Notes

http://hizliresim.com/VPAbBB

güne her sabah aynı insanın yanında başlamak; belki hayatın değil ama en azından okul hayatının zorluklarına, ne bileyim, ilgi çekici olmayı bir türlü başaramayan dersler ve hocalara, tahtada duran ama anlamları bize kadar ulaşmayan formüllere, muhtelif sebeplerden evde yapılmamış ve bir yerlerden acele tarafından çekilmesi gereken ödevlere, muhtelif sebeplerden gerektiği kadar hazırlanılmamış sınavlara karşı yan yana ayakta durmak; tüm o süre boyunca mümkün olan her ana konuşacak ve gülünecek bir şeyler sıkıştırmak; uykusuz gecelerin sabahlarında, kapanan gözlerimizin ağırlığına yenik düştüğümüz teneffüslerde belki aynı yastığa değil ama aynı sıraya baş koymak; kısacası iyi günde ve kötü günde, hastalıkta ve sağlıkta, belki ölüm değil ama okulumuz bizleri ayırıncaya kadar birbirimizin yanı başında olmaktı yaptığımız zirabir kere bile birbirimize “bu dönem beraber mi oturacağız?” diye sorduğumuz olmamıştı, o zaten belliydi. “bu dönem nereye oturalım”dı değişmeyen sorumuz tatil dönüşü muhabbetlerimizi dolduran. ilk gün sınıfa gidip yer kapmanın heyecanı ise unutulmazdı.bir anlık, öylesine, alelade seçimlerin kimi zaman hayatta ne kadar önemli olduğunu insana hatırlatan kişi. yanında en çok oturduğunuz (anne/babayla geçirilen zamanın karesi-küpü falan*), otururken de en çok şeyi paylaştığınız eğlence, sıkılma, gülme, bunalma arkadaşı. bunun dışında kitabı ortaya koymak, silgisinden otlanmak, çubuk krakerini paylaşmak, tahtadakiler yetiştirilemeyince defterinden bakmak, ara sıra fısıltıyla bir şeyler kaynatmak gibi eylemlerin birlikte yapıldığı insan forumu. ha bir de güzel olan, kalemini sıraya vurma temposundan psikolojik durumu analiz edilebilinen tek insan sıra arkadaş. bana kattığı şeyleri düşününce küçücük bir seçimin bile ne kadar çok fark yaratabileceğini fark ediyorum hayatta. bir başkasının yanında otursam bambaşka bir insan olacaktım, ama onun yanında oturuyorum. evet evet özel varlıklar sıra arkadaşları.. SENİ SEVİYORUM KANKACIĞIM