Notes

Duş ve kahvaltı faslından sonra üstümü giyinip kapıya yöneldim.

“Hayırlı işler Mustafa bey. Bu akşam bana ihtiyacınız olacak mı?”
“Teşekkürler Ayten hanım, bu akşam ihtiyacım yok, siz temizliğinizi bitirince evinize gidebilirsiniz.”
“Teşekkür ederim Mustafa bey.”
“İyi günler Ayten hanım.”
“Size de efendim” deyip kapıdan yolculadı.

İş yerine mutlu ve huzurlu gidiyordum. Üstümdeki yorgunluğu atmıştım
Erkeği en çok ne yorar biliyor musunuz?
Papatya Falı..
Evet, papatya falı bizleri çok meşgul eder, daha doğrusu kafamızı çok meşgul eder.
Verecek mi? Vermeyecek mi?
Gelecek mi? Gelmeyecek mi?
Ödeyecek mi? Ödemeyecek mi?
Bu tip benzeri şeyler kafamızda dönüp durur ve beynimizi meşgul ederek bizleri yorar.

Benim beynim rahatlamıştı. Ayten sorunu kafamdan çıkmıştı. Ohhh, artık kafam rahattı. Şimdi işe daha çok konsantre olabilirdim.

Ofisime geçinde Aysun hanım, günlük gazeteleri ve kahvemi getirdi. Haftaya yapılacak ödeme listesini getirdi. Öğleden sonra Esma ve avukat gelecekti. İbrahim beyi odama çağırdım.

“Günaydin İbrahim bey, nasılsınız bu sabah?”
“Teşekkür ederim Mustafa bey. Sizler nasılsınız?”
“Çok iyi Allaha şükür. Şimdi size konuyu hatırlatayım. Avukatımız İzzet bey ile görüşmüştük ve ondan gelen e-postayı size iletmiştim.”
“Evet Mustafa bey.”
“Öğleden sonra Esma hanım, rahmetlinin eşi ve İzzet beyin önerdiği avukat arkadaşını buraya davet ettim. Amacımız Esma hanımın bize tazminat davası açması ve öngördüğümüz rakamı ona ödemek.
Evleri kiraymış galiba, benim kanım Esma hanıma bir ev parası kadar artı 20-30 bin TL gibi bir tazminat ödeyelim. Hepimiz rahat edelim. Sonra herhangi bir Sürpriz davayla karşı karşıya gelmeyelim.”
“Çok iyi düşünmüşsünüz Mustafa Bey, TOKİ konutları bu iş için en uygunu.120.000 TL civarında 3+1 daireler var. hem buranın dolmuş güzergahında. Esma hanım ve çocukları rahat eder.”
“Tamam o zaman nasıl yapacağımız konusunda anlaştık. Bunları resmiyete dökmek size ait.”
“Zaten mahkeme kararı çıkacak. Her şey resmi olacak.”
“Tamam sonuçlansın bende Servet beye özet bilgi veririm. Teşekkürler İbrahim bey, öğleden sonra hep beraber burada görüşürüz.”

