Notes

Merhaba, videoya başlamadan önce kendimi tanıtayım. Benim adım İsmail Efe. İstanbul Üniversitesi’nde Matematik Bölümü öğrencisiyim. Bu sene hazırlık sınıfında okuyorum. Verilen ödev neticesinde bugün, Netflix’te yayınlanan bir Türk filmi olan ‘İstanbul İçin Son Çağrı’ filminde Kıvanç Tatlıtuğ’un canlandırdığı Mehmet karakterinin bakış açısından filmi tekrardan anlatacağım. Haydi başlayalım.
New York’a gitmek için İstanbul Havalimanı’ndaydım. Bavulumu beklerken bir kadın ilgimi çekti. Bir süre kadına baktıktan sonra bir sorunla karşılaştığını fark ettim. Kadın ‘Excuse me!’ diyerek etrafa sesleniyordu ve görevlilerden yardım istiyordu. Ben de kadının yanına gidip problemin ne olduğunu sordum. Kadının konuşmasından Türk olduğunu anladım ve bundan sonra Türkçe iletişim kurduk. Kadın bana bavulunu gösterip ‘Bu bavul benim bavulum değil’ dedi. Ben de ona bu bavulun benzerini az önce Asyalı bir adamın götürdüğünü söyledim ve ‘İki bavul karışmış olmalı. Merak etme buluruz, bavulun bir etiketi olmalı dedim.’ dedim. Kadın garip bir şekilde telefonunu ve cüzdanını bavulunun içinde unutmuş. Etiketteki numarayı aradım ve telefonu açan Çinli bir hediyelik eşyacısıydı. Derhal havalimanından çıkıp kadınla dükkâna gittik. Dükkandaki satıcıya bavulu sorduğumuzda satıcı kocasını aradı ve bize ‘Bavul kocamda ve kocam ise bir otelde, otele gidip ondan alabilirsiniz.’ dedi ve otelin adresini verdi. Otele gittiğimizde ise resepsiyonist bize o adamın burada olmadığını ve bir gün sonra geleceğini söyledi. Sonra ben de kadına dönüp ‘Bavul yarın gelecekmiş, bir gece burada kalalım’ dedim. Daha sonra kadın bana ‘Eşyalarımızı bırakalım ve bu geceyi dışarda gezerek geçirelim’ dedi. O gece eğlencesiyle, danslarıyla, kavgalarıyla çok olaylı geçti. Daha sonra otele geldik ve bazı istenmeyen sebeplerden dolayı kavga ettik. Biz aslında iki yabancı değildik, biz birbirimizle evliydik. Evliliğimizin son günlerinde çok kavga ettiğimiz için bir evlilik terapistine gitmiştik. Terapist bize ‘Bir seyahate çıkın, birbirinizi tanımıyormuş gibi davranın ve yeniden birbirinize aşık olun’ demişti. Biz ise her şeyi daha da berbat edip gün sonunda kavga ettik. Karım ise sabah olduğunda bavuluna kavuşmuş ve İstanbul’a geri dönmek için biletini alıp havalimanına varmak için yola çıkmıştı. Ama sonumuz böyle bitmemeliydi. Havalimanına kadar koştum ve çok zor da olsa ona kavuştum. Ona tüm hatalarım için özür diledim ve ‘Sensiz yapamam, seni çok seviyorum. Lütfen bensiz gitme, evliliğimize kaldığımız yerden devam edelim’ dedim. Karımla orada barıştık ve hep mutlu bir evlilik geçirdik.
Bugünlük anlatacaklarım bu kadardı. Beni dinlediğiniz için teşekkür ederim. Mutlu günler dilerim.





Hello, let me introduce myself before starting the video. My name is Ismail Efe. I'm a student at Istanbul University, studying Mathematics. This year, I am attending the preparatory class. As a result of the assignment given, today I will retell the Turkish movie 'Last Call for Istanbul' from the perspective of the character Mehmet played by Kıvanç Tatlıtuğ, which is available on Netflix. Let's get started.

I was at Istanbul Airport to catch a flight to New York. While waiting for my suitcase, a woman caught my attention. After observing her for a while, I noticed she was facing some issue. The woman was calling out, saying 'Excuse me!' and seeking help from the airport staff. I approached her and asked what the problem was. From her speech, I understood she was Turkish, and from then on, we communicated in Turkish. She pointed to her suitcase and said, 'This suitcase isn't mine.' I informed her that I saw a similar suitcase being taken by an Asian man a while ago and said, 'There must have been a mix-up. Don't worry, there should be a tag on the suitcase.' We called the number on the tag, and a Chinese souvenir shop owner answered. We immediately left the airport and went to the shop with the woman. When we asked the shopkeeper about the suitcase, he called her husband and said, 'The suitcase is with my husband, and he is at a hotel. You can go to the hotel and get it from him.' He gave us the address of the hotel. When we reached the hotel, the receptionist informed us that the man wasn't there and would arrive the next day. Then I turned to the woman and said, 'The suitcase will arrive tomorrow, let's stay here for the night.' Later, the woman suggested, 'Let's leave our belongings and spend the night exploring outside.' That night was eventful with fun, dancing, and even fights. Later, we returned to the hotel and had an argument due to some unwanted reasons. We weren't actually strangers; we were married to each other. In the last days of our marriage, we argued a lot, so we had gone to a marriage therapist. The therapist told us, 'Go on a trip, pretend like you don't know each other, and fall in love again.' We ended up ruining everything and had a fight by the end of the day. In the morning, my wife found her suitcase and left for Istanbul to return home. But our story shouldn't have ended like this. I ran to the airport and managed to reach her, though it was very difficult. I apologized to her for all my mistakes and said, 'I can't do it without you, I love you so much. Please don't go without me, let's continue our marriage from where we left off.' We made peace there, and we had a happy marriage ever since.

That's all for today. Thank you for listening to me. Have a great day.