Notes

Onderzeese Definitie, Geschiedenis, Typen, Kenmerken,
Content
Onderzeeërs Bij De Amerikaanse Marine Koude Oorlog (1945– Ballistische En Geleide Raketonderzeeërs Diepzeebergingssysteem Arriveert Voor Onderzoek Live Updates Van De Titanic-onderzeeër: 'Catastrofale Implosie' Doodde Vijf Aan Boord, Mogelijk Zondag Wat Gebeurde Er Toen De Titan-onderzeeër Implodeerde?

Omdat de snelheid en het bereik onder water ernstig beperkt waren terwijl ze op batterijvoeding liepen, moesten U-boten het grootste deel van hun tijd aan de oppervlakte doorbrengen, op brandstofmotoren draaien en alleen duiken als ze werden aangevallen of voor torpedo-aanvallen. Het meer scheepsachtige rompontwerp weerspiegelt het feit dat dit voornamelijk oppervlakteschepen waren die indien nodig konden onderduiken.

Met herbevoorrading door mini-onderzeeërs zou zelfs dit probleem kunnen worden ondervangen.[15] De uiteindelijke limieten zouden gelden voor het vervangen van versleten uitrusting, de vermoeidheidslimiet van de romp en het moreel van de bemanning. Deze masten moeten nog steeds boven het oppervlak worden ingezet en elektronische sensoren gebruiken voor zichtbaar licht, infrarood, laserafstandsbepaling en elektromagnetische bewaking. Ze blijven een focus van de populaire cultuur en het onderwerp van talloze boeken en films.

Vroege boten gebruikten benzine, maar maakten al snel plaats voor kerosine en vervolgens diesel vanwege de verminderde ontvlambaarheid. Effectieve tactieken en wapens werden in het begin van de eeuw verfijnd en de onderzeeër zou een grote impact hebben op de oorlogvoering in de 20e eeuw. De Peral-onderzeeër, gebouwd door Isaac Peral, werd in hetzelfde jaar, 1888, gelanceerd door de Spaanse marine. Hij had drie Schwartzkopff-torpedo's van 14 inch (360 mm) en één torpedobuis in de boeg, nieuwe luchtsystemen, rompvorm, propeller, en kruisvormige externe controles die anticipeerden op veel latere ontwerpen. Peral was een volledig elektrisch aangedreven onderzeeër met een onderwatersnelheid van 3 knopen (5,6 km / u; 3,5 mph).

Onderzeeërs Bij De Amerikaanse Marine

De onderzeeërs van de Virginia- en Astute-klasse gebruiken fotonicamasten in plaats van door de romp doordringende optische periscopen. Deze masten moeten nog steeds boven het oppervlak worden ingezet en elektronische sensoren gebruiken voor zichtbaar licht, infrarood, laserafstandsbepaling en elektromagnetische bewaking. Een voordeel van het hijsen van de mast boven het wateroppervlak is dat terwijl de mast zich boven het water bevindt, de hele onderzeeër zich nog steeds onder water bevindt en veel moeilijker visueel of met radar te detecteren is. Na de Tweede Wereldoorlog experimenteerden zowel de VS als de USSR met door onderzeeërs gelanceerde kruisraketten zoals de SSM-N-8 Regulus en P-5 Pyatyorka. Voor dergelijke raketten moest de onderzeeër naar de oppervlakte komen om zijn raketten af te vuren. Ballistische raketten kunnen ook worden afgevuurd vanuit de torpedobuizen van een onderzeeër, bijvoorbeeld raketten zoals de anti-onderzeeër SUBROC. De Franse stoom- en elektrische Narval werd in juni 1900 in gebruik genomen en maakte gebruik van het nu typische dubbelwandige ontwerp, met een drukromp in de buitenschil.

Naast hun gebruik in oorlogsvoering, blijven onderzeeërs recreatieve en wetenschappelijke toepassingen hebben. Terwijl U-boten aan de oppervlakte sneller waren dan onder water, geldt over het algemeen het tegenovergestelde voor moderne onderzeeërs. Het Union-schip zonk binnen enkele minuten, maar ook de Hunley zonk, mogelijk als gevolg van schade opgelopen tijdens de aanval. Tegen ASDIC ontwikkelden de Duitsers Bold, een lokmiddel voor het maken van chemische bellen.

Gewapend met zowel torpedo's als anti-scheeps- en anti-onderzeeërraketten is de nucleaire aanvalsonderzeeër ook een sleutelelement geworden in de oorlogsvoering op zee. Hoewel er al eerder experimentele onderzeeërs waren gebouwd, nam het ontwerp van onderzeeërs in de 19e eeuw een vlucht en werden ze door verschillende marines overgenomen. Ze werden voor het eerst op grote schaal gebruikt tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914–1918) en worden nu in veel marines, groot en klein, gebruikt. Civiele toepassingen omvatten mariene wetenschappen, berging, exploratie en inspectie en onderhoud van faciliteiten. Onderzeeërs kunnen ook worden aangepast voor gespecialiseerde functies zoals zoek- en reddingsmissies en onderzeese kabelreparatie. Moderne diepduikende onderzeeërs zijn afgeleid van de bathyscaaf, die is voortgekomen uit de duikklok. Wilhelm Bauer bouwde zijn eerste onderzeeër in 1850, maar ontsnapte ternauwernood met zijn leven nadat deze tijdens een demonstratie in 15 meter diep water was gezonken.

Koude Oorlog (1945–

De Typhoon heeft een waterverplaatsing van ruim 48.000 ton en is de grootste onderzeebootklasse ter wereld. Dmitry Donskoy, de eerste van de zes onderzeeërs in de klasse, werd in 1981 in gebruik genomen en is nog steeds in actieve dienst bij de Russische marine. Tijdens een ceremonie in Newport, Rhode Island, op 12 oktober 1900, werd de USS Holland de eerste onderzeeër die officieel in gebruik werd genomen door de Amerikaanse marine. De 54-voeter, gebouwd in 1898, ontleent zijn naam aan zijn uitvinder, John Philip Holland, een in Ierland geboren ingenieur die een van de meest productieve onderzeeërpioniers van de late 19e en vroege 20e eeuw was.

Aan de oppervlakte draaide het op een stoommachine, maar onder water zou zo'n motor snel de zuurstof van de onderzeeër verbruiken. 56] Aanvankelijk volgde Duitsland de internationale "Prijsregels", die vereisten dat de bemanning van een schip mocht vertrekken voordat het schip tot zinken werd gebracht. De onderzeeër bevatte voldoende lucht om vier mannen in leven te houden en twee kaarsen brandden drie uur onder water; later werd er een tank met perslucht aan toegevoegd. Lake gebruikte de Argonaut aanvankelijk om gezonken scheepswrakken in de Chesapeake Bay te redden, maar in 1898 gebruikte hij hem om van Norfolk, Virginia naar Sandy Hook, New Jersey te varen - een reis die sindsdien de eerste open oceaanreis door een onderzeeër wordt genoemd.

De onderzeeër had een lange paal met een explosieve lading in de boeg, een zogenaamde spartorpedo. De onderzeeër moest een vijandelijk schip naderen, het explosief bevestigen, wegvaren en het vervolgens tot ontploffing brengen.
organic lubricants
passion nadya sexy sheer black chemise for her

Read More: #toc-5