Notes

May pagkakaiba ang kabutihan ng nakararami sa kabutihang panlahat. Ang pag- iral ng nakararami ay nananatiling nag-iiwan ng ilang kasaping hindi makatatanggap ng kabutihan. Ang isakripisyo ang buhay ng isang taong nahatulan ng habang-buhay na pagkabilanggo upang subukan ang gamot na maaaring makatulong sa mga taong may karamdamang hindi pa natutuklasan ang lunas ay maaaring maging katanggap-tanggap kung paiiralin ang kabutihan ng nakararami. Ngunit magiging katanggap-tanggap lamang ito bilang kabutihang panlahat kung kusang-loob na inialay ng bilanggong ito ang kaniyang buhay para sa kagalingan ng lahat ng may sakit at sa mga taong posible pang dapuan nito sa matagal na panahon.

Mahalagang bigyang-diin na hindi nangangahulugang magkahiwalay ang personal na kabutihan sa kabutihang panlahat. Sa katunayan, magkaugnay ang dalawang ito. Ipinaliwanag ni Santo Tomas de Aquino na ang tunguhin ng lipunan ay kailangang pareho sa tunguhin ng bawat indibidwal. Nangangahulugan ito ng pagiging tugma ng personal na kabutihan sa kabutihang panlahat. Ibig sabihin, hindi dapat ihiwalay ng mga tao ang kani-kanilang sarili sa paghanap ng makabubuti sa bawat isa sa kanila kundi ang magtipon-tipon upang hanapin ang kabutihang panlahat na magkakasama. Sa analogong ito halimbawa, ang pag-asam ng pagkakaroon ng malusog na puso o kaya malusog na baga, ay makakamit sa pagiging bahagi nito sa katawan subalit hindi kailangang ihiwalay ang bahaging ito ng katawan upang makamit ang layuning ito. Kailangan lamang na tugma ang layunin ng bawat bahagi ng katawan sa buong katawan at ito ay ang kalusugan. Kailangang nakakabit ang bawat bahagi ng katawan sa buong katawan upang makamit ang layuning ito. Nangangahulugang makakamit ng tao ang kaniyang personal na kabutihan sa pagiging bahagi niya sa lipunan.
(Naharap ka na ba sa isang sitwasyon kung saan mas nanaig ang kabutihan ng nakararami kaysa sa kabutihang panlahat? Nakasaksi ka na ba ng pagkakataon na may nagsakripisyong iilang tao para lamang mapagbigyan ang mas nakararami?)