Notes

Dar koridorda yürüyen kadın oldukça stresli görünüyordu. Gözleri yorgundu, parıltısını kaybetmişti. Koridorun sonuna vardığında kapının kolunu çevirdi, geniş ve ferah

labaratuara adımını attı. Odanın sağ tarafında ki kahve makinasını çalıştırdı ve bir kupa kahve aldı. Oradan daha sağdaki çalışma masasına geçti ve odaya bir göz

gezdirdi. Masasının tam karşısında ki 1 metre boyutundaki makinaye baktı ve gülümsedi. Bu makine onun en büyük onur kaynağı aynı zamanda da 12 yıllık çalışmanın

eseriydi. Bu makine denizin derinliklerine gönderiliyor oradan da yukarıya borular yardımıyla temiz su yolluyordu. Kirli, tuzlu, asitli fark etmeksizin her türlü su

çeşidinde tam performans sergiliyordu. İşin dahada iyi yanı makinanın yapım ücretinin 1000 dolar gibi bir rakam olup, onarıma ihtiyaç duymaksızın en kötü ihtimal ile 5

yıl boyunca kesintisiz çalışmasıydı. Günde ortalama 2000 litre deniz suyunu içilebilir hale getirebiliyordu. Dünyadaki su sıkıntısını çözmek, tarihe adını altın

harfler ile yazdırmak için harika bir buluş olduğunu düşündü kadın. Gülümsemesi biraz daha büyüdü, gamzeleri belirginleşti. Oldukça güzel, kahverengi saçlı, kahverengi

gözlü bir kadındı. 35 yaşına gelmiş fakat ne evlenmiş ne de ciddi bir ilişki yaşamıştı. İcadını her şeyin üstünde tutan idealist bir kadındı. Bu esnada masanın

ucundaki sabit telefon çalmaya başladı. Kadın kahvesinden son bir yudum alıp telefona uzandı.

"Alo, Doktor Derinin telefonu, buyrun ben Doktor Derin." Kadın aklından bu kadar ciddi konuşmasına gerek olup olmadığını düşündü. Oldukça gerekliydi çünkü kendisi çok

önemli bir insandı. Bunun narsistçe bir düşünce olduğunu düşünüp çok hafifçe kıkırdadı. Telefonun karşışından oldukça kalın bir erkek sesi geldi; "Merhabalar Derin

Hanım. Ben Sırma Grup İçecek San. ve Tic. A.Ş'tan Fikri. Sizinle o büyük icadınızla ilgili bazı şeyleri konuşmamız gerekiyor. Müsaitmisiniz?" Ses oldukça soğuk ve

ruhsuzdu.
Derinin suratı allak bullak oldu. İçi ürpernnişti. Bu araştırmadan 12 yıldır çok yakın olduğu kişiler hariç kimseye bahsetmemiş, henüz gidip patent bile almamıştı.

İcadından nasıl haberleri olabilirdi ki ?
"Evet müsaitim fakat bir sorum var? Bu projeyi nereden biliyorsunuz? Oldukça gizli yürütülmüştü?" Sesi birazcık titriyordu, bunu engellemeye çalıştı ama pek

başaramadı.
"Hanımefendi aslını söylemek gerekirse sizin gibi temiz enerji ve doğal kaynak tüketimi konularında doktoraları bulunan birinin işimize yarayacağını düşündüğümüzden

uzun süredir sizi takip ediyorduk. İcadınızın çok büyük bir potansiyele sahip olduğunun farkındayız, size bu konuda yardımcı olmak istiyoruz."
Derin iyice korkmaya başladı. Uzun süredir takip edildiğinin farkında bile değildi. Hemde icadından haberlerinin olması iyice onu korkutmuştu, sesindeki titremeyi

olağanca susturmaya çalışarak devam etti, aynı zamanda elleride titriyordu.
"Benimle bu kadar ilgilenmenizden gurur duydum fakat ben icadımı herhangi bir şirkete mal etmek niyetinde değilim. Bu icat insanlığa mal edilecek, patent derdi olmadan

her toplum, her ülke, her insan bundan sonra su sıkıntısı çekmeden yaşayacak. Benim hayalim budur ve sizinle bu konuda daha fazla görüşmek istemiyorum." Son cümleleri

söylerken ses tonu oldukça yükselmiş neredeyse bağırmıştı.

Adam sakinligini koruyarak cevap verdi;" Hanımefendi bu kararınızı tekrar düşünmeniz gerekecek. Şu anda laboratuarin girişinde sizi bekleyen bir araba var. Bu konuyu

sizinle yüzyüze konuşmamız gerekiyor." Darinin sinirleri iyice gerildi, demek kapısına kadar gelmişlerdi. Ani bir çıkış ve tiz bir sesle asla diye bağırarak telefonu

adamın suratına kapadı. Bu icat kesinlikle para kazanmak için kullanılmayacak idi. Buna izin veremezdi. Masasından kalktı ve odada volta atmaya başladı. Bu sinirlerini

yatıştırmaya yardımcı olurdu.

Bu konuşmanın kendisini oldukça yıprattığını düşündü Derin. Görüşü azalmıştı, nefes almakta zorlanmaya başlamıştı. Uykusu geliyordu. Bunun normal olmadığını düşündü.

