Notes

Prologue

เรื่องมันเริ่มต้นที่ คนเพี้ยนๆ วิทยาลัยแปลกๆ และคนหล่อๆอย่างผม ความจริงมันก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับเพราะ ใครๆก็รู้กันทั้งนั้นแหละว่าชีวิตนี้มันอยู่ยาก ทำให้ใจให้สบายแล้วมาลองอยู่วิทยาลัยด้วยกันมั้ยล่ะครับ ?

ยินดีต้อนรับเข้าสู่ Sivill Vocational and Technical College บางทีชื่อมันอาจจะยาวเกินไปซักนิดย่อให้เหลือแค่ SVTC ก็พอแล้วกัน ไม่จำเป็นต้องเข้าใจถึงชื่อโง่ๆพรรคนี้หรอก ชื่อยาวเหมือนฟันหน้ายื่นๆของไอ้รุ่นพี่ ชเวซึงชอล เขตสามก็เท่านั้นแหละครับ

อ้อ.. ผมบอกตามตรงนะไอ้โรงเรียนนี่น่ะ ไม่มีอะไรดีหรอก นอกจากคนหล่อๆอย่างผม ถ้าจะให้ผมอธิบายถึงโรงเรียนนี้ก็คงต้องถามก่อนแหละครับ ว่าคุณรู้จักหนังเรื่อง The Shawshank Redemption รึเปล่า ถ้ารู้จักมันก็เหมือนกับ Shawshank ดีๆนั่นแหละครับ แต่ถ้าไม่รู้จัก ไว้ผมจะเล่าให้ฟังแล้วกัน ☺


Stay tuned and let’s run this college.
มาอยู่เขตเดียวกับเจ้าพ่อสิหนู


- - - - - - - -



1.

SVT เป็นที่รวมตัวของพวก...


ที่แบบนี้ถ้าจะว่ากันตามภาษาบ้านๆก็วิทยาลัยช่างกล แต่คงไม่ใช่วิทยาลัยช่างกลธรรมดาที่ใครอยากจะเข้านัก นักศึกษาที่นี่ส่วนใหญ่ ถ้าไม่ใช่พวกที่บ้านรวยแต่เหลือขอ ก็ เป็นจำพวกนักเลงหัวรุนแรง หรือภัยสังคม ไม่มีหรอกเด็กฉลาดทุนโอลิมปิก เด็กทุนเรียนดีมารยาทงาม หรือเด็กเรียนดีแต่ไร้ทุนทรัพย์ เพราะต่อให้ทางบ้านจะยากจนขนาดไหนและที่นี่จะให้ทุนเรียนฟรีตลอดชีวิต ก็คงไม่มีใครอยากจะมาอยู่ในสังกัดวิทยาลัยนรกกับสังคมห่วยๆแบบนี้กันหรอก นู่นเชิญเลยโรงเรียนรัฐ โรงเรียนเอกชน โรงเรียนที่คนปกติเขาเรียนกันนู่น
แต่จะให้บอกว่านักศึกษาที่นี่เลวร้ายไปเสียหมดก็คงไม่ถูก พวกที่ดีๆก็มีแต่ก็ไม่ได้ดีในระดับที่จะอยู่กับพวกเปิดการ์ดโลกสวย คุณหนูคุณชายมายซานริโอ้ได้หรอก
อธิบายเพิ่มอีกข้อเผื่อคุณยังไม่รู้... ที่นี่ไม่ใช่วิทยาลัยชายล้วนแต่อย่างใด สตรีเพศก็สามารถเข้าได้เช่นกัน อยู่ที่ว่าคุณจะอยู่กับคนเหล่านี้ ใช้ชีวิตกับพวกนี้ หรือรับกับสถานการณ์พวกนี้ได้รึเปล่าก็เท่านั้น




2.

