Notes

BİR DESTANDIR ÇANAKKALE DİLDEN DİLE DOLAŞAN

Yüzyılların ötesinden gelen, mehter sesiyle çınlayan kulaklarımıza, yüzyıllar sürecek olan ve tarih yazan sesler yükseliyor. Ey bu seslerin sahibi şanlı ecdadım!
Yine Mart ayı yaklaşıyor, ne kaldı ki şunun şurasında? Gözlerinizdeki iman aşkının şaha kalkışının 101.yıl dönümü yaklaşıyor aziz şehitlerim. Sevinsem mi, Üzülsem mi bilmiyorum. Çünkü sevinsem arkada kalan gözü yaşlı eşiniz, çoluğunuz, çocuğunuz geliyor aklıma. Üzülsem; vatanım, özgürlüğüm geliyor aklıma. Her sene olduğu gibi bu sene de ikilemdeyiz. Sadece ben değil tüm ülke olarak yastayız aziz şehitlerim. Bizlerin geleceğini garantilediniz, Türk’ün asil gücünü tüm dünyaya kanıtladınız.
Yüreğim yanıyor şehitlerim... Çehremi acı bir hüzün sarıyor. Bizlere her ne kadar bu vatanı da kazandırmış olsanız, her ne kadar rahat yaşamamızı da sağlamış olsanız, sizin kanınız aktı. Türk kanı taşıyoruz. Her devletten üstün aziz Türk kanıdır bu. Korkusuz, çetin, hırslı… Siz o kanı hiç düşünmeden feda ettiniz. Ailenizi ve en önemlisi yaşamınızı bu vatan uğruna hiçe saydınız Mehmet’im… Şanlı tarihimin yazarları… Sizlere onca şey borçluyuz. Şu an rahat yaşıyorsam sayenizde… bir İngiliz, bir Amerikan kölesi değilsem sayenizde… Ecdadım! Artık savaşlar mertçe yapılmıyor. Her şey bir bombaya bağlı oldu. Hiçbir zalim, zulüm yaparken mazlumun gözlerine bakmıyor olacak ki; şehit olan Müslümanın kanının yerde kalmayacağını, her bir mazlum bebeğin aslında ölüm sonrasında şikâyet eden sesinin arşı titreteceğini fark edemez oluyor. . Savaşlarda artık kullanacağımız en güçlü silah kalem. Okuyacağız, bilgileneceğiz, kültürleneceğiz, sizin gibi kutsal ecdadımızın izinden; okuyarak, anlatarak, unutturmayarak gideceğiz.
Yeni nesil olarak, gerçekten milli duyguları baskın, sizin kanınızı taşımayı hak eden onca mert insan var ki; Çanakkale’nin 18 Mart anma töreninden ibaret olmadığını bilen, dini için, milleti için hem kalemiyle, hem silahıyla canını feda edecek pek çok, Türk, Kürt, Laz, Çerkez, Avşar, Türkmen, Mehmet, Ahmet, Muhammed var.
Bizler, size layık değiliz. Bir zeytin ile bir günü geçirdiniz. Doymak için değil ölmemek için yediniz. Hepsi ülkemiz için, bizler içindi. Af diliyorum hepinizden, sizin cephedeki halinizi, kum gibi kaynayan mahşer gününe benzer Çanakkale’yi düşünmeyip rahatlığa alıştık. Bazen uyumadan önce gözümün önüne geliyor. Dökülen onca kan, narkozsuz, iğnesiz, ağrı kesici olmadan vücutlarınızdan bir parçanızı bırakıp devam etmeniz, devam ederken acıdan şehadet şerbetini içen şehitlerim… Mermisi bitip süngüyle taarruza geçen aslan yürekli şehitlerim. Bir ayakkabı bile olmayan ayaklarınızdan oluşunuzu hatırladıkça irkiliyorum. Sonra düşünüyorum acaba ben de orda olsam aynı fedakârlıkları yapmaya yeter miydi yüreğim? İmanın, vatan sevgisiyle birleştiği meydanda savaştınız ezan sesini duyduğunuzda savaşı bırakıp secdeye uzandınız tüm benliğiniz ile ellerinizi açıp Allah’a dua ettiniz. “Allah-u Ekber” nidalarını dilinizden hiç eksik etmediniz. Şehadet şerbetini içtiniz çoğunuzun yanında en yakın arkadaşı öldü, kollarında can verdi. Acaba bu şartlar altında savaşabilir miydim? Bırakabilir miydim ailemi? Öleceğimi bile bile tüm kalbimle gidebilir miydim o cepheye? Bunları düşündükçe gözyaşlarım sel oluyor şehitlerim. Ben korkmam, ben yılmam, ben pes etmem; çünkü ben sizlerin torunuyum. Herkes ölür Mehmet’im. İnsan, hayvan, canlı ve cansız her şey bir gün ölür, çürür, toprak olur; ama sizler ölmezsiniz, şehitler ölmez, Allah katında çok kutsal insanlarsınız. Bedenen şehit düşmüş olsanız bile ruhunuz dimdik ayakta!
Şehit adını her duyduğumda boğazım düğümleniyor, kelimelerim kifayetsiz kalıyor. Bahar gelecek, yağmurlar başlayacak, kanınızla sulanan o kutsal toprakların kokusu çıkacak meydana sizler geleceksiniz yine aklıma. Ata’mın “Ben size taarruzu emretmiyorum, ölmeyi emrediyorum.” Sözü gelecek aklıma. İrkiliyorum… Hırslanıyorum tüm benliğimle sizleri düşünüyorum. Gözlerimden yaşların döküldüğü saniye “Sen Türk’sün! Sana ağlamak yakışmaz.” Diyorum. Saatlerce size dua ediyorum. Şu anda bu mektubu hissedeceksiniz şehitlerim. Benim küçük kalbimde size olan, vatanıma olan aşkımı en derininizde hissedeceksiniz.
Sevdiklerinize mektuplar yazdınız, savaşın ortasında hasret kokan, özlem kokan, buram buram vatan aşkı kokan… Umut bağladınız, “Vatanı kurtaracağız.” Dediniz; kurtardınız… Yazdığınız mektuplar yıllar sonrasına ulaştı. Şehitlerim bunu söylemekten utanıyorum, belki gözyaşlarımın sebebi de budur; fakat maalesef unutulmak isteniyorsunuz. Tarihe altın harflerle yazılan Çanakkale Destanı, Seyit Onbaşı’nın 276 kiloluk mermiyi “Ya Allah.” diyerek ateşlemesi, döktüğünüz onca kan hepsi unutulmaya başlandı. Tüm çehremizi saran vatan aşkımızı millete aşılamaya çalışıyoruz ecdadım. Her yeni güne “Merhaba.” Deyişimiz; gelecek nesiller için huzurlu bir ortam kurmak, varlığımızı tüm dünyaya yeniden ilan etmek için atılan benzersiz bir adımdır. Sizlere söz veriyorum unutulmayacaksınız!
Şehit düşüşünüzün yıl dönümünde her yer bayraklarla donatılıyor. Marşlar, şiirler, yürüyüşler düzenleniyor, yazdığınız destan anlatılıyor. Evlatlarınız göğsünü gere gere benim Mehmet’im diyor. Sizlere sözüm söz, büyük adam olup evlatlarıma masallar yerine sizin kahramanlıklarınızı anlatacağım .Tüm ecdadım; hepiniz hakkınızı helal edin bana, bize, Türk halkına… Ruhunuz şâd olsun!

HASAN AKER
HİSARCIK ANADOLU LİSESİ
10/A
0553 369 73 70