Notes

Ben hiçbir zaman sizin gibi olamayacağım. "Tabağındakini bitir!" diyen bir annem olmadı benim. Annem vardı da "Tabağındakini bitir!" diyemedi hiç çünkü ben en son evde yemek yediğimde annem kaşık ile veriyordu ondan birkaç sene sonra eve bile doğru düzgün gitmedim. Zaten büyüyünce de ne yediğimi bilen bir annem olmadı. O çocuk yaşımda sokakları öğrendim. İnsanlara adres açıklamayı öğrendim. Duvarlara graffity çizmeyi öğrendim. Ağabeyimin Türkçe kitabında gördüğüm şiirleri duvarlara yazmayı öğrendim. "Eyvallah" diye bir kelime vardı onu öğrendim. Bahçelerden meyve çalmayı öğrendim. Henüz olgunlaşmamış yeşil kayısıları tuz ile yemeyi öğrendim. Dövüşmeyi öğrendim. Okulda kabadayı olmayı öğrendim. Ağabeyime ve kendime ve Akın(Okan)'a güvenip ilk okulda 8. sınıf öğrencisi dövmeyi öğrendim. Ben Türkçe dersini sevmeyi öğrendim, Matematik sorusu sorulunca 'örtmenin' yanına ilk koşup onore olmak nedir bilmeden onore olmayı öğrendim. Hayat Bilgisi dersinde hayatı öğretmediklerini öğrendim. Ben hocalara kafa tutmayı öğrendim. Yavaş yavaş büyümeyi öğrendim. Ben cami avlusunda yatacakken köpeklerden korkmayı öğrendim. Ağlamayı öğrendim. Geceyi sevmek zorunda olduğumu öğrendim. Sonra hep evden kaçmayı çok kaçmayı öğrendim. Hayvalarla arkadaş olmayı öğrendim. Hem ben sigara içmeyi öğrendim. Dumanı içime çekmeyi öğrendim. Bilgisayar kullanmayı öğrendim. Bilgisayarım yoktu ama arkadaşlarıma bunun ile şaka yapmayı öğrendim. Eve çok geç giderken annemin beni vurmaması için Allah'a avuçlarımı kocaman açıp gözyaşlarım ile dua etmeyi öğrendim. Ama annem yine beni vurunca Allah diye bir şey olmadığını öğrendim. Ağabeyim söylemişti. Kalorifer nedir, onu öğrendim. Soba nasıl yakılır onu öğrendim. Ben bir türlü ders çalışamayı öğrendim. Ama dersi dinlemeyi öğrendim. Sınavda kopya çekmeyi bilmedim ama kopya dağıtmayı öğrendim. Hocaların gözünü girmeyi öğrendim. İlk defa zayıf not almayı öğrendim. Notumu yükseltmeyi öğrendim. Hocalarıma hiçbir zaman yalakalık yapmamayı öğrendim. Biliyor musunuz? Ben Edebiyat'ı öğrendim. Cemal Süreya'yı öğrendim. Sonra, ben sınav olduğunu öğrendim. Sınava çalışmam gereken yerde hocayı vurmayı, sonra da okula gitmemeyi öğrendim. Allah'ın olmaması üzerine fikirler oluşturmayı öğrendim. Hiçbir zaman evimdeyken üç öğün yemek yiyemeyeceğimi öğrendim. Ben ağabeyimi örnek almayı öğrendim. Hacker olmayı öğrenirken asla bir bilgisayara sahip olamayacağımı da öğrendim. Babam 5-6 yaşımdan beridir yoktu ama ben babasızlığı sonradan öğrendim. Ben zihinsel engelli dünya güzeli bir ablaya sahip olmayı öğrendim. Var olan bir anneyi ölü saymayı öğrendim. Ağabeyimi kahraman görmeyi öğrendim. Yoksulluğa sahip olmayı öğrendim. Tüm bu şeylerin içinde; bunları öğrenirken arada bir insanları sevmeyi öğrendim, bir insana aşık olmayı öğrendim. Hayatımı ona adamayı öğrendim. Ona şiir yazmayı öğrendim. Ona ağlamayı öğrendim. Onu herkesten saklamayı öğrendim. Yaşadığım zorluklardan dolayı güzel, pansiyonlu bir okula gelmeyi öğrendim. Başka okulun pansiyonunda kalmayı öğrendim. Sonra ben evden buraya gelirken ağlamayıp da yeni pansiyona geçerken orada bıraktığım 8 kişi için herkesin içinde ağlamayı öğrendim. Onu 4 yıl 7 ay gün boyunca sevmeyi öğrendim. Şimdi ben bunu çok çok çok çok uzatırdım ama yaşadıklarımı görünce sıkılmayı öğrendim. Çok şey öğrendim. ÇOK! Tüm bunları öğrendim ama;
Ama bir şey, bir şey öğrenemedim gitti.
Sahi sen beni neden sevmedin? Bunu bir türlü öğrenemedim...