiniz, çoluğunuz, çocuğunuz geliyor aklıma. Üzülsem ; vatanım, özgürlüğüm geliyor aklıma. Her sene olduğu gibi bu sene de ikilemdeyiz. Sadece ben değil tüm ülke olarak yastayız aziz şehitlerim.. Bizlerin geleceğini garantilediniz, Türk’ün asil gücünü tüm dünyaya kanıtladınız.

Şehitlerim bunu söylemekten utanıyorum, belki gözyaşlarımın sebebi de budur fakat malesef unutulmak isteniyorsunuz. Tarihe altın harflerle yazılan Çanakkale destanı , Seyit onbaşının 276 kiloluk mermiyi ya Allah diyerek ateşlemesi, döktüğünüz onca kan hepsi unutulmaya başlandı. Biz yeni nesil olarak düşünmeliyiz nasıl unutturmayalım diye. Tüm çehremizi saran vatan aşkımızı millete aşılamaya çalışıyoruz ecdadım. Sizlere söz veriyorum Unutulmayacaksınız!


Yüreğim yanıyor şehitlerim... Çehremi acı bir hüzün sarıyor. Bizlere her ne kadar bu vatanı da kazandırmış olsanız, her ne kadar rahat yaşamamızı da sağlamış olsanız, sizin kanınız aktı. Türk kanı taşıyoruz, bir çok devletten hatta her devletten üstün bir kan bu. Korkusuz, çetin, hırslı… Siz o kanı hiç düşünmeden feda ettiniz. Ailenizi ve en önemlisi yaşamınızı bu vatan uğruna hiçe saydınız Mehmet’im… Şanlı tarihimin yazarları… Sizlere onca şey borçluyuz ki ; şu an rahat yaşıyorsam sayenizde, bir İngiliz, bir Amerikan kölesi değilsem sayenizde. Ecdadım! Artık savaşlar mertçe yapılmıyor. Her şey bir bombaya bağlı oldu. Düşünmüyor kimse bu kadın, bu çocuk , bu hamile… Ayırt etmiyor. Savaşlarda artık kullanacağımız en güçlü silah kalem, okuyacağız, bilgileneceğiz, kültürleneceğiz , sizin gibi kutsal ecdadımızın izinden; okuyarak , anlatarak ,unutturmayarak gideceğiz.

Yeni nesil olarak , gerçekten milli duyguları baskın, sizin kanınızı taşımayı hak eden onca mert insan var ki ; Çanakkale’nin 18 Mart anma töreninden ibaret olmadığını bilen, bir savaş çıkacak olsa çetince savaşacak hem kalemiyle , hem silahıyla öyle çok insan var ki ecdadım…


Bizler, size layık değiliz. Bir zeytin ile bir günü geçirdiniz. Doymak için değil ölmemek için yediniz. Hepsi ülkemiz için, bizler içindi. Af diliyorum hepinizden, sizin cephedeki halinizi, kum gibi kaynayan mahşer gününe benzer Çanakkale’yi düşünmeyip rahatlığa alıştık. Bazen uyumadan önce gözümün önüne geliyor onca dökülen kan Narkozsuz, iğnesiz, ağrı kesici olmadan vücutlarınızdan bir parçanızı bırakıp devam etmeniz, Devam ederken acıdan şehadet şerbetini içen şehitlerim , mermisi bitip süngüyle taarruza geçen aslan yürekli şehitlerim, bir ayakkabı bile olmayan ayaklarınız , irkiliyorum.. Sonra düşünüyorum acaba bende orda olsam aynı fedakarlıkları yapmaya yeter miydi yüreğim ? Acaba bu şartlar altında savaşabilir miydim? Bırakabilir miydim ailemi ? Öleceğimi bile bile tüm kalbimle gidebilir miydim o cepheye? Bunları düşündükçe gözyaşlarım sel oluyor şehitlerim bizdeki hakkınızı ödeyemeyiz.

Şehit adını her duyduğumda boğazım düğümleniyor, kelimelerim kifayetsiz kalıyor.. Bahar gelecek ,yağmurlar başlayacak, kanınızla sulanan o kutsal toprakların kokusu çıkacak meydana sizler geleceksiniz yine aklıma. Ata’mın “Ben size taarruzu emretmiyorum, ölmeyi emrediyorum..” Sözü gelecek aklıma. İrkiliyorum…Hırslanıyorum tüm benliğimle sizleri düşünüyorum. Gözlerimden yaşların döküldüğü saniye “Sen Türk’sün ! Sana ağlamak yakışmaz.” Diyorum. Saatlerce size dua ediyorum. Şu anda bu mektubu hissedeceksiniz şehitlerim. Benim küçük kalbimde size olan, vatanıma olan aşkımı en derininizde hissedeceksiniz..


İmanın, vatan sevgisiyle birleştiği meydanda savaştınız ezan sesini duyduğunuzda savaşı bırakıp secdeye uzandınız tüm benliğiniz ile ellerinizi açıp Allah’a dua ettiniz. “Allah-u Ekber” nidalarını dilinizden hiç eksik etmediniz.. Şehadet şerbetini içtiniz çoğunuzun yanında en yakın arkadaşı öldü, kollarında can verdi, çoğunuzun bacağı koptu, eli koptu ama yine de bırakmadınız. Allah yolunda bu kutlu savaşı.
Herkes ölür Mehmet’im insan, hayvan , canlı ve cansız her şey bir gün ölür , çürür , toprak olur ama Sizler ölmezsiniz , şehitler ölmez , öldüremez kimse sizleri.. Allah katında çok kutsal insanlarsınız. Bedenen şehit düşmüş olsanız bile ruhunuz dimdik ayakta!

Ben Türk’üm sizlerin torunuyum benim için sevdiklerinizi, hayallerinizi , umutlarınızı , çoluğunuzu , çocuğunuzu , her şeyinizi bıraktınız önce vatan diyen göğsünüzdeki imanı gere gere ilerlediniz. Ben korkmam, ben yılmam, ben pes etmem ; çünkü ben sizlerin torunuyum.

Sevdiklerinize mektuplar yazdınız , savaşın ortasında hasret kokan , özlem kokan , buram buram vatan aşkı kokan… Umut bağladınız, vatanı kurtaracağız dediniz , kurtardınız…

Şehit düşüşünüzün yıl dönümünde her yer bayraklarla donatılıyor. Marşlar, şiirler, yürüyüşler düzenleniyor , yazdığınız destan anlatılıyor. Evlatlarınız göğsünü gere gere benim Mehmet’im diyor, bir kesim sizi unutmaya, unutturmaya çalışsa da sizin kanınızdan evlatlarınız hiçbir zaman buna izin vermeyecektir şehitlerim. Sizlere sözüm söz, büyük adam olup evlatlarıma masallar yerine sizin kahramanlıklarınızı anlatacağım.


Sizi asla unutmayacağız, unutturmayacağız...


Tüm ecdadım hepiniz hakkınızı helal edin
...

Bana, Bize, Türk’e!


Ruhunuz Şad Olsun!
Hasan AKER
Hisarcık Anadolu Lisesi
10 / A