Notes

MUTLULUĞUN GERÇEK GİZEMİ

Ülkesi, yerkürenin en önemli bölgesinde bir denizden bir denize dek uzanıyordu. Rüzgârla yanşan süvarileri, koca dalgalara kafa tutan kalyonları vardı. Zengindi. Sarayın odaları tıka basa dünyada eşi benzeri bulunmayan değerli taşlarla, altın paralarla doluydu. Tüm diğer ülkelerin hükümdarları onun gücü ve zekâsı karşısında şaşkın ve suskundu. Dünyanın en güçlü, en zengin ve zeki hükümdarı bir sabah uyandığında yatağından kalkamadı. Güçlü hükümdar birden hastalanmıştı. Yatağına tekrar yatırılan hükümdarın bedeni beyninin denetimi dışına çıkmıştı ama belleği yerindeydi. Her şeyi düşünebiliyor, sesleri duyabiliyor, konuşabiliyor ama kımıldayamıyordu. Hükümdar, paniğe kapılmadı. Nasıl olsa dünyanın en güçlü hükümdarıydı ve dünyada bir sürü hekim vardı. Onlar mutlaka derdine bir çare bulabilirlerdi. Hüküm¬darın adamları, dünyanın dört bir yanma haber saldı ve ünlü hekimler, art arda hükümdarın sarayına gelmeye başladılar.
Hepsi teker teker hükümdarı baştan ayağa özenle inceledi. Hiçbiri kar etmedi. Dünyanın en güçlü insanı umarsız çaresiz kalmıştı. Bir gün hükümdarın sarayına çok uzak bir ülkeden bir yaşlı geldi. "Hükümdarı bir de ben göreyim." dedi. Yaşlı adam, parmaklarını hükümdarın tür eklemlerinde tek tek gezdirdi sonra çevresinde bekleyen saray nazırlarına şöyle dedi: "Hükümdarınız iyileşecek, yalnız bunun için dünyanın en mutlu insanım bulmanız ve onun gömleğini hükümdara giydirmeniz gerek." Nazırlar sevindiler. Herkese dünyanın dört bir yanma dağılarak en mutlu insanı bulmalarını veonun gömleğini getirmelerini istediler. Gidenlerden bir süre ses çıkmadı. Sonra hepsi teker
teker dönmeye başladı. Mutlu insanı bulamadıklarını söylediler. Hiç kimse mutlu değildi. Gidenlerin içinden dönmeyen bir grup vardı. Bu grup bir gün yüce dağın eteğindeki bir köye vardı. Köyde yaşayanlara dertlerim anlattılar. Köyün en yaşlı kişisi "Şanslı kişilersiniz." dedi. "Dünyanın en mutlu insanı köyümüzde yaşıyor." Hükümdarların adamları heyecanla "Nerede, nerede?" diye sordular. Yaşlı adam eliyle dağın doruğuna yakın bir yerdeki kulübeyi işaret etti ve "İşte orada." dedi. Hükümdarın adamları dağın doruğuna, kulübenin kapısına vardılar. Hükümdarın adanılan kapıyı usulca vurup telaşla içeri girdiler. Kulübenin bir köşesinde yaşlı bir adam oturuyordu. Yaşlı adam "Buyurun beyler!" dedi. "Size nasıl yardımcı olabilirim?" dedi. Hükümdarın adamlarından biri heyecanını gizlemeye çalışarak tüm olanları anlattı ve yaşlı adama "Gerçekten mutlu musunuz?" dedi. Köşedeki adam şaşkın bir biçimde hükümdarın adamlarına baktı ve "Evet mutluyum, hem de çok mutluyum. Yaşamım boyunca hiçbir şeyi dert etmedim. Yaşamı ve tüm güzelliklerini bir soluk gibi içime çektim. Duya duya, doya doya yaşadım ve şu anda anlayamayacağınız denli mutluyum." dedi. Hükümdarın adamları sevinçle birbirlerinin yüzüne baktılar. "Yüce hükümdarımız senin sayende sağlığına kavuşacak. Seni altınlara, gümüşlere, ipeklere boğarız. Tüm bunlara karşılık senden tek bir şey istiyoruz. Bize gömleğini ver." dediler. Yaşlı adam, hükümdarın adamlarına anlaşılmaz bir şekilde şaşkınlıkla baktı. Onların dediklerini, altınları, gümüşleri, ipekleri anlayamamıştı. Bunlar ne işi yarar bilmiyordu. Usulca onlara şöyle dedi: "Mutluyum ama benim gömleğim yok ki!"