Notes

Sayfa 1

Gecenin zifir karanlığında ayaklarıma deyen binlerce taş kırıntısının verdiği acıyla ilerlediğim toprak yolda rüzgarın sesi kulaklarımdan esiyordu soğuk havanın etkisiyle zar zor açabildiğim dudaklarım kısık ve boğuk bir sesle "ne kadar da güzel bir yer!" Dedim hayatımda görebilceğim en güzel yollardan biriydi sanki dünyanın tüm güzellikleri bir yere toplanmışta beni bekliyorlarmış bir tarafımda meşe ağaçlarının sert yapraklarından zor gözüken ama parıldayan bir deniz bir tarafımda ise yem yeşil çimenler, rengarenk çiceklerin ve oturup bu güzel manzarayı izlememiz için koyulan banklar vardı yolun ortasına gelirken bankın tekinde bir kadın saçları denizden karaya vuran rüzgarlar ile ordan oraya savrulan saç telleri ve soğuktan buz tutmuş elleriyle bir elinde kitabı bir elinde meyve suyu oturmuş deniz dalgalarının bir oraya bir buraya savruluşunu izliyordu üstüne giydiği gri kaban her ne kadar onu soğuktan korumaya çalışsada hava çok soğuk olmaya başlamıştı ve rüzgar içine içine işliyordu şansıma denk gelmiş olmalıki ilk kez fularım elimde geziyordum ve bu güzel hanfendi ile tanışmama bir sebep olabilirdi yavaş bir şekilde yaklaşıp ince bir sesle "Musadenizle oturabilirmiyim acaba ?" Dedim karşılığında bana üşümekten titreyen ve sanki bütün güllerin renk verdiği dudaklarını açıp "Tabikide" dedi "Uzaktan sizi gördüm ve kitap okurken üşüdüğünüzü farkettim eğer isterseniz fülarımı size verebilirim" Dedim ve kendisi dudaklarını bile açmadan kafasını yavaş bir şekilde aşağı sonrada yukarı sallamasıyla istediğini belirtti "Neden burda okuyorsunuz bu kitabı ?" Diye sorduğumda bana "Normalde karşıdaki iskelede ayaklarımı sallayıp meyve suyumu içerken okuyordum biraz üşüdüm daha sonrada buraya ısınmaya geldim" Dedi ve kuş tüyü kadar narin elleriyle kahküllerini sağa doğru atıp gözlerini üzerime dikti hiç bir şey demeden sadece baktı herhalde hayatımda bir insanın içini gözlerinden okuduğuma yemin edebilirdim o kadar saf ve berraktı ki bakışları ruhuma işliyordu adeta

Sayfa 2

İlk kez boyle bir bakışla karşı karşıyaydım ve heyecandan elim ayağıma dolaşmıştı dondurması elinden kayıp giden çocuğun heyecanı gibi "İsminiz nedir" dedim şevhetle heyecanımı farkedip sakince "Aymira sizinki ?" Dedi hayatımda ilk kez bu ismi duymuştum ve görmüştüm o an sanki yeni bir şey girmişti zihnime bu isimi hiç unutabilceğimi sanmıyordum şaşkın ve hayran gözlerimle ona bakarken İsminiz çok güzelmiş can benimkide" dedim klasik bir ismim olduğundan diyebilcek pek bir şeyi yoktu aslında "Teşekkür ederim sizinkide güzelmiş isminizin anlamını bilirim" dedi onunkinin anlamını bilmemek beni çok mahçup bırakmıştı naif bir şekilde "Teşekkür ederim" dedim çok hayret etmiştim dediğine ismimin anlamını bilen olmamıştı hiç bir süre ikimizide bir sessizlik bağladı ve dalgaları izliyip duruyorduk bir anda yakınlardan bi yerden bir çocuk sesi gelmişti ve ağlama sesleriydi bunlar Aymira hemen olduğu yerden kalkıp sese doğru koştu merakla peşinden gittim vardığımızda çok üzülmüştük gecenin geç saatlerinde daha küçücük sanki aydan düşen parıltılarla süslenmiş sarışın saçlara sahip bir çocuk çimenlere oturmuş ağlıyordu Aymira'nın dayanamadığı içten içe belliydi çocuğa sarılıp elleriyle omzunu ovaladı sakinkeştirmeye çalıştı yardımcı olup çocuğu yakınlarda bir yerde tanıdığım bir büfeye götürdük ben yemek almak için beklerken Aymira onu şöminenin yanına oturtmuş elleriyle saçını okşayıp duruyordu çocuğun korkmuş olduğu gözlerinden belliydi ve ağzından bir kelime bile çıkmıyordu bu duruma üzüldüğü belli olan Aymira onu sürekli mutlu etmeye çalışıyordu fularımı çocuğun boynuna sarıp yanağına hayat dolu bir öpücük kondurmuştu onları izlemeye o kadar çok dalmıştımki yanımda sıra bekleyen bir başka birinin beni ilkmesiyle sıranın bana geldiginin farkına varmıştım

