Notes

Göreceksin , içinde

Telefona şarj olsun diye prizi sokmayız. Kablosu ile kullanma kılavuzunda yazan şekilde yaparız. Ama hic neden böyle yapıyoruz demeyiz. Çünkü çok normal gelir. Bunu kim yaptıysa böyle kullanılmasını istemiş ve ben de bunu kullanmak istiyorsam ona uymalıyım deriz. Peki ya aslında dünyanın insanı asla tatmin edemeyeceği fikri ? Dünyadan sonra hayatın olacağı fikri ? Bunlara da ayni rahatlıkla cevap verebilir miyiz ? Üzerinde hiç düşündük mu ? “Beni kim yarattıysa , bana en uygun olanları da yine o bilir” cümlesi çıkıyor mu ağzımızdan ? Madem dünyadan sonra hayatın olmasi fikri var eğer doğruysa insana en uygun fikir olmalıdır.

Dünya nüfusunun çok büyük bir kısmıni oluşturan çocuklar sevdiklerinin ölümlerine sadece dünya sonrasi hayat fikriyle katlanabilirler. Zayıf ve narin yapılarına rağmen “sevdiğim bu kişi (annem, babam, küçük kardeşim,…) öldü, cennetin bir kuşu oldu. Cennette gezer , bizden daha güzel yasar. “ demeleriyle psikolojilerinin bozulmasini önleyecek güç bulurlar.

Yaşanmış bir hadisede ateist bir ailede büyüyen 6-7 yaşındaki bir çocuğun annesi ölüyor. Babasına “Anneme ne oldu, onu bir daha görebilecek miyim” diye bir soru soruyor. Babası da “Hayır kızım, annen yok oldu, bir daha görüşmek yok” diye cevapladığında kız bunu kaldıramıyor. Akli dengelerini yitiriyor. Düzeltemiyor doktorlar , psikologlar. Çünkü bu söz insanin fıtratına çok aykırı. Görüşmek var olarak yüklenilen bilgilerin üstüne sen yok dersen iste bu şekilde çocuk ya mahvolacak , ya da akli dengelerinde sıkıntılar yaşayacak.

Yaşlılara bakılırsa, sevdiklerinden ayrılma, dostlarından ayrılma, bir daha görüşememe, ölüme bu kadar yakin olma gibi üzerlerine yüklenen düşünceler , insana çok zor bir hayat yaşatacakken ; ölüme bu kadar yakin olan kimseler yalniz dünyadan sonra hayatın olması fikriyle buna tahammül edebilirler. Kafana bir silah dayansa ve bu kişi senden once 100 kişiyi öldürmüş olsa ne kadar dehşetli bir durum olur değil mi. Seni kesin öldürecek biliyorsun, dünya ile , sevdiklerin ile , hayallerin ile ayrılacaksın. Ha şimdi, ha birazdan. Yaşlıların durumu da özellikle yaş ilerledikçe hassaslasan ve çocuklasan yapılarının da etkisiyle bundan belki daha dehşetli ve korkutucudur. Sadece, ölümün aslında bir mekan değişikliği olduğu fikriyle insanca ve sükunet içinde bir hayat yaşayabilirler.

Her insanin evi , ailesi kendi küçük dünyasıdır. Huzurlu bir aile ise karşılıklı gayet ciddi hürmet ve fedakarane şefkate bağlıdır. Tabi bu her zaman yapılabilen birşey değil. Evliliğin ilk günlerindeki enerji, heyecan , birbirine hasret ; evliliğin son zamanlarına doğru anlaşmazlıklara, kabalıklara dönüşür. Peki bu ilk zamanlardaki saadeti nasıl koruyabiliriz ki ? İnsan derse ki “bu eşim hem dünyada hem de ahirette hayat arkadaşımdır” o zaman birbirlerine olan ihtiyaçları gittikçe azalan eşler arasında bu karşılıkli sevgi ve merhamet hic azalmadan devam eder. İnsanin doğası gereği bozulan bedenine karşı da “Simdilik eski güzelliğini kaybeden bu eşimin aslında ebedi bir güzelliği var, gelecek. Böyle ebedi bir arkadaşlığa karşı da her an en üst seviyede incelik, anlayış,ilgi alaka ve saygı göstermeliyim, her türlü fedakarlığı yapmalıyım” der ve o eşine dünyanın en güzel insanı gibi davranır, elindeki eşini kaybetmemeye çalışır.

İnsanlar sadece dünya hayatinin var olduğuna inanarak nasıl ahlaklı ve insani davranabilirler ki? Neden böyle davranırlar ? Bu anlayışa göre hayvandan farklı olmayan insanin doğasına çok aykırıdır dürtüleri bastırmak ve zorlandığın şeye katlanmak. Yani neden fedakarlık gösteresin ki? Sadece dünya hayatinin olduğu düşüncesinin üzerine hangi anlayış getirilirse getirilsin bu boşluk kapanmayacak; insanlar arasındaki ilişki hayvani çıkarlardan ve suni sevgi ve saygıdan öteye gidemeyecektir. Eğer ahirete inanma sözde kalmazsa, karşılık beklenmeden , hatta yalniz dünya sonrası hayat fikriyle ne fedakarlıklar, incelikler , iyilikler yapılacaktır.

Dünya sonrası hayat anlayışıyla birden anlamlı ve katlanabilir hale gelen dünya, bu anlayışın insanin yapısına tam uyumlu olmasına delildir. Aynı bir ürünü yapan kişinin onun nasıl kullanılacağını belirlediği ve isteyen kişilerin de buna uyması gerektiği gibi insan da içinde programlanmış olana uymalı, ona taban tabana ters düşüncelerle hasar vermemelidir.