Notes

Kao jugoslovenski poslanik u Nemačkoj koja je objavila rat njegovoj zemlji, Andrić ne prihvata ponudu nemačkih vlasti da ostavi grupu jugoslovenskih diplomata i sam pređe u neutralnu Švajcarsku, pa u junu 1941. godine stiže u okupirani Beograd. Ne želeći da na bilo koji način učestvuje u javnom životu dok traje okupacija, Andrić odbija da prima penziju, rizikujući glavu ne potpisuje ni nedićevski Apel srpskom narodu, odbija saradnju sa Srpskom književnom zadrugom i sav se predaje pisanju, živeći u dve iznajmljene, skromne sobice. Pokriven ćebetom, često bez struje, vode i telefona, Andrić po vasceli dan piše i tokom rata nastaju njegovi najveći romani: „Travnička hronika“ završena je 1942, „Na Drini ćuprija“ 1943, a „Gospođica“ 1944. godine. Posebno je zanimljivo Andrićevo svedočanstvo o savezničkim bombardovanjima 1944. godine i borbama za oslobođenje Beograda oktobra 1944, koje je ostavio u svom „Ratnom dnevniku“.