Sayfa 3

Sıranın geldigini farkettikten sonra daha ne sevdiklerini yada ne istediklerini bilmediğim iki birbirinden güzel insana ne alabilirim diye düşünürken herkesin sevebilceği bir şey simit ve çay almıştım kasada ödemeyi yaptıktan sonra elimde tepsi şöminenin yanına ilerliyordum gecenin ilerleyen vakitleri olduğu ve yürüyüşten geldiğim için çok yorgundum ve bir anda vertigom gelmişti başımın dönmesi ve gözümün kararmasıyla yakınlarda bulduğum ilk koltuğa oturmuştum ve biraz dinlenmiştim meraklanmamaları için derhal yanlarına gittim ve tepsimizi masamıza koydum sarışın çocukla yan yana oturan Aymira bana heyecanlı ve mutlu bir şekilde "İsmini ögrendim açelya'mış" dedi merakla onu ve dudaklarından çıkan her harfi okuyan gözlerim Açelya ismini duyunca yerlerinden fırladı hayatımda Aymira isminden sonra en çok beğendiğim en güzel isim olmuştu o an sanki karşımda evrenin en güzel iki yıldızı duruyordu Aymiranın kahverengi gözlerinden parlayan ışıklar Açelyanın saçlarından yansıyan hayat dolu renkleri ikiside beni etkilemekten gecemi gece yapmalarından içimde gezen binlerce karanlığa ışık tutmaktan başka bir şey yapmıyorlardı bir süre onlara hayran gözlerle bakarken heyecandan karşılık vermeyi unutmuştum naif bi şekilde "Senin isminden sonra ki en guzel isim sanırım" dedim utanıp gözlerini kıstıktan sonra bana söylediği tek şey "Ya teşekkür ederim" olmuştu rica ederim bile demeye ramak kalmadan yemeğini bitiren Açelya o dünyanın tüm masumluğunu toplamış sesiyle heyecanlı bi şekilde "Hadi parka gidelim" dedi Aymira park kelimesini duyunca o kadar çok sevinmiştiki parka giderken önden o yürümüştü parka vardığımızda Açelya kaydıraktan kaymaya giderken Aymira salıncağa koşup çocuklar gibi gülüp sallanmaya başlamıştı sanki içindeki çocuk ruhu eğlence arayışı hiç bitmemiş gibiydi kendinden benliğinden hiç bir şey kaybetmemiş gibi duruyodu

