Notes

Mahir öğretmen okulun bahçesine inen merdivenlerde oturmuş önünce uzanan uçsuz bucaksız ovaları izliyordu. Ova bazı yerlerde tarım arazisi olarak kullanılmış ama çoğunlukla boştu. Yeni doğan güneş bu gri ve kahverengi denizin üzerinde parlaklığını iyice belli etmeye başlamıştı. Seyrek tarlaların üzerinde kuşlar sürü halinde kah uçuyor, kah yere konup tekrar havalanıyorlardı. Mahir öğretmen bu uçsuz buçaksız ovada bir umutsuzluk, bir sıkıntı sezinliyordu. Ova güzel olan herşeyi yutup sonsuz bir giriliğe hapsedecekmiş hissi uyandırıyordu.
Mahir öğretmen kafasından bu ovayla alakalı tüm düşünceleri tekrar tekrar geçirirken sigara yakma isteği içini yakıp kavuruyordu. Ne kadarda özlemişti o mereti... Eliyle yerden destek alıp kalktı ve öğretmenler odasına doğru düşünceli, ağır adımlarla yürüdü. Odaya girdiğinde içeride henüz hiçbir öğretmenin olmadığını farketti. Daha kimse gelmemişti. Saate baktı; yarım saat sonra burası çay kokusuyla ve derslerine koşturan lise öğretmenleriyle dolacaktı. Onu görmezden gelen, idealleri sanki biraz önce önünde uzanan ova tarafından yutulmuş öğretmenler tarafından dolacaktı.

Mahir öğretmen okula geleli bir sene olmuştu. Bu ilk görev yeri Anadolu'nun iç kısımlarında yer alan unutulmuş, küçük bir ilçeydi. Otobüsle gelirken göz alabildiğine uzanan bu ovalar gözüne takılan ilk şey olmuştu. Kilometrelerce uzanan alan boyunca tek bir ağaç dahi yoktu... Aradan bir yıl geçmesine rağmen olmayan ağaçların verdiği huzursuzluk içinde bir yara misali gün geçtikçe büyüyordu. Ama Mahir boş durmamıştı. İlk haftadan beri lise müdüründen, ilçe belediye başkanına kadar herkesle konuşmuştu. Ağaç dikmek istiyordu çocuklarla beraber. Ama aldığı cevaplar hep aynıydı. 'Devletten izin almak gerkiyor, izin vermezler...' herkes arasında sözleşmişçesine bu cümleyi sarf ediyordu. Ama Mahir bunu anlayamıyordu. Devlet arazisine ağaç dikecekti, fabrika yapmayacaktı ya. Ağaç dikme konusu kafasını sürekli meşgul ediyordu artık ve bu ova sanki bu ilçenin her zerresini olduğu gibi onu da bir griliğin içine çekecek diye korkmaya bile başlamıştı.

Mahir öğretmen bir gece rüyasından çocukluğunun geçtiği köyü görmüştü. Köyün her tarafı ağaç doluydu. Ağaçlarda ki meyvalar olgunlaşmış, dallar artık görevlerini yapmakta zorlanıyordu. Kendini çocuk olarak görü. Ağaçların arasında kelebekleri kovalıyordu. Sonra birden korktuğunu hissetti. Burnuna yanık kokusu gelmişti, Mahir tedirgin oldu. Birden etrafında ki tüm ağaçların yandığını gördü. Çocuk başına alevlerin arasında kalmıştı. Alevler büyürken Mahir çığlık atmaya çalıştı ama sesi çıkmıyordu; alevler tam onu yuttuğu sırada uyanmıştı. Rüyanın etkisinden uzun süre kurtulamadı Mahir öğretmen. Gün boyu okulda dalgın dalgın dolaştı, derslerde hata yapıp durdu. Aklı alev alev yanan köyünde ki ağaçlardaydı. Korktuğu olmuştu bu ovanın griliği onu içine çekmeye, rüyalarına girmeye başlamıştı.