Notes

Film recensie: Decision to leave

'Decision to leave' : prachtig montage met een goed verhaal erbij

Regie: Park Chang-wook

Met: Tang Wei en Park Hea-il

3,5/5

Kris Krystek: dinsdag 20 september



Hae-jun is een politieagent in Zuid-Korea, op een dag krijgt hij een heel rare zaak waarin de man van Seo Rae van een berg is gevallen. Dit is vreemd want het ziet niet eruit als een ongeluk, want zo'n bergen klimmer met veel ervaring zou toch niet zo kunnen vallen? Door dit gebeurtenis komen Hea-jun and Seo Rae in kontakt met elkaar en begint het kat en muis race tussen de politieagenten en de moordenaar vol op. Wie is het moordenaar en lukt het om hem te vangen, dat vind je uit als je het film kijkt!



De film behandelt zijn thema's heel goed, het is niet te letterlijk verteld, maar ook niet super over de top gemaakt, dat maakt het kijk ervaring heel goed. Een van het meest relevante thema's in de film is werk-leven relatie dat wordt verbeeld in verschillende manieren zoals de relatie tussen Hae-jun en Seo Rae. Er is zo en zo veel meer in de film te vinden, de film is propvol met symbolisme waardoor in maar een keer kijken heel erg moeilijk om de boodschap te vinden.







De film is super goed in het gebruiken van film om een uniek verhaal te vertellen dat alleen in een film zou kunnen gebeuren. De film neemt plaats in Zuid-Korea, vaak met veel contrast tussen scenes kwa hoe ze belicht zijn, sommige hebben veel licht en sommige heel weinig. Meeste karakters hadden een nete pak aan want meeste scenes waren tijdens het werktijd van Hae-jun. In de scenes waar hij niet aan het werken was kleden de karakters vaak in niets wat buiten normaal zou eruit raken, terwijl ik denk niet dat er veel was door de kleding verteld, het helpte wel om scenes van serieus en niet serieus af te scheiden. De film gebruikt vaak steden, straten en gebouwen als het locaties waar het verhaal afspeelt. Als dat in sommige scenes niet zo is wordt er meer aandacht aan dat bepaalde scene gezet. Het acteerwerk was goed genoeg, maar het was niet iets dat je zou kunnen een hele sectie over schrijven



De camera werk was heel goed, Park Chang-wook gebruikt veel creatieve shot om de emoties van een bepaalde scene in beeld te verbeelden. Er zijn heel veel verschillende shots en ze worden allemaal heel goed gebruikt. Door de camera werk zat ik wel beter in de film, maar wat het beste was, was het montage. Het gebruik van montage was heel goed, door hoe het montage was gebruik kon je veel over de karakters leren. In scenes waar Hae-jun is iemand aan het volgen en spioneren vaak is hij op een groot afstand, maar hij wordt er in de scene zelf gezet, vaak aan het rond lopen en luisteren of naar het plek kijken. Door dit kan je zien dat hij heel erg in zijn werk zit, wat een belangrijk gedeelte van de film is. Dit soort dingen gebeuren vaak in de film. Geluid was een zwakpunt van de film, als je het wilt zo noemen. Er was gewoon niks dat erg uitstond over het geluid, maar tenminste Park Chang-wook wiste om geen muziek in sommige scenes te zetten om het ervaring beter te maken.

Andere recensies die ik heb gekeken waren vaak veel meer positief over het sound design en muziek. Ook hadden ze meer te zeggen over het acteerwerk, dat het heel goed was en dat ze kunnen weinig verkeerd mee vinden, zelf vond ik dat het acteerwerk goed genoeg was dat ik het niet zou moeten benoemen want het was goed, maar niet zo goed dat het een hele sectie nodig had. De rollen waren goed gekozen, dat zegt iedereen en het is ook waar. De acteurs hadden wel best ervaring en hadden al gezien dat ze goed kunnen acteren, dus er was niet een groot kans dat het zou fout gaan.



Zelf vond ik het film wel best goed, het is een 3,5/5 of een 4/5. De montage was heel goed, het verhaal was goed geschreven en het had intresant symbolisme. Maar de film zelf had een middelmatige sound design en was waarschijnlijk te vol om zonder op te letten naar kunnen te kijken. Ook is het film moeilijk te kijken want het heel lang is, 2 uur en 20 minuten om meer precies te zijn.