İbrahim bey odadan çıkınca kahvem soğumuştu, yenisini istedim ve günlük gazetelere göz attım.
Gazeteler bitince işletmeyi bir gezdim ve stok bölümünü dolaştım. Cevdet bey ile sohbet ettik. Eksikleri konuştuk, hemen satın alma formlarını imzaladım. İlk ayım bitmek üzereydi.
Ciromuz güzeldi. Haftada 8-10 tır ihracat yapıyorduk. Günde 2 tır sevk ediyorduk. Kalite kontrol çok iyi çalışıyordu. İşçiler maşallah arı gibi çalışıyordu.
Öğleye doğru 2 tane personel şefliği pozisyonu için görüşmeye geleceklerdi. Onu hatırlayınca ofisime yöneldim. Adaylardan biri toplantı odasında bekliyordu. İbrahim bey Aysun hanımın yanında beni bekliyordu. Cep telefonuna baktım cevapsız bir arama vardı. Aysun hanım aramış ben işletmede duymamıştım.
“Mustafa bey, ilk aday toplantı odasında. Çağlar bey. CV'si burada.”
İbrahim bey ile toplantı odasına girdik. Çağlar bey ayağa kalkıp kendini tanıştırarak ellerimiz sıktı.
“Merhaba Çağlar bey. CV'nizi okuduk, biraz kendinizden bahseder misiniz?”
Çağlar kendini anlatmaya başladı. Çok hızlı konuşuyordu. Düşündüm, bu adam kızlara sarkıntılık eder mi? Suat'ın tipi göstermiyordu ama etmişti. Hemde hepsine emişti. Demek ki bu işler tip işi değil, niyet isi.
İbrahim bey not alıyordu. Çağlar'ın iyi bir geçmişi vardı.şimdiye kadar 3 farklı konfeksiyon tesisinde çalışmış, son görevi personel şefliğimiş.
“Çağlar bey neden şimdi ki çalıştığınız yeri bırakıp bize gelmek istiyorsunuz?”
“Şu an çalıştığım yerin maddi sıkıntıları var. Maaş ödemekte zorlanıyorlar. Biliyorsunuz bu sektörde rekabet çok fazla. Sizin firmanız köklü bir firma. Maddi sıkıntı yaşamayan bir firmasınız.
Ayrıca iyi bir isme sahipsiniz. Tabi son olaylar biraz üzücü ama firma ismine leke süremedi.”
“Ne kadar maaş istersiniz?”
“1,200 Avro”
“Şu an ne alıyorsunuz?”
“1,000 Avro”
“Anladım. Teşekkürler çağlar bey, size en kısa zamanda döneceğiz.”
Çağları yolcu ettikten sonra ikinci aday odaya girdi.
Ben beynimden vurulmuşa döndüm. Aysun hanım CV'sini getirip önümüze koydu.
Sibel hanım, 35 yaşında,bekar,sarışın,mavi gözlü, uzun boylu,vücut ölçüleri 90-60-90. Mankenden farkı yok.
CV'sini göz ucuyla okudum. Tecrübesi fazla değildi. Genelde idari işlere bakmış.
“Sibel hanım, kendinizden bahseder misiniz.”
Kendini anlatmaya başladı. Benim gözüm gömleği yırtıp çıkacak göğüslerin üstündeydi. İbrahim beye göz ucuyla baktım. Benden aşağı kalır yanı yoktu. Kart zampara Sibel'e göz dikmişti.
“Daha önce personel şefliği yapmamışsınız, tecrübeniz yok. Neye dayanarak bu pozisyona başvuruyorsunuz?”
“İş tecrübem ve kendime güvenim bu işi yapabileceğimi gösteriyor. Ayrıca insanlarla diyaloğum oldukça iyidir.”
“Her işçi insandır ama her insan işçi değildir, dikkatinizi çekmek isterim.”
“Çok doğru, haklısınız. Ama ben kendime güveniyorum. Ben bu işi yapabilirim.”
“Peki ne maaş düşünüyorsunuz?”
“1,500 Avro.”
“Bu çok değil mi? Hem tecrübeniz yok, hemde bu kadar yüksek maaşı neden size verelim?”
“İnanın verdiğiniz paranın kat kat karşılığı alacaksınız. Ayrıca burada çalışan kadınları taciz etme gibi bir lüksüm olamaz. Bu konuda yeni bir sıkıntı yaşama şansınız yok.”
“Erkekler hariç” diye geçirdim içimden.
“Neden? Firmamızın ismi lekelenmiş mi?”
“Bundan sonra iş yerinizde istenmeyen olaylar yaşayabilirsiniz. Burada çalışan kadınların eşleri şüphe duyabilirler. Evlerinde sorun yaşayan kişiler kendilerini işe veremez.İş randımanı çok düşer.
Sonuçta bu firma çok ciddi maddi ve manevi zararlar görebilir.”
Sibel hanım bu konuda haklıydı. Bundan sonra bazı kocalar şüphe duyabilip, eşlerini konuşmaya zorlayabilirlerdi.
“Teşekkür ederiz Sibel hanım. Size en kısa zamanda döneceğiz. İyi günler dileriz.”

Sibel odayı terk edince, İbrahim beye döndüm.
“Sibel hanım haklı olabilir. Ne dersiniz? Başka sorun yaşayabilirmiyiz.”
“Evet oldukça haklı diyebilirim. Biz en iyisi bayan şef alalım. Vardiya sonu siz personele bir konuşma yapın. Bu olayın münferit olduğunu başka huzursuz olay yaşanmamasını umduğunuzu söyleyin. Kadınlar kendilerini güvende hissetsinler.”
“İbrahim bey siz bu olayları biliyor muydunuz?”
“Aslında dedikodu çıkmaya başlamıştı. Bende istihbaratımı yapıyordum. İşletmede bir tane benim çok güvendiğim bir bayan var. O bu konuyu araştırıyordu.”
“Bayanın ismi ne?”
“Nazlı Güngör.”
Telefonla Ayten hanımı aradım.
“Merhaba Ayten hanım. Size bir bayan soracağım. Nazlı Güngör. O Suat beyle yatmış mıdır. Efendim?...Tamam çok teşekkür ederim. İyi günler Ayten hanım.”
Telefonu kapatıp İbrahim beye döndüm.
“İbrahim bey sizin Nazlı hanım, Suat beyin dostuymuş,gözdesiymiş. O yüzden size bilgi gelmiyormuş.”
“Yapmayın ya!!!...”
“Neyse,artık bu konunun kapanmasını istiyorum. Suları bulandırmayalım.Galiba Sibel hanım için hem fikiriz o zaman.”
“Tamam, ama o maaşa olmaz.”
“Pazarlık yapalım ama kadın haklı. Ona ihtiyacımız var. Siz onunla konuşup işe alın. Pazartesi başlasın. Hayırlı olsun, hepimize.”