Biras hava almak için dışarı cikmaya karar verdi ama her adimindan sonra haraket hızı azalıyordu. Koridorun kapısına vardığında bilincini kaybetmek ve uykuya dalmak

üzereydi. Bu esnada 1 saniyeligine bile olsa gaz maskeli, uzun boylu ve kalipli 1 kişiyle göz goze geldi. Ve bilincini kaybetti

Gözlerini tekrar açtığında rahat bir yataktaydi fakat çevresini tanımıyordu. Duvarda bir LSD Televizyon asılıydı. Yatağın yanında ki küçük bir tabure üzerinde

şırınga, iğneler ve televizyon kumandası vardı. Yataktan doğruldu ve kumandaya uzanıp rasgele bir haber kanalı açtı. Televizyonun sesi sonuna kadar açık olduğundan

büyük bir gürültü çıktı -muhtemelen misafirin uyandığını anlamak için bilerek açık bırakılmıştı-.
👍
1

Sesi kıstı ve televizyonu dinlemeye başladı. Sırma su reklamı vardı. Bunu görünce oldukça sudadigini fark etti ve aklina takildi, ne kadardır uyuyordu? Bunu düşünürken

televizyonun sag alt köşesinde tarih ve saat belirdi. 12 şubat pazartesi. Tam 2 gündür uyuyordu! İçini kaplayan korkuya uyarak yataktan cikmaya karar verdi. Üstünü

arttığında bacaklarına serum bağlandığını ve kollarının iğne yapılmaktan morardigini gördü ve acıdan titredi. Bacagindaki serumu aci verici bile olsa çıkardı. Oldukça

terlemisti ve susuzlugu iyice arttı. Icadinin kendisinin şu anki hissettiğini hisseden insanlara nasıl yardım edeceğini düşünerek kendisini motive ediyordu. Yataktan

tamamen çıkmayı basardiginda ilk iş odanın kapısına yöneldi ve kapıyı açmaya çalıştı. Kilitliydi ve buna nedense hiç şaşırmamıştı. Ses çıkarmamaya dikkat ederek odanın

penceresine yöneldi.

Pencereden baktığında oldukça yüksek bir katta olduğunu anladı. Bulunduğu odanın tavan yüksekliğini bulunduğu binanın yüksekliğiyle oranladi ve ortalama 22. katta

olacağını varsaydi. Baktığı pencere deniz manzaralı idi. Derin, karadenizin dalgalarını unutamazdi. Hala trabzonda olduğu için tanrisina teşekkür etti. Peki şimdi ne

olacaktı, eli kolu bağlı bir biçimde oturacak mıydı? Bunu bilmiyordu. Yeis içinde uykusunun geldigini hissetti ve yapacak bir şey olmadığından yatağın bir köşesine

kivrildi. Birkaç dakika sonra uyumustu...

"Peki şimdi ne yapalım efendim?" dedi adam- bu derini kaçıran adamdı- koltukta ki kirli sakallı adama. Kirli sakallı adam takım elbisesi ve geniş omuzları ile

karşısındakine adeta bir güç gösterisinde bulunuyordu. "Verdiğimiz ilaçlar etkisini göstermeye başlamış olmalı." Takım elbiseli adam yavaşça koltuktan kalktı, bir

sigara yaktı ve karadenizin manzarasına karşı tutturmeye başladı. "Yavuz, o kadının dediğimiz herşeyi kabul edecek hale geldiğinden emin olmamız gerekiyor. Herşey

kitabına uygun olmalı. Pürüzler başımıza dert açar." Yavuz; "Merak etmeyin efendim, vücuduna asiladigimiz melatoin hormonu onu uzun bir süre dogal yollar ile uyuttu,

bu esnada günlerdir güneş ışığından mahrum kalan vucudunda serotin düzeyi azaldı, ayrıca bilim adamlarımızın düşünmeyi zorlaştıracak ve karar vermekte sıkıntı

yaratacak özellikteki kimyasallarinida vücuduna enjekte ettik. Söyleyeceğiniz herşeyi kabul edeceğinden eminiz, ve sizde emin olabilirsiniz ki isteğinize

ulaşacaksınız."
Efendi, Yavuza dönerek sakince konuştu,"Sana güveniyorum, bu paraları boşuna ödemediğimi kanıtla ve birkaç saat içinde kadını konuşmam için hazırla. Bu işin daha

fazla uzamasına göz yumamam. Vakit nakittir.". Yavuz "Emredersiniz" dedi ve kapıya yöneldi. Kapının kolunu çevirdiği anda patronun sesi tekrar duyuldu, "Bu arada

yavuz, planın başarısız olursa, B planının ne olduğunu unutma." Yavuz pek bir anlam veremedi, B planından daha önce bahsedilmemişti ki. B planının ne olduğunu

soracakken patronu ondan önce davrandı. "B planı, eski A planımız olacak yavuz.", patronun yüzü gülüyordu. Yavuz anladığını belirtip odadan çıktı. Patron ise yeni bir

sigara yakarak tekrar deniz manzarasına yöneldi.