Notes

حاج احمد افشار به قله ابدیت پیوست.

کمتر ایرانی یافت میشود که اسم چای احمد را نشینده باشد. در منزل اکثر ایرانیها چای احمد یافت می شود بدون آنکه بدانند صاحب آن کیست.

دیروز حاج احمد افشار صاحب چای احمد که یکی از نادر خیرین ایرانی اهل دزفول است به قله ابدیت پیوست. در بین دزفولی ها و بسیاری از ایرانیان معروفیت ایشان نه بخاطر چایش که بخاطر انجام کارهای بشردوستانه اش بود. هیچ دزفولی نیست که از بیمارستان افشار که او بنیادش نهاده بود بهره مند نشده باشد. زمانی که در شهر دزفول تنها یک شیرو خورشید با حداقل امکاناتی که عمدتاً جوابگوی نیازهای درمانی بهداشتی شهر بزرگی چون دزفول و اطرافش نبود او اقدام به تاسیس اولین بیمارستان مجهز در این شهر کرد. بعلاوه یادآوری می شود که بیمارستان جندی شاپور در دوران شاه قبلی در اهواز توسط خاندان افشار مرمت شد و مبدل به آن بیمارستان معروف جندی شاپور گشت که افتخار خوزستان و ایران گردید. قبل از آن بیمارستان جندی شاپور در اهواز علیرغم سابقه تاریخیش یک بیمارستان کوچکی با امکانات محدود بود. و در ضمن بیمارستان شماره ۲ جندی شاپور در منطقه گلستان اهواز با یاری حاج احمد افشار و خانواده اش پی ریزی و ساخته شد.

در اهواز و دزفول هیچ نیازمندی به در خانه آنان نرفت که نا امید برگردد. به بسیاری از محصلین ندار پول می داد تا به ادامه تحصیل بپردازند. در ایام عید نوروز برای اکثر محصلین غیر مرفه مدارس لباس نو تدارک می دید و بین آنان بخش می کرد.

حاج احمد فشار و خانواده اش خدمات عدیده ای به نوع بشر کرده اند. آن مرحوم تنها بنیانگذار بیمارستانی در دزفول و اهواز نبوده است. ساخت بیمارستانها، مدارس، موسسات خیریه در ایران و سایر کشورهای دنیا مثل هندوستان، سیری لانکا، چچن و ....... اعمالی هستند که باعث شده اند آنان بتوانند در قلوب بسیاری از مردم جهان جای بگیرند و آنان را شاد کنند.

انسانیت انسان، به توجه ای است که انسانها به انسانهای دیگر نشان می دهند. اولین بار که او را دیدم مهربانیش را با تمام وجودم احساس کردم و زیبائی واقعی نیکی را در صورتش یافتم. او اصلی ترین امدادگر انجمن حمایت از معلولین ایرانی بود. و توجهی خاص به معلولان و انجمن داشت و همواره جویای وضعیت انجمن بودند. مرحوم حاج احمد سنبل بشر دوستی و انسانیت بود او الگوی انسانیت جامعه ای بود که امروز انسان و انسانیت به پائین ترین سطحش تنزل کرده است.

در دورانی که بی توجهی به انسانیت و انسانها و مسائل اخلاقی به سطح نازلی سقوط کرده است و بسیاری نظاره گر مرگ انسانیت شده اند. شادروان حاج احمد با اقدامات خیرخواهانه خود بذر انساینت می پاشید تا به انسانیت جان و شادابی دهد. او با کمک کردن به دردمندان و در آغوش گرفتن بی پناهان با دستان پر مهرش مبدل به مرید واقعی حضرت علی (ع) شده بود. علی گونه کمک می کرد و هیچگاه احسان و نیکی خود ر ا آلوده به منت نمی کرد. وقتی یکی از تلویزون های ایرانی با من تماس گرفته بود تا از او مستندی بسازد این پیام را به ایشان رساندم در پاسخ گفت حاضرم بشرطی که فیلمم را بعد از مرگم نشان دهند.

روزی برایم می گفت : آقای انصاری بچه بودم دوست داشتم پزشک شوم تا به مردم کمک کنم. دست روزگار مرا به بازار گشاند ولی بخود گفتم اگر از طریق پزشکی نتوانسته ام به مردم یاری رسانم، حال از این طریق می توانم به آنان کمک رسانم.

ایشان دارای ارزشهای والای انسانی بود. زیرا خدمت به انسانها و توجه به نیازها و حاجات دیگران و سعی در برآوردن آن، انسان را از ارزشهای والای انسانی برخوردار می کند.

شادروان حاج احمد افشار که یکی از سرمایه های ملی ایران بود بطور قطع جزء مردان خدا می باشد و مردان خدا هرگز نمی میرند.

یادش گرامی و روانش شاد باد.

فرید انصاری دزفولی
۲۲ دی ۱۳۹۰