Notes

Kurallar, kuralsızlık ve mutluluk

Kuralına göre yaptığımız şeylerin sonunda üzülmek neticede insanı kuralsız olmaya kural dışı oynamaya itiyor. Eskiden herşeyi kuralına göre yapıyordum. Tam zamanında okulda ol, derse gir, dersten çık, ailenin dediği saatte dediği şeyleri yap. Kaos istemeyen insanoğlu bu kural denen şeyi başımıza sardı. Birisinin bana çıkıp bunu yapamazsın demesi tabi insana zor geliyor. Ama küçük yaştan itibaren böyle yetiştiriliyoruz hepimiz. Kurallar var ve sen bunlara uymak zorundasın. Peki şunu hiç düşünmüşler mi bu kural öğretisini gerçekleştirenler. Kurallara uyduğumda mutlu biri mi olacağım? Ya da ben mutsuz olsam dahi baska birinin mi keyfi yerine gelecek. Bana açıkçası ikinci seçenek daha yakın geliyor. Benim uyuduğum kurallar hiçbir zaman beni mutlu etmedi, edemez de. Kurala karşı gelinen durumlarda aykırı, faşist gibi yakıştırmalar yapılıp insanın belirlenen daireden çıkmaması sağlanıyor. Öyle bir sistem uydurulmuş ki yaşıyorum diyorsak mutlaka herhangi bi kurala uyuyoruzdur. Bir kurala uymadan yaşamayı şu devirde imkansiz kıldılar çünkü. Kuralcılığın bir diğer nedeni insanoğlunun ahlaksızlığıdır. Zaten kuralsız olmayı her şeyi dilediğince ve dilediği şekilde yapmak olarak gören bir kesim var toplumda. Ama bence kuralsızlık her istediğini yapmaktan ziyade istemediğini yapmamak için önemli. Düşünün patronunuz size şu saatte işe geleceksin diyor. Karşı koyabilir misiniz. Belki koyabilirsiniz ama karşılığında kaybettiğiniz şey genelde işiniz ve itibarınız olur çoğu zaman. Bana söylenen saatlerde bunları yapmamın bana bir faydası olduğunu düşünmüyorum. En basitinden iyi bile hissettirmiyor. Kurulan düzenin içinde her ne kadar bulunmak istemesek de buna mecbur olduğumuz da aşikar. Bu kuralcı arkadaşlarımız kural koymaya devam etsinler bakalım. Sanki fakirler dışında kimseye etki ediyormuş gibi. :)



~Taner