Sayfa 4

İkisinede baktığımda o kadar mutlulardıki eğlenmelerine bende dahil olmassam kendimi kötü hissederdim Açelya'ya doğru koştum ve onunla çılgınlar gibi kaydıraktan kaydık sonrasında o kadar çok oynamıştıki güzelim saçları dağılmıştı birlikte çimene oturduk ve saçlarını bağladım fazla bir şey bilmediğim için topuz yapmıştım sanki yıllardır beni tanıyormuş gibi kendini güvende hissediyordu o kadar çok yorulmuştuki dudaklarından çıkan tek kelime "Dinlenmek istiyorum" olmuştu söyledikten hemen sonra yemyeşil çimenlere uzanmıştı aklım Aymira'da kalmıştı dönüp ona baktığımda salıncağın yanından bile ayrılmamıştı ama bu sefer garip bir şey vardı nedense sallanmıyordu Açelyanın yanından kalkıp onun yanına gittim meraklı bi şekilde yanına çömelip "Neden sallanmıyorsun ?" Dedim gözlerini bana döndürmeden gökyüzüne yıldızlara bakarak "En sevdiğim şeylerden birini yapıyorum" dedi ona baktığımda içindeki hayalleri mutluluğu ve huzuru görüyordum gökyüzündeki yıldızlara bakıp sanki bi şekil bir anlam çıkarmaya çalışıyordu her yıldızlara baktığında her biri daha da parlaklaşıyordu sanki gözleri hayat yada bi umut dağıtıyordu ay'ın yıldızların parıltısı kirpiklerine yansıyordu adeta içten içe bir insana bir gecede hatta geçen bir kaç saatte bu kadar hayran kalabilceğimi hiç düşünmemiştim diyordum çömeldiğim yerden kalkıp hiç bir şey demeden arkasına geçip onu sallamaya başladım gökyüzündeki yansımaları yıldızlara biraz daha yakın olsun istiyordum her sallayışımda o kadar mutlu oluyordu ki gülüşünün sesi çiceklerin açmasına sebep oluyordu heyecanlı ve yüksek bir sesle "Daha hızlı sallasana elinden gelen bumu" Dedi bende uyuz bir ses tonuyla "Sen istedin" Dedim ve olduğundan daha da hızlı sallamaya başladım çok şaşırıyordum bir insan sallanırken bu kadarmı mutlu olurdu sanki benim küçüklük yanım tarafım karşımda yanımda duruyordu bir süre daha salladıktan sonra yorulmuştum ve sallamayı bırakıp hemen önündeki çimenlere gidip kendimi yere atmıştım

Sayfa 5

Kendimi yere attıktan bir süre sonra sallanmayı bırakıp yanıma gelip çimenlere benim gibi uzanan Aymira ile gökyüzündeki yıldızları şekillere benzetmeye çalışıyorduk ben bi insan yuzu görüyordum oda bir gül resmi görüyordu kafamı yavaş bir şekilde sağa çevirip gözlerine bakıp "En sevdiğin çiçek nedir ?" Dedim oda aynı şekilde bana karşılık verdi gözlerini bana çebirip "Şuan gökyüzünde gördüğüm gül en sevdiğim" Dedi benimde en sevdiğim çiçek güldü ve bu kadar ortak yan çıkmaya başlamasına şaşırmıştım tesadüfen tanışmamızın sanki kaderin yada ikimizinde hayallerinin gerçekleşmesi için bir araya getirilmemize bağlıyordum cidden bir süreliğine duraksayıp sahip olduğum her hayale onu koydum ve hic güzel olmadıkları kadar güzelleştiler ikimizde hiç bir şey demeden birbirimizin gözlerine baka kalmıştık ben onun kahverengi hayat dolu parıldayan gözlerine bakıyordum o ise benim sahip olduğum tatlımı tatlı gamzelerime bakıyordu birbirimizi izliyorduk sanki ikimizde yüzümüzdeki her detayı hiç unutmamak şartıyla zihnimize atıyorduk aklımıza anılarımıza kazıyorduk bir anda dudaklarımdan çıkan "Çok güzelsin" cumlesi onu utandırmıştı gözlerini kısıp gülümserken başını yukarıya kaldırmıştı ve bir süre yıldızları izledikten sonra bana dönüp "Teşekkür ederim senin güzel düşüncen o" Dedi onun güzelliğiyle benim düşüncelerim güzelleşiyordu aslında farkında değildi o an ona söyleyebilceğim veya cevap verebilceğim bir çok kelime vardı ama ben arkama dönüp yanımdaki küçük daha yeni filizlenmiş yaprakları yeni çikmaya başlamış bir gülü dallarından koparıp ona tekrar geri döndüm ve verdim verirken şunları söyledim "Şu gülün yapraklarındaki yada kokusundaki güzelliğin farkındasın dimi bu gül ve her yaprağındaki doğallık kokusundaki ferahlık hepsi senin güzelliğinle oluştu sen bu çimenlere değdiğinde açtı bu gül ve etraftaki diğer çicekler hepsine ışık saçtın gecelerine karanlıklarına güneş oldun gökyüzüne bir baksana şu yarımayı görüyorsun dimi diğer yarısıda sensin işte isminde ki ay kelimesi gibi onun gibi parıldaman evrene yada dünyalara iltifat olman her şeyinle sen güzelsin olmasaydın benim düşüncelerimde güzel olamazlardı özel birisin ben bunu şimdiden anladım" Dedim ve hayatımda bir kadına ilk ve son kez söyleyebilceğim şeyleri karşımdaki insana Aymiraya dedim