Öğleden sonra Avukat Bülent bey ve Esma hanım ofise geldi. Konu anlatıldı. Esma yine gözyaşlarını tutamadı. 145,000 TL tazminat ödemeye anlaştık. Haftaya tazminat davası açılıp hemen tatlıya bağlanacaktı. O işi de halettik.

Akşam vardiya değişiminde tüm personel toplandı ve Suat beyin münferit bir olay olduğunu, bizim şirket ile bir bağı bulunmadığını personele anlatıp güvence verdik. Aile facialarını az bir şey önlemiş olduk.

Akşam 8 gibi eve gidebildim. Bu akşam yalnız ve rahat yatacaktım.
Ayten hanımın hazırladığı yemeği yedim ve televizyonun karşısına geçtim. Derken kapı çalındı.
Kapıyı açtım. Esma ve iki çocuğu kapıma gelmişti. Biri kucağında 8 aylık diğeri elinden tutmuş 3 yaşında. İki tane tatlı kız çocuğu. Şaşırmıştım. İçeri davet ettim. Esma'nın gözleri ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu.
“Buyurun Esma hanım, hoş geldiniz.”
“Hoş bulduk Mustafa bey.”
Salona alıp tv'nin sesini kıstım.
“Mustafa bey ,bugün bize yaptığınız iyilik için size tekrar teşekkür etmeye geldim. Yapmış olduğunuz bu yardım,şu görmüş olduğunuz iki yavrunun hayatını kurtardı. Eğer siz olmasaydınız bu iki küçük çocuğu çocuk esirgemeye verecektim. Kararımı vermiştim. İkisine bakacak maddi gücüm olmayacaktı. Maaşım sadece kira ve elektrik faturasını karşılıyordu. Evde bunların karnını doyuramıyacaktım. Size ne kadar teşekkür etsem azdır.”
“Yapmayın Esma hanım, beni mahçup ediyorsunuz. Siz işteyken küçüklere kim bakıyordu?”
“Kaynanam bakıyordu. Oğlu ölünce çocuklara artık bakmayacağını söyledi. Yaşamak için çalışmam lazım.”
“Evet haklısınız. Neyse büyük geçmiş olsun. Alacağınız para sizi rahatlatır en azından.”
“Siz ne diyorsunuz. Bu para bizim için bulunmaz nimet Mustafa bey.”
“Bir şeyler içer misiniz? Çocuklar meyve suyu içerler mi?”
“Siz rahatsız olmayın ben hazırlıyayım.”
“Olur mu, sizler misafirsiniz.”
Buzdolabına gidip meyve suyu ve 3 bardak alıp salona döndüm. Bardaklara servis yapıp yerime oturdum.
“Buraya nasıl geldiniz? Adresi kimden aldınız?”
“Ben burayı biliyorum,ufaklığa hamileyken buraya temizliğe gelirdim. Servet bey burada kalırdı.”
“Haa anladım.”
Ablanın uykusu gelmişti gözlerini kapatmış koltukta uyuya kalmıştı. Kucaktaki ise ağlamaya başlamıştı. Memeyi arıyordu. Misafir odasına gidip ufaklığı doyurmasını istedim.
Esma ve ufaklık misafir odasına gitti. Koltukta uyuyan küçüğün üstüne bir örtü serdim.
Boş meyve suyu bardaklarını toplayıp evyede yıkayıp kuruladım.
Esma odadan çıktı ,çocuğu yatakta bırakmış gibiydi.
“Her iki side uyudu. İsterseniz sizi evinize bırakayım.”
“Sağ olun Mustafa bey size zahmet olacak.”
“Rica ederim ne demek. İsterseniz ufaklık biraz dalsın, 10 dakika sonra çıkarız.”
“Olur, hem uykusu ağırlaşır, hemen uyanmaz.”

Salondaki koltuklarda yerimizi aldık. Esma konuşmak istiyordu. İlk adımı ben yaptım.