Notes

Bu benim hikayem ve ben, artık özgürüm. Beni değiştiren kimselerden, duygulardan, düşüncelerden uzağım. Yüzeyselliğimi tamamen yitirmiş durumda; kendimi olabildiğince empati duygusu ile doldurmuş bir insanım. İlgi alanlarım için yaşayan, hayatta mutluluğun ve gerek bilimsel, gerek sosyal hazzın peşinde koşan bir insan formunu kazandım. Değiştim, bir gecede değiştim ve benim için her şey, hiç olmadığı kadar berraklaştı. Bu ani bir karar değil, pişmanlık hissedeceğim son duygu. Uzun zamandır beynimin bir köşesinde, "ben" olduğunu bildiğim bir parçamı özgür kılmış hissediyorum. Zira onu, ona acı çektiren tüm insanlık dışı duygusal zincirlerden kurtardım. Fakat halen yeterince olgun değilim ve mutlu bir şekilde yılların beni şekillendirmesini bekleyeceğim. Durmak aptallar içindir; çok uyumak ise saflar için. Biz insanlar geleceğimizi kendimiz belirleriz. Her ne kadar hayatta görünen bir amacımız olmasa da; gerçeklere anlam katan bizleriz. Bizler çizeriz, bizler besteleriz, bizler keşfederiz. Artık gözlerim, gerçekleri görebilecek ve onları olduğu gibi kabullenecek kadar açılmış durumda. Artık insanlara ya da diğer başka hiçbir şeye karşı nefret duymuyorum, duyamıyorum. Hissedeceğim son duygular; kin, nefret ve kibir. Omuzlarında yükseldiğim bu kadar canlının arasında; doğrudan ya da dolaylı yoldan akrabalık taşıdığım tüm varlıklara bakınca büyüleniyorum. Kimileri ile biyolojik, kimileri ile kimyasal, kimileri ile de kozmik bir bağımız olduğu aşikar. Ölüme gelirsek, artık her şey berrak. Kabullenilen gerçeklerin arasına yerleşmiş basit bir olay o da. Benim gözümde diğerlerinden hiçbir farkı yok. Hedeflerim ise artık net, artık yapmam gerekenler bariz. Gerçeklerimi belirlemek için durmadan ilerlemeye başlamak gerek. Bir şeyleri değiştirmenin vakti geldi de geçiyor; artık sağduyuya sahip olmayan, duygularını ve düşüncelerini kaybetmiş insanları dinlemenin zamanı değil; ve en önemlisi yaşam denilen bu cümbüşte ben, artık bu eğlenceye ruhsal olarak tamamen hazırım. 27 Haziran 2013, benim ikinci doğum günüm. Anladım ki; hayat bizi umursamayanlar adına düşünmeyi bırakınca, bizim duygularımızı ve hazlarımızı hissedemeyenler için uğraşmayı bırakınca başlıyormuş.