Sayfa 6

Ağzımdan çıkan sözlere ve hiç oluşturamadığım bu iltifat cümlelerini bir anda oluşturmamın nasıl olduğunu anlayamamıştım içimden bir kadın bir erkeğe bu kadar ilham verir ya dedim söylediğim sözler karşısında baka kalıp utanmak değilde şaşırma hissi yaşayan biri vardı karşımda sanki ilk kez duyuyordu böyle bir iltifat içten içe ilki olduğumu düşünüp mutlu oluyordum bana yine her zamanki gibi sakin ve güler yuzle "Çok teşekkür ederim" dedi ve ikimizde uzanmaktan sıkılıp ayağa kalkmıştık üstümüzü temizledikten biraz sonra Aymiraya bakıp hiç bir şey söylemeden yavaş bir şekilde ona yaklaşıp sarıldım sanki yıllar sonra ilk kez sarılıcağımın özlemiyle yada son kez sarılıcağımın hissiyle sarılmıştım hiç bırakmicak gibi zamanı durdurucak kadar sıkı kokusu tenime işleyecek kadar uzun sarıldım ve yavaş bir şekilde tekrar geri çekildim üstüme düşen saç tellerini teker teker toplayıp cebime koymuştum bu kadar değerli bir şey yere öylece düşmeyi hak etmiyordu bana göre ikimizde meraklı bir şekilde Açelyanın yanına gittik ve hiç beklemediğimiz bir şeyi gördük banka uzanmış ve üşüyecek bir şekilde uyumuştu derhal ustumdeki montu cikarip Açelyanın uzerine örttüm bir süre Aymira ile yanında oturup onu sevdik ben yüzünü sıka sıka severken o narin ve zarif bir şekikde parmaklarını tarak yapmış bir şekilde saçlarını seviyordu hayallerime uyan bir kadın dedim o an var olucaksam karşımda duran insan Aymirayla olabilirim dedim bazı kararları vermek için çok geçti ama hani nedensizde sever bir insan bazen küçük bir an veya küçük bir detay için bir ömür bile verilir yeterki vericeğin kişi buna layık olsun o layıktı işte ben onu anladım ona her bakışımda onun her gülüşünde var oluşun nedenleri vardı mimiklerinde Açelyanın nereye gidiceğini nerde kalıcağını ikimizde bilmiyorduk hakkında bildiğimiz tek şey ismiydi ve napıcağımızı düşünüp duruyorduk ikimizde meraklı ve düşünceli bir şekilde onu uyandırmakta istemiyordum o kadar güzel uyuyordu ki bu masumluğu izlemek için yıllarımı verebilirdim saat geç saatlere doğru ilerliyordu ve hava iyice kararmaya yıldızlar dahada parlak hale gelmeye başlamıştı

