Notes

- İNTİHAR -

İntiharı yerden yere vuran, bunun bir zayıflık, bir kaçış, kolaycılık olduğunu söyleyen insanlar ya büyük bir vicdani hata içinde ya da gerçekten bu leş dünyanın gerçeğini idrak etmekten yoksunlar.

Senin arkadaş ortamında dışladığın adam, işyerinde itici bulduğun kişi, sokakta selam vermemek için kaçtığın insan, çekici bulmadığın ve güven hissi vermediğini düşündüğün erkek, şişman bulduğun ve onu yargıladığın kadın ne bileyim, bunlar ve bunların benzeri kişilerdir intihar eden insanların çoğu.

Belli bir yaşa gelince toplumdan dışlanmanın veyahut dışarda kalmanın, aidiyetlerin yaşamak için ölümcül olduğu bu memlekette bir birey olarak ayakta durmanın bedeli olarak dışarı atılmanın insanı nasıl bir yalnızlık/başarısızlık içine attığını hiç düşünüyor musunuz? yoksa sırf başkasının zayıflık görüntüsü üzerinde tepinip kendi cool/siklemez/güçlü görüntünüzle varolmak maksatlı kinik ve şahsiyetsiz bir yaklaşımla mı intiharı eleştiriyorsunuz?

Bu dünya sevgi, dostluk, şevkat, anlayış dünyası değil, bu dünyada varsa bunlar, en azından ülkem adına söyleyebilirim bunu. burası, insanların güçlü oldukça tapınıldığı bir yer, kötülüğün alkışlandığı, pisliğin yüceltildiği bir algı. hatta ki hatta, insanların acılarından kurtulup sığınmak istediği, merhamet aracı olarak gördüğü dinin bile “fakir olan aptallığından fakir olmuştur, başarısız olan budalalığından o hale düşmüştür” diye yorumlandığı bir coğrafyadan bahis ediyoruz. zaman kıyam zamanı dostlar, artık hiçbirimiz tüm gerçeğe rağmen hakikatten kaçamayız çünkü hepimiz aklımızı yitirdik.

Bu konuda “ama insanlay ölmesin iştiyoyummm :’(” kaşarlığında yazı yazmadan önce, düşünün, yaptıklarınızın sorumluluğunu alarak düşünün, acımadan düşünün, merhametsizce düşünün, duygularınızla da değil sadece aklınızla bir robot gibi düşünün;

Sen yaptın, o yapamadı

Mesele işte budur, senin hayatının amacı zaten budur, sen kendi varlığınla birçokların tepesine çıktın, birçokların arzuladığı kadını elde ettin, birçokların ulaşamadığı işe / maaşa ulaştın, birçokların babalarının evlenemediği güzel kadınlarla evlendi baban, son derece sosyal-darwinist bir dünyada ve algıda, bir çokların başaramadığını başardığın için mutlusun (bence bu da aşağılık bir durum ama bu bambaşka bir konudur), ve şimdi çıkıp timsah gözyaşlarıyla intihar edenin, yani senin bu siktirik oyununa dahil olarak topluma varoluşu anlamsız bir köle olmayı tercih edenin eylemine tüküremezsin, onu hakir gösteremezsin, varlığıyla anlamsız olan kişinin yokluğunun anlamsızlığını umursamadan kendi şalterini indirmesine hakaret edemezsin, etsen de bunun bir manası yoktur.

Bize dediler ki, toplumun yargıları içinde, kadın denen fahişenin algısı içinde hiçbir şey alamayacağız, buna karşı koyduğumuz her gün ise yaşamımız görünmez bir rüzgarın yaydığı zehrin etkisiyle soldu. sussan dert, konuşsan dert, dert anlatsan dert yanan adam olursun itibarın kalmaz, başka çaresi olsa insan zaten kendi güzel yaşamını toprağa sunmaz, bizden köle olmamız istendi, biz de olmayı reddettiğimiz gün dışında her gün zaten ölüydük, yaşamak istedik ve bunu yukarı bildirdik. yaşamak istediğimiz şekilde yaşamayı yukarı bildirmemiz çok görüldüğü için, istemediğimiz yaşama nanik attığımız için intiharın ardında beklediğimiz cennete ayak basmak yerine toprak olduk.

Ve kadın, bir ana olarak erkeği kuvvetlendiren, ve sonra kendini kuvvetli gördüğü hayvana bırakmakta tereddüt etmeyen yaratık. sevginin bile doğasında tuzağa atılmış taneler var, o kenarda köşede beğenmediğiniz, başarısızlıklarını ve hatalarını görmekte tereddüt etmediğiniz insanlar bunu iyi bilir. yalnız kalsa bu insanlar, “ne kibir!” dersiniz, insanların arasına karışsa da bu sefer “otur oturduğun yerde!” olur. kimse erkeğin saf halini sevmez, kimse yol yordam bilmeyeni evine davet etmez, kimse konuşmanın arasında söze girene kulak kabartmaz o halde yaşasın sonsuz savaş

Halbuki savaşın da bir manası olmalıdır. hadi biz yeraltındakiler, kenardakiler, zayıf karakterliler, başarısızlar, çekici olmayanlar, vs.vs… yaşamasak veyahut hayatın bir posası olarak nefes alsak da olur ya ama ya siz millet. siz ne yapıyorsunuz, verdiğiniz savaşın karşılığında aldığınız nedir, çocuklarınıza miras olarak bıraktığınız sandığın içinde silahlarla güller var. bu ne tutarsızlık ? bu ne yaman çelişki. “vur oğlum, kır oğlum, sik oğlum, al alabildiğini” derken, o çocuğun da bir şekilde bizlerden biri olabileceğini düşündünüz mü hiç ? erkeğin en kaliteli ve kuvvetlisini arayıp, kuvvet karşısında kendini sunan, ama acınası gördüğü varlıklara fazladan bahşiş verir gibi “onu adam edeceğim” diye triplere giren kadınlar hiç düşünüyor mu acaba, oğlunun da aynı acıdan mustarip olduğunu görebilme ihtimalinin kendi varlığının altında yattığını.

Mesele bu işte. Mesele bu.

-Çağdaş D.