ว่าด้วยเรื่องที่ตั้งและการใช้ชีวิตใน SVT



ถ้ากำลังนึกถึงวิทยาลัยไฮโซแบบนิยายฝันเฟื่องที่เคยอ่านผ่านๆตากันมา เฮลโหล นี่โลกแห่งความจริง ขอให้ลืมภาพพวกนั้นทิ้งไปเถอะ ถึงอยากจะบอกว่าไม่มีอะไรไฮเทค ก็มีบ้างแหละ แต่ไม่ทั้งหมด และขอย้ำที่นี่ระบบเทียบเท่า High School ไม่ใช่ มหาวิทยาลัยแต่อย่างใด...
เข้าเรื่องกันซักนิด SVT ไม่ได้ตั้งอยู่ในเมืองหลวงแต่ตั้งอยู่ในป่า ห่างจากเมืองหลวงประมาณ 120 กิโลเมตร ตั้งบนพื้นที่หลวงที่ได้รับพระราชทานมาอีกที เพราะฉะนั้นระยะทางจากปากทางเข้าจากถนนใหญ่มายังวิทยาลัยก็ประมาณ 16 กิโลเมตรได้ และเป็นสาเหตุที่ทำให้จำเป็นต้องมีหอในของวิทยาลัยอย่างช่วยไม่ได้
ระบบหอพักถูกแบ่งกันเป็นเขต รวมด้วยกันทั้งหมด 6 เขต ซึ่งแน่นอนว่ามีเขตนึงถูกแยกออกไปเป็นเขตของ หอหญิงอย่างช่วยไม่ได้ ส่วนในการแบ่งไปอยู่เขตนั้นๆขึ้นอยู่กับสาขาที่เลือกเรียนเท่านั้น มีเพียงแต่เขต 6 ที่ถูกยกเว้นไว้เป็น เขตหอพักหญิงก็เท่านั้น

เขต 1 ถูกปกครองและเป็นเขตหอพักของนักศึกษาสาขา วิศวกรรมไฟฟ้า-อิเล็กทรอนิกส์
เขต 2 ถูกปกครองและเป็นเขตหอพักของนักศึกษาสาขา วิศวกรรมโยธา
เขต 3 ถูกปกครองและเป็นเขตหอพักของนักศึกษาสาขา เตรียมวิศวกรรมเครื่องกล
เขต 4 ถูกปกครองและเป็นเขตหอพักของนักศึกษาสาขา เตรียมสถาปัตยกรรมศาสตร์
เขต 5 ถูกปกครองและเป็นเขตหอพักของนักศึกษาสาขา เตรียมบริหารธุรกิจ
เขต 6 ถูกปกครองและเป็นเขตหอพักของนักศึกษาหญิง
เพื่อดูแลนักศึกษาภายในเขต จึงจำเป็นต้องมีหัวหน้าเขตดูแล ซึ่งตามกฎแล้วหัวหน้าเขตมีไว้เพื่อควบคุมความประพฤติของนักศึกษาในเขต ให้อยู่ร่วมกันอย่างสันติมากที่สุดเท่าที่จะทำได้


ซึ่งโดยปกติแล้ว นักศึกษาชายปีหนึ่งที่เข้ามาใหม่จะได้เลือกเขตหลังจากเปิดเรียน 1 สัปดาห์ และระหว่างรอการเลือกเขตนั้นจะได้พักที่หอพักชั่วคราวในอาคารเรียนไปก่อน ส่วนนักศึกษาหญิงจะพักอยู่เขตหกตั้งแต่วันแรกที่เข้าเรียน

ในส่วนของห้องเรียนแต่ละชั้นปี มีเพียงห้อง C D F และ F- เท่านั้น ซึ่งเกณฑ์ในการคัดนักศึกษาเข้าห้องเรียนนั้นใช้เกณฑ์ในการเข้าคาบแต่ละปีเป็นการวัด เว้นเพียงแต่ปีหนึ่งที่คละแบบสุ่ม ซึ่งห้องเรียนดังกล่าวมีไว้เพื่อเรียนวิชาสามัญเท่านั้น วิชาสาขาก็เรียนในช็อปเขตตัวเอง หรือห้องเลกเชอร์ภายในตึกเรียนรวม