Sayfa 7

Yavaş bir şekilde Açelyayı ellerimle kaldırdım ve taşımaya başladım o kadar hafiftiki sanarsın cennetten bir çicek kopardım o an Aymira benim montumu alıp yanımdan gelmeye başlamıştı aklımda hâlâ napıcağımız konusunda bir fikir yoktu ve kum yolda dümdüz ilerliyoduk bir süre ikimizde hiç bir kelime etmeden ölü bir sessizlikle yürüdük bi anda karşımızda meşele yakan bir grup gördük yavaş bir şekilde onların yanından geçerken Açelya çıkan seslerden uyanmıştı yavaş bir şekilde kafamı döndürdüğümde elinde atkıları üstlerinde şanlı Fenerbahçe formasını armasını taşıyan Genç Fenerbahçelileri görünce mutluluktan gülmeye başlamıştım nede olsa kadıköydeydik ve böyle şeylere dayanamıyordum Açelyayı yavaşca yere bırakıp grubun arasına daldım hiç tanımadığım insanlarla sanki kırk yıllık dostmuşuz gibi deliler gibi bağırdık ve şu sözleri sarfettik "Sarının yanına lacivert koydum
Yıllardır ben senin esirin oldum
Yağmurlarda çamurlarda yanında oldum
FENERBAHÇEM sen bizim herşeyimizsin"
Bağıra bağıra sesimiz kısılana dek söylemiştik birde ne göriyim Aymira yanıma gelmiş benimle birlikte marşımızı söylüyordu çok şaşkındım sanırım Fenerli bir kadınla tanışmıştım ve bu hayatta tattığım en güzel tesadüftü bir süre şaşkın gözlerle duraksamış bi şekilde onu izliyordum o kadar mutluyduki kahkülleri bir oraya bir buraya sallanıyordu gözlerinden gözüken takıma olan aşkı belli oluyordu sesi kısılana kadar bağırmıştı o gün yaşadığım en güzel günlerden biriydi bir anda Aymira düşüyor gibi oldu ayağına bir şey batmıştı hemen uzanıp tuttum ve düşmesine engel oldum bir anda zaman bizim için durmuştu etrafta Fenerin marşını söyleyen bir grup üzerimizde parlayan yıldızlar meşalenin etrafa kattığı kan rengi kırmızılık içinde gözlerimiz birbirine kitlenmişti ve sadece birbirimize bakıyorduk sanki daha önceden tanışıyorduk da birbirimizi yeniden bulmuşuz gibi bakıyorduk insanlar bakışlarında belli eder di herşeyi ikimizde bakışlarımızda belli ettik herşeyi bir kelime bile etmedik etme gereksinimi duymadık kelimeler dudaklarımızdan değil göz bebeklerimizden çıkıyordu okuyanlar ise kalplerimizdi

Sayfa 8

Bir anda zamanın durduğunu farketmiştim ikimizinde gözlerimizden anlattığımız şeyler ruhlarımıza zihinlerimize işliyordu ve sanki etraftaki her şeyin bir anda yok olduğunu sadece ikimizin olduğunu hissediyordum yanımızdaki bütün sesler yavaş yavaş gitmeye ışıklar sönmeye başlamıştı kapkaranlık bir yerde gözlerine baka kaldığım Aymira ve ben dışında hiç bir şey yoktu etrafı aydınlatan tek şey onun yıldızlar kadar güzel parıltısıydı o an sanki en sevdiğim şarkının sözleri aklıma geliyordu "Tatlı gülüş pek yaraşır gözleri ömre bedel" "Âh ne güzel ne güzel seni sevmek âh ne güzel ne güzel" sakin ve naif bir şekilde duyuyordum bu sesleri içimden gelen binlerce kelime ve sözler arasında hiç birini söyleyemiyordum o an kimseye bağlanamayacağım şekilde ona bağlanmıştım içimde güller açıyordu kıpkırmızı kanıma renk veren ve sanki bir dilek tutmak geldi içimden kollarıma bir yıldız kaymış gibi onu tutuşum bana bu hissi yaşatmıştı sevginin ve hislerin bu kadar güzel olması beni büyülüyordu sihir denilen şey aslında sevgiydi bana göre çünkü dünyalarca insanın içerisinde tek bir kişiye duyduğun o his sihir değilde nedir? sonunda içimden bir dilek tuttum ve ruhumdan onun ruhuna üfledim mum yerine yanan o kalbine üfledim dileğim şuydu "Var olucağım varsa seninle oluyim yâr" hayatımda edebilceğim ve söyleyebilceğim ilk ve son sözleri söylüyordum içimden beni bu kadar hızlı kendine bağlayıp sarmaşık gibi kalbimi saran ve nefesimi çekip içine kendi kokusunu koyan birini tanımamıştım ömrü hayatımda karşımda sanki hayata ve ömre bedel bi insan duruyordu ona karşı söyleyebilceğim sözlerin kelimelerin kurabilceğim cümleler onun güzelliği kadar sonsuzdu kirpiklerinden gözüken cennet bahçesinin çimleri kalbimden ona atan her adım ona ben o saniyeden sonra güzel kadın lakabını takmıştım ve o an onun gözlerinde kaybolduğumu hissettim bir dahada kendimi bulamicaktım sanki kollarımda tutuyordum onu var olan güzelliği görmek yerine kaçmayı seçmiyordum insan sevicekse abartarak sevsin diyordum içimden ve abartarak seviyordum onu o an

