Notes

Tam göğsünüzün ortasında bir yeriniz acıyacak
Evinin seni icine sigdiramayacak kadar dar oldugunu
fark edeceksin…
Sokaga firlayacaksin…
Sokaklar da dar gelecek…
Tipki vucudunun yuregine dar geldigi gibi…
Ne denizin mavisi acacak icini, ne piril piril
gokyuzu…
Kendini tasiyamayacak kadar cok buyuyecek, bir yandan
da kaybolacak kadar
kuculeceksin…

Birileri sana bir seyler anlatacak durmadan…
“Onemli olan saglik.”
“Yasamak guzel.”
“Bos ver, her sey unutulur.”
Sen hicbirini duymayacaksin…
Goz yaslarindan etrafi goremez hale geleceksin…
Ondan olmesini isteyecek kadar nefret edecek, az sonra
kollarinda olmek
isteyecek kadar cok seveceksin…
Hep ondan bahsetmek isteyeceksin…
“Olume care bulundu” ya da “Yarin kiyamet kopacakmis”
deseler basini kaldirip Ne
dedin?” diye sormayacaksin…
Yalniz kalmak isteyeceksin…
Hem de kalabaliklarin arasinda kaybolmak…
Ikisi de yetmeyecek…
Gecmisi dusuneceksin…
Neredeyse dakika dakika…
Ama kotuleri atlayarak…
Onunla gectigin yerlerden gecmek isteyeceksin…
Gittigin yerlere gitmek…
Bu sana hic iyi gelmeyecek…
Ama bile bile yapacaksin…
Biri sana icindeki aciyi sokup atabilecegini
soylese,kacacaksin…
Aslinda kurtulmak istedigin halde, o aciyi yasamak
icin direneceksin…
Hayatinin geri kalanini onu dusunerek gecirmek
isteyeceksin….
Aksini iddia edenlerden nefret edeceksin…
Herkesi ona benzetip…
Kimseyi onun yerine koyamayacaksin…
Hicbir sey oyalamayacak seni…
Ilaclara siginacaksin…
Birkac saat kafani bulandiran ama asla onu
unutturmayan…
Sadece bir muddet buzlu camin arkasindan
seyrettiren…
Butun sarkilar sizin icin yazilmis gibi gelecek…
Bogazin dugumlenecek, dinleyemeyeceksin…
Uyumak zor, uyanmak kolay olacak…
Sabahi iple cekeceksin…
Bazen de “Hic gunes dogmasa” diyeceksin…
Ne geceler rahatlatacak seni ne gunduzler…
Olmeyi isteyip, olemeyeceksin…
Belki civi civiyi soker diye can havliyle onune cikana
sarilmak isteyeceksin
Nafile…
Dusuncesi bile tahammul edilmez gelecek…
Ruyalar goreceksin, gercek olmasini istedigin…
Her sicrayarak uyandiginda onun adini soyledigini fark
edeceksin…
Telefonun calmasini bekleyeceksin…
Aramayacagini bile bile…
Her caldiginda yuregin agzina gelecek…
Aglamakli konusacaksin arayanlarla…
Yuregin burkulacak…
Canin yanacak…
Bir daha sevmemeye yemin edeceksin…
Hayata dair hicbir sey yapmak gelmeyecek icinden…
Onun sesini bir kez daha duymak icin yani
tutusacaksin…
Defalarca aradigi gunlerin kiymetini bilmedigin icin
nefret edeceksin…
Yasadigin sehri terk etmek isteyeceksin…
Onunla hicbir aninin olmadigi bir yerlere gidip
yerlesmek…
Ama bir umut…
Onunla bir gun bir yerde karsilasma umudu…
Bu umut seni gitmekten alikoyacak…
Gel gitler icinde yasayacaksin…
Buna yasamak denirse…