Notes

Dawno nie miałem takiego doła. Dziś byłem na jednej z piękniejszych mszy w życiu - była to taka oficjalna msza z młodzieżą z Francji i ich biskupem. Chórek, trochę śmiechu - ogólnie bajka. Ale wtedy sobie zdałem też sprawę, że ŚDM to cudowne zjawisko i świetne wydarzenie. Już teraz, gdy pielgrzymi przebywają w diecezjach, jest kupa zabawy i wspólnej modlitwy. Zobaczyć tyle młodych, którzy przybyli za miłością do Chrystusa, to coś niesamowitego. Wszyscy z uśmiechami na ustach. Piękne jest to, że są zarazem ludzie z Japonii, którzy na przykład nocują u mojej babci i z którymi jutro zbije piątki, są Francuzi u mnie na parafii, którzy przecież u siebie nie mają łatwo, i są też jacyś pielgrzymi z Gabonu, wiadomo jak u nich jest z pieniędzmi i w ogóle. Widzę te wszystkie uśmiechnięte mordki i zaczynam się naprawdę mocno modlić, żeby nie było żadnego nieszczęśliwego zdarzenia, żeby każdy wrócił cały do domu... Wszyscy jesteśmy tacy sami, a niektórzy muszą żyć w krajach, gdzie są prześladowani i nie mają tak łatwo na co dzień. Cieszmy się z tego co mamy.

Choć z drugiej strony mam też myśli, że niektórzy właśnie są na przygodzie życia. A ja zastanawiam się, czy na przykład mi się uda dojść do tego, czego bym chciał. Tutaj ludzie cieszą się z tego, że mogą ze sobą przebywać i razem modlić. A mi codziennie przeszkadzają byle szczegóły, byle pierdółki. I mówię sobie, że szczęśliwym będę dopiero, gdy spełnię moje plany. Ciężko tak się żyje, ale nie potrafię inaczej.