Notes

TEK HECE
Var mı beni içinizde tanıyan? Yaşanmadan çözülmeyen sır benim. Kalmasa da şöhretimi duymayan, Kimliğimi tarif etmek zor benim… Bülbül benim lisanımla ötüştü, Bir gül için can evinden tutuştu, Yüreğime Toroslar’dan çığ düştü, Yangınımı söndürmedi kar benim… Niceler sultandı, kraldı, şahtı, Benimle değişti talihi, bahtı, Yerle bir eyledim tac ile tahtı, Akıl almaz hünerlerim var benim… Kamil iken cahil ettim alimi, Vahşi iken yahşi ettim zalimi, Yavuz iken zebun ettim Selim’i, Her oyunu bozan gizli zor benim… Yeryüzünde ben ürettim veremi, Lokman Hekim bulamadı çaremi, Aslı için kül eyledim Kerem’i, İbrahim’in atıldığı kor benim… Sebep bazı Leyla, bazı Şirin’di, Hatrım için yüce dağlar delindi, Bilek gücüm Ferhat ile bilindi, Kuvvet benim, kudret benim, fer benim… İlahimle Mevlana’yı döndürdüm, Yunus’umla öfkeleri dindirdim, Günahımla çok ocaklar söndürdüm, Mevla’danım, hayır benim, şer benim… Benim için yaratıldı Muhammed, Benim için yağdırıldı o rahmet, Evliyanın sözündeki muhabbet, Embiyanın yüzündeki nur benim… Kimsesizim, hısmımda yok hasmım da, Görünmezim, cismimde yok resmim de, Dil üzmezim, tek hece var ismim de, Barınağım gönül denen yer benim… Benim adım aşk. CEMAL SAFİ BEN SANA MECBURUM Ben sana mecburum bilemezsin Adını mıh gibi aklımda tutuyorum Büyüdükçe büyüyor gözlerin Ben sana mecburum bilemezsin İçimi seninle ısıtıyorum. Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor Bu şehir o eski İstanbul mudur Karanlıkta bulutlar parçalanıyor Sokak lambaları birden yanıyor Kaldırımlarda yağmur kokusu Ben sana mecburum sen yoksun. Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur Tutsak ustura ağzında yaşamaktan Kimi zaman ellerini kırar tutkusu Bir kaç hayat çıkarır yaşamasından Hangi kapıyı çalsa kimi zaman Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu Fatih’te yoksul bir gramofon çalıyor Eski zamanlardan bir cuma çalıyor Durup köşe başında deliksiz dinlesem Sana kullanılmamış bir gök getirsem Haftalar ellerimde ufalanıyor Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem Ben sana mecburum sen yoksun. Belki haziran da mavi benekli çocuksun Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden Belki Yeşilköy’de uçağa biniyorsun Bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor Belki körsün kırılmışsın telaş içindesin Kötü rüzgar saçlarını götürüyor Ne vakit bir yaşamak düşünsem Bu kurtlar sofrasında belki zor Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden Ne vakit bir yaşamak düşünsem Sus deyip adınla başlıyorum İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin Hayır başka türlü olmayacak Ben sana mecburum bilemezsin.
>>>Atilla İLHAN<<<