Notes

"Defne, köprücük kemiğine bir kez değilse dudaklarım, sonsuzluk benim olur. Defne... Ruhuna sarılıp seni ve ölümü kucaklamak, en sonunda da ölmek, hiçliğe kaybolmak. Sonum, senin ellerinde ise, bir başlangıç sayarım o sonu. Sonsuzluğa bir başlangıç, köprücük kemiğini öperek..."

Disconnectus Erectus


Bu mesajı hatırlıyor musun?


"Tanri'nın vaad ettiği Cennet köprücük kemiği"izin fragmanı olmak için aday oldu ama her şey ve herkes gibi o da elendi. Fragmanı dahi seçilmeyen bir harika gerçekte nasıldır, bir ben bilirim..."


Ya bunu?


" Özledim seni Mina'm! Ömrümü, yazacağın bir mesaj değiştirir Mina; seni seviyorum derken tüm hayatım güzel, nefret ediyorum derken tüm hayatım zehir gibi geçecek sanki...
Mina, hayatıma anlam, anlamıma hayat verdin. Senin gibi bir insan tanımadım, tanıyamam. Eşsizsin be kadın, saç tellerinin her birinde ayrı bir kalp çarpıyor kadınım. Kadınım, saat 22.26 seni seviyorum; her bir dakikasında seviyorum ömrün, canım sevdiğim. Şu an yanında olmayı yasamaktan çok isterdim. Yemin ederim, seninle geçecek bir günüme bedel ömrüm yok olsun. Seni, karanlıklarda seviyorum, ağlamaklı gecelerde, yağmur yağdığında seviyorum, şiirde, tüm hecelerde, seni ölesiye seviyorum, öldüresiye... Manevi hücrelerimde hissediyorum seni, gerçek hücrelerden bahsetmem gereksiz çünkü onlar zaten senin için çalışıyor. Seni soluyorum kadın, olmasan nefessiz, sessiz, sensiz, kimsesiz, sessiz sessiz kalırım. Allah'ım sensin benim, senin için yaşıyorum, sana kurban olurum kadın. Tek bir günüm sensiz geçince kalbim kararıyor, boğuluyorum, yıkılıyorum, takdir edersin ki tutunamıyorum, sensiz olmuyor...
Kadın, gidersen başlar içimdeki ülkede ayaklanmalar, meydanlarda eylemler yapar hislerim, düşüncelerim tutuklanır, molotoflar patlar kalbimde, sevgimi joplarlar, gidersen, mahvolurum, direnişir iç organlarım, aşkımı öldürürler, savaşlar olur duygu kabilelerim arasında ve Mina, gidersen bir Eylül sabahıymış gibi darbe iner yüreğime ve yarım kalır devrimim sevgili...
Gülüşünde papatyalar ve diğer çiçekleri açtırıyorsun, kalbimdeki tüm duygular tomurcuklandıran kadın... Seni seviyorum, kimse kalbimi sökmesin, almasın seni.
Mina, saçlarıyla tüm güzel duygularımı Cennet'in kirliliğini temizlemek için estiren, eriten, kadın... Seni seviyorum..."


Bu?


"Az önce saatlerdir altında kaldığım yoğun sıcak suyun altından yeni çıktım... Belki söylemişimdir, banyo yapınca ciddi anlamda özgüven kazanıyorum kısa sürelik, öyle ki hiç bilmediğim vur uçağı elime verseler, kullanmaya kalkışırım falan filan... Şimdi özgüvenliyim mesela yani...
Mina, gökyüzüme rengini veren, Defne ismiyle tabiatıma em güzel kokuları süren, kalbime hükmeden insan... Özledim, her ne kadar duvarların arkasında kalmış olsam da belki duvarları bile göremeyecek kadar itilmişsem ülkenin dışına, yine de sana olan duygularımı kirletmiyor, köreltmiyor aksine, sivriltiyor... Sinirlendiği haklı, gününü kazanıp kurtardı diye güzel, bütün çiçek isimleri gibi güzel, bütün yalnızlık senfonilerindeki bütünsel nota geçişlerindeki çıkan ince ses gibi güzel, mavinin her tonunda güzel... Çocuğum olsaydı adını Mavi koyardım, en güzel kırmızılarda gülen... Her tonunu sevip okşardım. "Mavi, hadi yemek hazır!", "Mavi, hadi canım artık uyu, iyi uykular bi' tanem!"... Bir insan olsam kalbim Mina olmalıydı. İsmim farketmez, seni sevmek, sende sevilmek yeter ama ismi Mina olursa en güzel hisleri kilitler içine, çünkü benim Mina'm, en güzel hislerin bütünüdür...
Neyse, uykum geliyor, saatlerdir sıcak su falan... Seni günün ya da ömrün her anı seviyorum, ama geceleri bir başka. İyi geceler gece saçlım! 23.22 12.05.2016"


Bunu hatırlarsın belki?


"Defne...
Saçlarında yaşıyor tanrılar, tanrıçalar. Cennet bile bu kadar güzel değil. O pislik yerden kaçıp saçlarına sığınıyorlar. Öyle güzel gülüyorsun ki, ya abi o kadar içime dokunuyor gi o kadar güzel ki, sadece o gülüşü öpmek istiyorsun görünce, o kadar zarif, âsi, dumansın ki.... Her zıtlığın gelecek zaman yapıyor geçmiş zamanı... Defne, gözlerin... Gökyüzüne rengini gözlerin veriyor be, gözlerin, sabahtan akşama kadar kurşuna diziyor beni. Taşı bakışlarınla yıkasan çiçek olur Defne... 14.Luise'nin hikâyesini biliyor musun? Günlük tutuyor okuma yazma öğrendiği günden biri. En ufak şeyi yazıyor her gün, bir gün yalnızca o gün en kısa günlüğünü yazıyor. "Bu gün kayda değer bir şey yok..." Oysa o gün ne olmuştu biliyor musun Defne? Âşık olmuştu o gün, gözlerine bakmıştı onun, bir yanlışı düzeltircesine bakan gözlerine. Ve o gün asla elde edemeyeceği birini sevdiğini anlıyor, bu gün kayda değer bir şey yok...
Birlikte bakıyoruz seninle sonsuzluğa işte, bir söz söylesen tüm kötülükler son bulacak sanki. Kurtulacak her şey, kurtaracağım kalbini gözlerinden...
Kuşlar toplamış göçüyorlar kalbine işte, köprücük kemiklerine bırakıyorlar sevgilerini geçerken. Orası benimdi hatırlıyor musun? Çocukluk günlerinde yarattığı duygularımı salıvermişti köprücük kemiklerine tanrı,olmayan tanrı... Sen kolayca anlatılamıyorsun, hiç anlatılamıyorsun... Uyusam köprücük kemiklerinde hiç rahatsız etmem, söz.
Defne... Ellerin ellerimde olmalı, kalbin kalbimde. Oysa hep kazanır çözümsüzlük. Cemal Süreya gibi, keşke yalnızca bunun için sevseydim seni..."


Bunlar gibi onlarca tane mesaj var. Şu an ikimizi de rezil ettiğimin farkındayım ama ben bundan utanmıyorum. Senin bunlardan sonra yazdığın mesaj neydi?

"Serhat, git!"