Notes

Magandang umaga, ako po si Eloisa Monica O. Ambolode, galing sa pangkat 4 ngayon ilalahad ko ang TINIG NG KARANSAN sa tulang florante at laura.

Bago tayo magsimula, ipapaalam ko muna sa inyo kung sino ang tauhan na nabilang sa saknong dalawang daan at apatnapu't isa hanggang dalawang daan at limampu't dalawa. Ang mga tauhan dito ay sina Florante, Antenor at Menandro.

Si Florante ang makisig na binatang anak ni Duke Briseo at Prinsesa Floresca. Siya ay inihalal na heneral sa hukdo ng Albanya.

Si duke bresseo ang mabait na ama ni Florante. Taga-payo ni Haring Linceo ng Albanya.

Si Antenorang mabait na guro sa Atenas. Guro nina Florante, Menandro at Adolfo. Amain ni Menandro.

At si Menandro ang matapat na kaibigan ni Florante. Mabait at laging kasa-kasama ni Florante sa digmaan.

Sa* *Florante at Laura*, nararanasan ni Florante ang isang marahas na kalungkutan. Nawala ang kanyang sensibilidad, at ang kanyang damdamin ay tila naglaho. Ito ay isang paglalarawan ng malalim na pagdadalamhati at pagkawala ng pag-asa.

**Pag-iiyak ni Florante: Sa sobrang sakit at pagdadalamhati, ninais ni Florante na sumabog ang kanyang puso dahil sa
hindi malaman na gagawin sa pagkawala ng kanyang mahal na mahal na ina na siyang nag-alaga at nagaruga sa kanya ⁴.

Sinasabi kung ano ang liham na tangap ni florante mula sa kanyang ama, sapagsunod sa ulat ni duke breseo . Ay agad na sumakay ni florante sa sasakyan at nagpaalam sa kayang guro na si antenor para maka balik na siya sa albanya.

Unang habilin ng guro si antenor kay florante, na magingat daw siya sa paghihigante kay adolfo. Inilarawang isang basilisko ni gurong antenor si adolfo, na ang paningin at pahinga ay nakamamatay. Ang kahulugan na ito ay, mamatiyagain siya ni adolfo, na makuha ang pagkakataon na makapaghiganti.

Sinabi ni antenor kay florante na kung sasalubungin siya ni adolfo ng masaya o magiliw, lalo itong maingat dahil lubhang itoy na lihim si adolfo. Dahil humanap itong tamang pagkakataon at pakitang tao lamang kung ito ang maging mabuti kay florante.

sa saknong dalawang daan apatnapu't pito, sinabi kay gurong atenor ni florante na, huwag siyang magpapahalata na alam niya ang masamang nasa ni adolfo. Maghanda lang daw itong si florante ng lihim sa nagbabadyang nalalapit na digmaan.

nang matapos ang habilin ni gurong antenor kay florante, ay na iyak siya at niyakap ng mahigpit, bilang tanda sa pagmamahal niya bilang pangalawang ama.

sa pagpapatuloy ni gurong antenor, sinabi na na iyon ang simula ng pakikipaglaban ni florante sa kanyang mundong ginagalawan na puno ng kataksilan at pakikitang tao.

Nag kahiwalay si florante at gurong antenor ng parehong malungkot ang mga kamag aral ni florante ay umiiyak din dahil sa kanilang pagwawalay. Isa din sa pinakamalungkot sa kanila ay si menandro, dahil siya ang pianaka matalik na kaibigan ni florante.

Sa saknong dalawang daan at limampung isa: Sinasabingng magkayakap si menandro at florante , ay ayaw bumutiw si menandro kay florante. Dahil hindi niya kayang mawalay sa kanyangpinaka mamahal na kaibigang si florante, kaya naman pinayagan si menandro ni gurong antenor na sasama.

Natapos ang pag-aalaman nila ay halos lahat ay malungkot sa pag alis ni florante,nagiging malungkot at maluha ang kanilang pag aalis.