Notes

არასდროს არის გვიან უარი თქვა იმაზე რაც აქამდე გქონდა. ჩამომჯდარხარ ავტობუსის გაჩერებაზე და ელოდები ავტობუსს. შენიშნავ, რომ შენმა ნომერმა გაგასწრო. რატომ? იმიტომ, რომ ფიქრობდი. დაინახე ადამიანი, რომელმაც შენ წინ ჩაიარა. ის შენ ნახე საკუთარი თვალით, მაგრამ გადადგა თუარა ნაბიჯი ის უკვე იქ აღარ არის სადაც წამის წინ იდგა. სულ ახლახანს ის შენ წინ იდგა და დრო, რომ გაყინულიყო კარგად გაარჩევდი მის ნაკვთებს და შეიძლება იმაზეც კი გეფიქრა ჰქონდა თუ არა მას დიაბეტი. იმასაც კი დაადგენდი საქორწინო ბეჭედს ხმარობდა თუ არა. მაგრამ დრო არ გაიყინა და წამში ეს კაციც სხვა ადგილას აღმოჩნდა, არა იქ სადაც შენ შეძლებდი ის კარგად დაგეთვალიერებინა. ახლა ის აღარც ჩანს შენ არც კი იცი სინამდვილეში როგორია და რისი გაკეთება შეუძლია. იქნებ სულაც მკვლელი იყო, ვინ იცის... ის იქ აღარაა, დროც როგორც უკვე გითხარი არ გაიყინა და გაგრძელდა. დროის სვლა ნაპოლეონის, ატილას, ალექსანდრეს არმიების მარშით სვლაზე ბევრად ძლიერია, ბევრად უფრო დამანგრეველი. თუმცა ვისთვის როგორ. მთავარია სწორად გამოიყენო ის. არასდროსაა გვიანი დაივიწყო ის რამაც ოდესღაც, იმ ერთი წამით შენს წინ ჩავლილი კაცივით, თვალწინ ჩაგიარა და შესაძლოა გულიც გატკინა. არათუ გვიანი საკმაოდ დროულიც იქნება მალე ივიწყებდე მომხდარს. მაგრამ არც თუ მარტივია განცდილი შიში გონებიდან ამოიგდო და სრულიად განდევნო. ასეთი მომენტები ფსიქიკაზე ისეთივე კვალს ტოვებს როგორსაც შანთი ქმნის ტყვედ ჩავარდნილი ადამიანის ზურგზე. შეუძლებელია დაივიწყო ის, რომ შენმა მეგობრებმა ბნელ სადარბაზოში სამი მაწანწალა ძაღლის მშიერი თვალების და გადმოგდებული ენების პირდაპირ მარტო დაგტოვეს. ამის მერე ხომ ყველა ძაღლი შენი მტერი და ცხოვრების მუდმივი თანამგზავრი ხდება. მათ ხშირად ხედავ სიზმრებში, ცხადში, ისეთ ადგილას შეგხვდებიან, რომ გასაქცევი ცოტაღა თუ რჩება სადმე. შიში ხომ სიყვარულის, მეგობრობის, საერთოდ კეთილი გრძნობების თანმხლებია. გეშინია, რომ დაკარგავ მას, გეშინია, რომ მოგენატრება, გეშინია რომ გაიზრდება. ამიტომ კარგი იქნებოდა შენი თავისთვის სარკის წინ მდგარს ხმამაღლა და გულით გეთხოვა, რომ მან დაივიწყოს წარსული იმ ადამიანივით, რომელმაც ავტობუსის გაჩერებაზე წინ ჩაგიარა და ისე გაქრა შენი ცხოვრებიდან არც კი მოგცა იმის ნება გამოგეკვლია, მისი ფიქრები, გრძნობები წაგეკითხა მისსავე თვალებში. თუმცა ის უცნობი იყო შენ მაინც გაგასწრო ავტობუსმა რადგან მასზე ფიქრობდი. და რადგან ფიქრობდი და ჩავლილი ავტობუსივით შეძელი მისი დავიწყებაც, ასევე შეძლებ დაივიწყო ის რაც აქამდე გქონდა. უცნობმაც კი მოგგვარა შიში. შიში იმისა, რომ ეს ის იქნებოდა ვისაც შენი "მე" მუდამ ეძებდა. ყველაფრის მიუხედავად წარსულის დავიწყება შეგიძლია. ბევრი სხვა გამოივლის და ზოგიერთი იმის საშუალებასაც მოგცემს, რომ დრო გაყინო და შეისწავლო ის. მაშინ კი ის ძველი უბრალო დაბრკოლებად გექცევა და ისედაც წამით გაყინულ დროს ისევ პრუსიელთა მარშად გადააქცევს.