Notes

Farklı şehirlerde aynı acıya üzülebilen,aynı mutluluklara sevinebilen,aynı hayalleri kuran iki ayrı evde oturuyoruz biz senle.
Kader bu ya,hiç tanışamadı ellerimiz birbiri ile.Ve hiç bir zaman ağır hayat şartlarının önüne geçemedi hayallerimiz.
Bir kere dokunabilseydi ellerin ellerime,bir kere bakabilseydim gözlerine dolu dolu,sonra da gülen yüzüne bakarak açsaydım ağzımı sana çok güzel söyler söyleyecektim.Bak bu şiiri sana yazdım diyecektim,bu kilometreler,bizi bizden uzak tutmamalı diyecektim.
Ama biz;
Geçim derdininhayalleei ezip geçtiği dönemlerde,mühür vurdum kalbimize.Ay başını zar zor getirirken,aşk meşk ne haddimize.
Ne zaman yerimizden kalkıp mutlu olmaya yeltelensek,hayat hep bi çelme taktı bileğimize.
Ve değişmeye başladık,
Önce içimizdeki masum çocuğu kaybettik,
Sonra hayallerimizi,
Utandık seni seviyorum demeye,
Gülüşlerimizi kaybettik,
Umut dolu hayallerimizi,
Belki bir gün olur ümidi ile erteledeğimiz düşleri,
Ve en sonunda sevdiklerimizi kaybettik.
Uzak geldik onlara,
Bir kaç yüz kilometre uzak,
Olsun,
Dokunmadan sevmek diye bir şey var.🌙