- - - - - - - -

“เห้ น้องดำ พอจะมีบุหรี่ซักซองมั้ยคะ?” ขณะที่กำลังจะฟุบลงบนโต๊ะเพื่อพักผ่อนสายตาซักพัก เสียงของหญิงสาวคนนึงก็ดังขึ้นขัดการพักผ่อนของคนตัวสูง เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเธอเล็กน้อย อ่า… รุ่นพี่ อี เยจี ขาโหดเขตหกนี่นา
“ว้าว พี่เยจีคนสวยนี่เอง บุหรี่น่ะมีครับ แลกกับพี่ซักหนึ่งคืน....” เสียงของชางกยุนดังขัดขึ้นก่อนที่เขาจะตอบเสียด้วยซ้ำ นอกจากพูดแล้วมือก็ไม่วายโอบรอบเอวรุ่นพี่สาวอีกต่างหาก แต่คงไม่ทันได้พูดต่อ ศอกของเยจีก็ฟาดเข้าที่หน้าของชางกยุนซะแล้ว
“โถ่ พี่ใจเย็น ผมล้อเล่นหน่า นิดๆหน่อยๆเองป่ะว้า ถึงกับใส่ศอกเลยรึไงเล่า” พูดไปลูบแก้มขวาป้อยๆ แถมช้อนตามองหน้ารุ่นพี่สาวให้ดูน่าสงสารอีกต่างหาก บุคคลที่สามอย่างเขาก็ได้แต่นั่งขำในใจเงียบๆไปแล้วกัน
“ขอโทษนะ พี่ไม่ได้ตั้งใจแต่นี่อุตส่าห์ใส่เบาๆแล้วนะ ยังเจ็บอยู่เหรอ”
“นี่ เบา!? โหยพี่แม่ง”
“เอาน่า แมนแมนหน่อย แล้วบุหรี่พี่ว่าไงคะมินกยู?” หันไปตบบ่าชางกยุนเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับมาถามถึงธุระของตัวเองต่อ
“บุหรี่ ก็มีแหละครับ แต่ปากแดงๆของพี่เก็บเอาไว้ให้ผู้ชายดีๆอย่างผมขยี้ก็พอแล้วว่ามั้ย?”
“สะเหล่อว่ะไอ่ดำ ปากดีนะมึง ระวังตัวไว้นะมึง ศอกพี่เยจีแหลมนะกูเตือน” ชางกยุนพูดขัดขึ้นทันที แถมยังมีการชี้หน้าอีกต่างหาก ถึงแม้อีกมือยังคงลูบที่แก้มตัวเองอยู่ก็ตาม แล้วไงน่ะเหรอ.. มินกยูก็หัวเราะใส่แบบสมน้ำหน้าไปตามระเบียบ
“เออน่า นี่มาขอซื้อไงไม่ได้มาขอฟรีซักหน่อยนี่คะ”
“อ๊ะๆ เห็นว่าพี่สวยผมขายให้ก็ได้ว่าไงครับ พรีเมียม ธรรมดา หวาน ผลไม้ ปกติทั่วไป หรือเอาแบบบ้านๆดีครับคนสวย”
“Absolute Ruby Chocolate ราคาเท่าไหร่ได้ของเมื่อไหร่มาว่าเลยค่ะ”
“ว้าว ของยังมีพอดีเลยครับพี่ เงินมาของไปคนสวยแบบพี่ ห้าร้อยบาทพอดีไม่มีเกินครับ ของได้คืนนี้ห้องผมมั้ยล่ะครับพี่เยจี”


กฎของการจะครองที่นี่ข้อแรกคือ จงอยู่เหนือทุกฝ่ายซะ


งงล่ะสิ.. หยุดภาพเอาไว้ตรงนี้แหละ!