Notes

Dünya çok karışık bir yer. İnsanlar insanlardan kilometrelerce uzaktalar. Yaşıyorlar ya da yaşadıklarını zannederek sürekli bulunma halindeler. Bazen bir buket çiçekle yaklaşıyorlar birbirlerine. Bazen de bir bıçak darbesi ve bir kaç kurşun..
İnsanlar ölebiliyorlar. Bu bir yetenek mi, kusur mu ?
Bilmiyorum.

Dünya çok karışık bir yer. İnsanlar darmadağınık, yorgun ve halsizler. Sevmekten yorulmaktan bahsetmiyorum artık yaşamaktan yoruluyorlar. Hani bazen bir parçaya denk gelirsiniz radyoda ya da seyehat halindeyken bir arabada. Dinledikçe ruhunuz büyür, genişler, haddi hudutu artık bedeninize sığmaz, taşıverir ve gülümsersiniz. Sonra bir milyon kere dinleyip artık aynı melodiyi duyduğunuz an bir iç bulanıklığı, can kırıklığı, hacimsiz uçuşan hislere büründüğünüz an gelir. Yani yorulursun artık aynı adımlarla aynı yerlere gitmekten. İnsanız ya hu en nihayetinde bıkarız.
Bir liraya yarısı martılara atılacak bir simit birde çay. Bu mutluluk mudur ?
Bilmiyorum.

Dünya çok karışık bir yer. Nedensiz. Bazıları yalnız başına, bazıları çok kalabalık. Saymaya kalksan bir beden ve bir ruh. Ama bazen görünen aldatıcıdır. Çünkü bazen var olan sadece görünenin yarısıdır. Yani yarımdır bazen insan. Vucut bütünlüğü korunmuş bir vaziyette karşındadır. Nefes alıyor, yürüyor ve hatta konuşuyordur. Ama ruh artık ruhani bir lider bulup terk mi etmiştir bedeni ?
Bilmiyorum.

Dünya çok karışık bir yer. Kuşlar ötüşüyor. Cıvıl cıvıllar. Ama içim kıpırdamıyor be.
Sahi neden kıpırdamaz insanın içi ?
Bilmiyorum.

Dünya çok karışık bir yer. Ormanlar var, denizler, okyanuslar ve gökyüzü. Ulan ne güzeller. Ha birde insanlar var. Yanımızda dibimizde böyle. Ama başkasının sesiyle konuşuyorlar. Yüzlerinde, ellerinde, tenlerinde, kokularında ve kalplerinde kırışıklar var.
Bir insan neden kırışır ?
Bilmiyorum.

Dünya çok karışık bir yer. Aynada yüzüme yüzüme sövüyorum bazen. Alıp başımı gidemiyorum ama. Sahi alıp başını gitmek nasıl bir şey ?
Bilmiyorum.

Dünya çok karışık bir yer. Çayı tek şekerle içiyorum uzun bir süredir. Tek sayıları, yalnız olmayı, birliği ve biricikliği sevdiğimden değil! Kaloriden.
Ama her şeyden bir çok isterken seni bir tek istiyorum. Neden ?
Bilmiyorum.

Dünya çok karışık bir yer. Bir saç teli ayda yalnızca bir santim ve o bir santimin dörtte biri kadarcık mesafe uzaklaşabilirmiş kökünden. Bazı kadınlar saçlarının uçlarından köklerine kadar aylar, yıllar ve ömürlerinden bir bölüm hapsederlermiş. Ama bir gün olurda keserlermiş.
İnsan hiç ömrünü keser mi ?
Bilmiyorum.

Dünya çok karışık bir yer. Bakın berbat haldeyiz. Herbirimiz tutunacak bir dal arıyoruz fakat zalimler tüm ağaçları kesimişler. Kanıyoruz ya hu görmüyor musunuz ?
Limonata masada duruyor öylece ama ben bir yudum bile almadım. Her şey sürekli tekrar ediyor. Hep aynı tantana. Sürekli bir yerlerden kırılıyoruz.
Değişen tek şey farklı noktalardan olması. Yoruldum. Olan ve olmayan her şeyden yoruldum. Çünkü artık aynı adımlarla hep aynı yere varıyorum.
Bıktım. Anlıyor musunuz ?
"Mutluluk", "Huzur", "Aşk" ya da başka bir kelime. İnsanlar sürekli farklı cümlelerle aynı şeyi istiyorlar.
Ben sadece seni istiyorum neden anlamıyorsun ?
Bilmiyorum.

Dünya çok karışık bir yer. İnsan diyorum ne çok vazgeçiyor. Böyle hem gidemiyorsun hem de kalamıyorsun. Ama biliyorsun oradasın hala. Sadece vazgeçiyorsun, hep yaptığın gibi.
Mesela benim hiç yuvarlak çerçeveli gözlüğüm olmadı. Begonvil bahçeli bir mahallede de büyümedim. Alnımda şimşek izi de yok. O da sevmemiş zaten.
Bizler makul insanlarız. Bir şeyler sürekli olmaz, biz bunu biliriz.
Sahi bir şeyler neden sürekli olmaz ki ?
Bilmiyorum.

Dünya çok karışık bir yer. Bazen karmakarışık renkli bir kitap alıp beyaz sayfalara düşmüş siyah lekeleri izliyorum. Bazı şiirlerde çalar saat zembereği boşalana kadar çalıyor ve acı veren bir sevişme hatırlanıyor.
Bu sevmeler bizi neden acıtıyor ?
Bilmiyorum.

Dünya çok karışık bir yer. Neden ?
Bilmiyorum...