Notes

Sonra Bulut döndü arkasına ve şu sözleri söyledi üzgünce "Yağmur yağadursun bir dert yağdırmasam başka bir dert. Ne yapsam tatmin olmuyor şu insanlar Oysa ben bunları, böylesini hak edecek bir şey yapmadım." Kapkara olmuştu artık içi çok temizdi fakat dökemediği için kara görünüyordu. En temiz Bulut bizim Bulut'du oysa. Rüzgar Bulut'a sarıldı, çok şiddetliya sarıldı ve öyle bir sarıldı ki kocaman bir şimşek koptu. Yıldırım çok şiddetli düştü. Bulut, "Sarılmam bile zarar." dedi. Rüzgar, Bulut'u okşayarak, çok az olan göz yaşlarını sildi." "İnsanları evreni versen ötesi isterler. Bu seninle ilgili bir durum değil, hadi gel, Afrika'da bizi bekleyen çocuklar var. Gözyaşlarını onlara ver kıymetini iyi bilirler." dedi Rüzgar.
Onlar tam oradan ayrılırken Bulut'un düşürdüğü yıldırımdan sebeple Kadı köyünün alt kısmındaki mağaranın taşlarla kapanmış olan devasa kapısı açıldı. Taşlar yıldırım çarptığı için birbirinden ayrılarak aşağı yuvarlandı Bulut ve rüzgar bunu göremediler. Orada çok kıymetli hazineler vardı...
Bulut'u sürükleye sürükleye çocukların bulunduğu Afrika denen yere getirdi Rüzgar. Haydi içini dök güzel dostum. Ben de rüzgarım ile oları dağıtacağım. Ağla, ferahla, aydınlan. Hem şu temiz ve tatlı insanlar, diğerleri gibi kötü olmayan insanlar... Bir damla gözyaşın kıymetini bilirler." dedi Rüzgar, Bulut ağladı; yaşananlara, yaşanıyor olanlara, yaşanacaklara ağladı. Bir de hiç yaşanmamış ve yaşanmayacak olanlara ağladı. Her şeye ağladı. Bu ağlama öyle bir ağlamaydı ki o ana kadarki tüm anlamalarını toplarsak bu ağlamaya bir ihtimal eşdeğer olabilirdi. Şâyet Afrika'nın bütün susuzluğunu dakikalar içerisinde almıştı. -işte biz nevisel Afrika insanları da buna muhtaçdık- Rüzgar da Bulut'un gözyaşlarını dağıtıyordu Ortalıktaki birçok şey Bulut'un gözyaşları içinde üzüyordu. Küçük çocuklar ve kirlenmiş kara ebeveynleri "Şükürler olsun!" diye bağırıyorlardı yerel dillerinden olan İnsanca. Ortalıkta tek bir dirhem toz kalmamıştı bol bol gözyaşı, -tabi onlara göre- su/nimet stoğu yapıldı. Fazla sular kocaman kocaman çukurlara dolmuştu. Öyle ki, bunlar göletler oluşturmuşlardı. Bölge insanları çok uzun yıllar boyunca susuz kalmayacaktı artık...
Afrika insanları ve Afrika, Bulut ve Rüzgar içini dökmüş ayrılırken; her beraber kalpleri ile öptüler onları. Bu Bulut'a iyi gelmişti... Rüzgar da mutlu olmuştu tabi. Her kes sanki önceden anlaşmış gibi hep bir ağızdan"Teşekkür ederiz!" dedi. Bulut, "Görüşürüz Afrika, seni seviyorum." dedi. Rüzgar da sessizce aynısını mırıldandı... Birkaç saniye sonra, Afrika, karasal bölge, güler yüzü andıracak şekilde büküldü... O topraklar da Bulut ve Rüzgar'ı sevmişti, seviyordü..

Gözyaşı aslında sevgiydi; fazla versen olmaz, az versen olmaz. Vermezsen hiç olmaz, ihtiyaç dozajında Bulut verilmeli. Bulut Doğa, Rüzgar Melisa, Kocaman Sevgi Yetersizi Afrika da Serhat olmalıydı. Doğa ve Melisa, Serhat'a yüksek dozda sevgi verdiler. Bu sevgi o kadar coktu ki, Serhat'a çok uzun yıllar yeterli.
Bulut, Rüzgar ve Afrika birbirini artık hep düşündüler...