Sayfa 9

Geçen onca saatte onu bu kadar hızlı sevmem gözlerine bağlanmam akıl alır gibi değildi ellerine dokunduğumda kar gibi soğuktu kışın kırıntıları vardı sanki ellerinde zaman bi anda hızlanmaya ve duraksayan onca şeyi görür hâle gelmiştik yavaş ve naif bir şekilde Aymirayı kaldırdıktan sonra elini bir süre hafif bir şekilde sıktıktan sonra bıraktım elimin sıcaklığı onun kalbine yaz olsun istemiştim ikimizde hızlı bir şekilde Açelyanın yanına gittik kaybolmasından korkuyorduk Aymira güzel ellerini yavaş bir şekilde Açelyanınkilere götürüp tuttu ve bir süre yolun ilerleyen kısmında böyle ilerledik benim gözlerim Aymiranın üzerinden ayrılamıyordu ve sadece onu izleyip içimden konuşuyordum sabahların bir anlamı olmalı artık kalbimin ve ruhumun bir sahibi olmalı diyordum yoksa bu büyük dünyada kaybolup gidiceklerdi beni ben yapan şeyleri kaybetmeye başlamıştım çünkü Aymira biraz hızlı ve ince bir ses tonuyla "Bileğim ağrımaya başladı biraz dinlenelim" dedi hemen yakındaki bir banka oturduk Aymira bileğini ovup ağrısını hafifleştirmeye çalışıyordu yaptıklarından belliydi ki alışıktı ve hazırlıklıydı bu duruma bir süre sonra uykusu gelmişti gözleri yavaş bir şekilde kapanmaya başlamıştı yüzünü göğsüme yaslamıştı ve daha yeni yeni uyumaya başlamıştı saat artık sabah saatlerini bulmuştu ve güneş düşmüştü kahküllü saçlarına Aymiranın ilk defa bu sabah kendimi eksiksiz hissediyordum onunla nefesi havada altın tozu olmaya başlamıştı yabancıydım bu duyguya alışık olmadığım şeyler yaşıyordum bu gün gözlerim hâlâ onun üzerindeydi saçlarıyla nazik bir şekilde oynamaya başlamıştım onu uyandırmak istemediğim için ikinci bir güneşin doğmasını engellemiş olmuştum bir yandan aslında saçları ipek kadar yumuşak ve hafifti hayatın enerjisini taşıyorlardı sanki onu saatlerce izleyebilirim diyordum içimden söylediğim onlarca söz arasından en uygunu buydu yüzünün,gözlerinin,kirpiklerinin her bir dalı ağaç gibi kök salıyorlardı içime ruhumu sahipleniyorlardı cebindeki kitabın ne olduğunu merak etmiştim naif bir şekilde çıkardım cebinden nutuk du ismi kitabın Atatürkümüzün yazdığı kitaplardan en güzeliydi bana göre bir insan düşünün nazik naif merhametli sanki dünyaların en güzel ozellikleri onda toplanmis Fenerbahçeli ve Atatürk sevdalısı şuan göğsümde uyuyordu gözleri kapalı hayalleri açık bir şekilde deniz dalgalarını dinliyordu kulakları o kadar güzeldiki dalıp gitmiştim bir elimde onun kitabı vardı bir elimde sabahtan beri onun saçlarında geziniyordu git gide etkilenmeye başlamıştım ondan ve bunu durduramıyordum açıkçası durdurmakta istemiyordum her şeyi akışına bırakmıştım o an yavaş bir şekilde uyanıp oturur bir vaziyetye gözleri kısıkken dümdüz karşıya bakınmaya başlamıştı bir insanın uyanışı bu kadar masum olabilirdi galiba