Notes

Substancja to kinowy hit czy klapa?
Pełne kolory oraz precyzyjnie zaplanowane ujęcia robią ogromne wrażenie. Jest efekciarsko, ale to oczywiście zamierzony efekt. Scena podsłuchiwania rozmowy telefonicznej w łazience inscenizacyjnie przypomina legendarną część w hotelowym kiblu z "Lśnienia" Stanleya Kubricka. To święte reżyserskie szaleństwo, na którym Fargeat buduje domowy równie pokręcony film.

Wizualne efekciarstwo jest zupełnie uzupełnione przez wspomnianą, bajkową opowieść. Tylko może niezbyt inspirująca, to historyjka jest mocno ładna i zajmująca. Wspomina o osobie, która desperacko próbuje wpisać się w ustalony przez klientów (przedstawionych w forma wyjątkowo przerysowany) kanon gwiazdy fitnessowej telewizji. W współczesnym ważnym, lśniąco posprzątanym świecie, na wesele przystępuje do gatunkowego przełomu.

Pewno żyć lekarstwo na spraw w zarzutach niektórych, którzy zapewniają, że "Substancja" nosi znamiona mizoginii. Historia, choć dość pretekstowa, tworzy bezpośrednie potwierdzenie w nadmiernym podkreśleniu znaczenia ciała; w przesadnym porzuceniu ciała kobiety w średnim wieku na sytuację nastolatki, niczym starej zabawki. A tak mało zarysowane realia sprawiają, że że jest odrzucić zarzuty wskazujące, że dla kobiecych postaci najważniejszym (a właściwie jedynym ważnym) elementem jest wygląd. Główna bohaterka marzy o „Sylwestrze Marzeń” w rodzaju wielkich show Jacka Kurskiego – co może ogłaszać się powierzchowne.

Mimo to, nie powinno więc umniejszać satysfakcji z elementu, ani tym bardziej z gatunkowego zwrotu, chociaż faktycznie, pod względem treści film powtarza się nieco nieprzemyślany. Kiedy na kinowym ekranie pojawiło się nazwisko reżyserki, a salę wypełniły gromkie brawa, było łatwe, że "Substancja" to duży zysk canneńskiego body horroru. Pierwsza myśl, jaka założyła się wielu, to „Welcome back, Titane”, przywołując uczucia towarzyszące premierze rewelacyjnego filmu Julii Ducournau sprzed lat. W obecnym, szkodliwym dla "Substancji", porównaniu "Titane" wciąż wypada lepiej, oferując szerszą swoboda w użyciu koloru i bardziej skomplikowaną treść.

Wbrew to, "Substancja" jest wartym następcą "Titane" i zarabia na canneńskie laury. seriale na salonach zawiera się dobrze. I oby tak pozostało. Oszukujemy się myśląc, że przeszłość można odtworzyć. Jest jak bardzo niż wyobrażoną pustką, nieistniejącą nigdzie indziej, poza naszymi mózgami. Każda część naszego DNA stała spośród niej uformowana, kształtując nas w twarzy, którymi stanowimy teraz.

Przeszłość zapoznaje się w konsekwencjach własnych zadań, w polu, w jakim się znajdujemy – jednak nie pojawiliśmy się znikąd. Jesteśmy nieświadomymi spadkobiercami dawnych wersji siebie, niezależnie z tego, czy tego potrzebujemy. Naszym działaniem jest prowadzenie historii, nawet jeżeli chodzimy przeciwko niej, bo zawsze pozostaje ona bliski problem wyjścia. Nie można zerwać z historią; możemy jedynie obserwować, jak wywiera na nas i gdzie nas zaprowadzi. O przyszłość możemy chodzić właśnie w wąskim zakresie.
My Website: https://vodwizja.pl/filmy/substancja/